Εν μέσω του πολεμικού κλίματος που επικρατεί στη Λιβύη και τη γενικότερη αναταραχή που έχει ξεσπάσει στον αραβικό κόσμο, αλλά και της σύγκρούσης μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών και θρησκειών, επανέρχεται στο φως μια έρευνα που αποκαλύπτει ένα διαφορετικό δρόμο που ενώνει τους λαούς. 

Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την παράδοση και τη γλώσσα.

Μιλούν κρητικά σε Λίβανο και Συρία

Χιλιάδες μουσουλμάνοι, μιλούν και επικοινωνούν μεταξύ τους χρησιμοποιώντας τη χαρακτηριστική κρητική διάλεκτο.Τα κρητικά \”μιλιώνται\” από ελληνόφωνους μουσουλμανικούς πληθυσμούς στις παραλιακές περιοχές της Τρίπολης του βορείου Λιβάνου και στο χωριό Χαμεντίγιε της νότιας Συρίας.

Πρόκειται για περίπου 7.000 άτομα, μετανάστες τρίτης έως και πέμπτης γενιάς, που χρησιμοποιούν την κρητική κυρίως στον προφορικό τους λόγο, ενώ διατηρούν ήθη, έθιμα και παραδόσεις της Κρήτης.

Ιστορία

Τα άτομα αυτά, που έχουν μεταφέρει τη κρητική διάλεκτο στη πατρίδα τους, είναι απόγονοι των μουσουλμάνων της Κρήτης που εγκατέλειψαν το νησί κατά το διάστημα 1866-1897, δηλαδή από το ξέσπασμα της τελευταίας κρητικής επανάστασης κατά της οθωμανικής αυτοκρατορίας μέχρι την έναρξη του ελληνοτουρκικού πολέμου.

Σύμφωνα με μελέτη της κ. Τσοκαλίδου (Οι ελληνόφωνοι κρητικοί στον Λίβανο και στη Συρία. Στο Διαλεκτικοί θύλακοι της ελληνικής γλώσσας, επιμ. Α.-Φ. Χριστίδης σε συνεργασία με τη Μ. Αραποπούλου και τη Γ. Γιαννουλοπούλου) σελ.77-81, Αθήνα: ΥΠΕΠΘ και ΚΕΓ.), οι πληθυσμοί αυτοί εξακολουθούν να διατηρούν την εθνοτική τους συνείδηση, τα έθιμα και της παραδόσεις της Κρήτης και επιθυμούν σχέσεις τόσο με το νησί όσο και με τη μητροπολιτική Ελλάδα εν γένει.

Με κάποιο τρόπο λοιπόν ο δρόμος προς την Ανατολή περνάει από την Κρήτη