“Παναγία των Παρισίων”
Μια από τις καλύτερες σκηνές του βιβλίου είναι η δίκη του κουφού -από τις καμπάνες- Κουασιμόδου, στην οποία ο δικαστής είναι κι αυτός κουφός! Προσέξτε την ειρωνεία. Το μυθιστόρημα αναφέρεται στο έτος 1482, αλλά είναι φανερό πως ο Ουγκώ θέλει να καυτηριάσει την αδικία στην απονομή της δικαιοσύνης που επικρατούσε στην εποχή του, δηλαδή στα 1830.
Ο Ουγκώ ήταν ένας άνθρωπος που σε όλη του τη ζωή αγωνίστηκε υπέρ του δικαίου και υπερασπίστηκε με πάθος τις φιλελεύθερες ιδέες του, γι’ αυτό και αναγκάστηκε να αυτοεξοριστεί από τη Γαλλία και να ζήσει για 20 χρόνια σε ένα μικρό νησί της Αγγλίας.
Στο απόσπασμα περιγράφεται με κωμικοτραγικό τρόπο το αδύνατο της υπεράσπισης ενός κατηγορουμένου όταν ο δικαστής είναι προκατειλημμένος εναντίον του.
-Τ’ όνομά σου;
Αλλά να που του τύχαινε τώρα μια περίπτωση που δεν την είχε προβλέψει ο νόμος: ένας κουφός να ανακρίνει έναν άλλον κουφό.
Ο Κουασιμόδος, που τίποτα δεν τον βοηθούσε να μαντέψει την ερώτηση που του είχαν απευθύνει, εξακολουθούσε να κοιτάζει σταθερά τον δικαστή και δεν αποκρίθηκε τίποτα. Ο δικαστής, κουφός κι αυτός, που τίποτα δεν τον βοηθούσε να μαντέψει την κουφαμάρα του κατηγορουμένου, πίστεψε πως εκείνος του είχε απαντήσει, όπως έκαναν συνήθως όλοι οι κατηγορούμενοι, κι εξακολούθησε να ανακρίνει με τη μηχανική και χαυνωμένη απάθειά του:
-Πολύ καλά. Ηλικία;
Ο Κουασιμόδος δεν απάντησε ούτε σ’ αυτή την ερώτηση. Ο δικαστής νόμισε πάλι ότι είχε πάρει απάντηση και συνέχισε:
-Και τώρα πες μου το επάγγελμά σου.
Πάντα η ίδια σιωπή. Στο μεταξύ, σιγανοί ψίθυροι είχαν αρχίσει στο ακροατήριο, που αλληλοκοιτάζονταν με απορία.
-Αρκεί, συνέχισε ο μακάριος δικαστής, πιστεύοντας ότι ο κατηγορούμενος είχε ολοκληρώσει την τρίτη του απάντηση.
Κατηγορείσαι ενώπιον του δικαστηρίου, πρώτον, για διατάραξη της νυχτερινής ησυχίας, δεύτερον για ατιμωτική βιαιοπραγία εις βάρος γυναικός ελευθερίων ηθών, τρίτον για αντίσταση και ανυπακοή στους τοξοβόλους της φρουράς του βασιλιά και αφέντη μας. Απολογήσου για όλα αυτά. Εσύ, γραμματέα, κατέγραψες όσα είπε ο κατηγορούμενος ως τώρα;
Σ’ αυτή τη στενόχωρη ερώτηση ακούστηκε ένα ξέσπασμα γέλιου που ξεκίνησε από τον γραμματέα κι έφτασε ως το ακροατήριο, ένα γέλιο τόσο ξέφρενο, τόσο τρελό, τόσο μεταδοτικό, τόσο καθολικό, που ακόμη και οι δύο κουφοί το αντιλήφθηκαν. Ο Κουασιμόδος στράφηκε ορθώνοντας επιτιμητικά την καμπούρα του, ενώ ο κύριος Φλοριάν, κατάπληκτος, και νομίζοντας τελικά ότι οι θεατές γελούσαν επειδή ο κατηγορούμενος είχε δώσει κάποια θρασύτατη απάντηση –και αυτή του την εντύπωση την ενίσχυε το σήκωμα των ώμων του Κουασιμόδου-, του είπε αγανακτισμένος:
-Θα έπρεπε να σε κρεμάσουν για την απάντησή σου, ηλίθιε! Ξέρεις σε ποιον μιλάς;
Η Δαριβα συμπλήρωσε, ότι για τους αρχαίους Έλληνες η δικαιοσύνη ήταν τυφλή. Για τον Ουγκώ η δικαιοσύνη, εκτός από τυφλή, είναι και κουφή! Και δυστυχώς από ότι φαίνεται πως ακόμη και στις μέρες μας, η δικαιοσύνη παραμένει, αν όχι κουφή, τουλάχιστον… Θεόκουφη, μιας και η κατάσταση της με το πέρασμα των αιώνων επιδεινώθηκε, μιας και οι κατά καιρούς αλμπάνηδες και αγύρτες που προσπάθησαν να την θεραπευόσουν την …αποτελείωσαν!!! Και υπό την σκέπη του κουφιου πια μανδύα της καθαγιάζουν όλες τις ανομίες τους. Η δικαιωσυνη είναι νεκρή είπε καταλήγοντας, όπως κάποτε είπε ο ΝΙΤΣΕ ότι ο Θεός είναι νεκρός!
Εννοώντας η Αγγελική, όπως και ο Νίτσε ότι τελικά ο άνθρωπος είναι νεκρός και δεν το ξέρει!
Την 2η θέση πηρέ το ζευγάρι των Γιώργου Λουρακη και Μενιου Μαραγκούδακη, ενώ ο γόης του Ελληνικού μπριτζ Μανώλης Μπικουβαρακης κατέλαβε την 3η θέση, αγωνιζόμενος με τον καθηγητή χημείας Μανώλη Χαζηρακη του έκανε πάλι μάθημα περί γυναίκας!!! Επαναλαμβάνοντας τα λόγια του Ιωάννη Χρυσόστομου ξεκινώντας την ομιλία του με την εξής φράση του Αγίου : «κανένας άντρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα»!
Και συνεχίζοντας είπε τα παρακάτω, μεταφέροντας πιστά τα λόγια του Ιωάννη : «Γενικά όμως είναι ένα σκουλήκι(η γυναίκα) που σέρνεται, η κόρη του ψεύδους, ο εχθρός της ειρήνης. Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος. Είναι ελαφρόμυαλη, φλύαρη και ακόλαστη. Πάνω απ\’; όλα είναι παθιασμένη με την πολυτέλεια και τις δαπάνες. Φορτώνεται με κοσμήματα, πουδράρει το πρόσωπό της, βάφει τα μάγουλά της με κοκκινάδια, βάζει μυρωδικά στα ρούχα της, και έτσι γίνεται θανάσιμη παγίδα για τον εκμαυλισμό των νέων μέσω όλων των αισθήσεων. Όσος και αν είναι ο πλούτος, δεν επαρκεί για να ικανοποιήσει την γυναικεία επιθυμία. Μέρα και νύχτα η γυναίκα δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά το χρυσάφι και τα πολύτιμα πετράδια, τα υφάσματα και τα κεντήματα, τις κρέμες και τα αρώματα.
Αν δεν υπήρχε η σεξουαλική επιθυμία, κανένας άντρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα και να υφίσταται τις επακόλουθες ζημιές, παρά τις οικιακές εργασίες που εκτελεί. Γι\’; αυτό το λόγο ο Θεός, γνωρίζοντας την ελεεινή της φύση, την προίκισε με το όπλο της σεξουαλικότητας.»
Σαν τρελές τρέχουν πίσω του οι γυναίκες ενώ τους λέει τέτοια!! Γεγονός που δεν μπορεί να εξηγηθεί με την λογική!!!
Ο Νίκος Παπαδάκης με τον Ιορδάνη Ακασιαδη κατέλαβαν την 4η θέση με τον Παπαδάκη να πνέει τα μένεα με τον Ιορδάνη και το τρισαλθιο κατά αυτόν παίξιμο του! Και είπε ότι αν είναι να παίζει τόσο άθλια προτίμα να μένει σπίτι του και να ξύνει τα βυζιά του!!! Ο Κυριάκος Κατριτζιδακης με την Βιργινία Μουταφη βρέθηκαν στην 5η θέση, ενώ η Α. Δαριβα με τον Μ. Αλεξανδρινακη κατέλαβαν την 6Η θέση, στην τελευταία θέση βρέθηκε για μια ακόμη αγωνιστική ο Αμερικανικογερμανικος άξονας που αποτελούν η Παπαντιφ Ντεμπορ και η Μαρουλα Κραμερ Χοχ η οποία έκλεισε την βραδιά με μερικά βαθυστόχαστα λόγια του αγαπημένου ποιητή της Ράινερ Μαρία Ρίλκε από το βιβλίο «Η ΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΡΙΛΚΕ» και με αυτά έκλεισε μια βραδιά με αρκετό μπριτζ και υψηλού επιπέδου κουβέντες
(Είναι ένα από τα πλέον απόλυτα καθήκοντα της φιλίας: να είναι κανείς καθαρός στο Όχι του, όταν δεν τον κατακλύζει το απόλυτο Ναι.
Τις επιγνώσεις μας τις αποκτούμε πάντα εκ των υστέρων.
Πρέπει να κάνει κανείς μέτρο της ζωής του τη μέγιστη δυνατότητα που φέρει εντός του. Διότι η ζωή μας είναι μεγάλη, και χωρά μέσα της τόσο μέλλον, όσο εμείς μπορούμε να κουβαλήσουμε.
Δεν υπάρχει χειρότερη φυλακή απ’ το φόβο να μην πληγώσουμε κάποιον που μας αγαπά.)
Β.γ.