Η πολυπόθητη ανάπτυξη χρειάζεται 4 βασικές προϋποθέσεις. Πολιτική σταθερότητα, ρευστότητα στην αγορά, φιλικό επιχειρηματικό περιβάλλον και σταθερή και ελκυστική φορολογία. Οι δύο πρώτες προϋποθέσεις διευκολύνονται με την τολμηρή απόφαση της Ευρώπης να κρατήσει οριστικά την χώρα στη ζώνη του Ευρώ και να παράσχει τα απαραίτητα κεφάλαια για την ανακεφαλαιοποίση των τραπεζών. Για τις υπόλοιπες δύο, η μπάλα είναι στο δικό μας γήπεδο.
Το πλέγμα πολυνομίας, γραφειοκρατίας και διαφθοράς που δημιούργησε το γιγαντιαίο κομματικό κράτος πρέπει να ξηλωθεί. Μερεμέτια δεν αρκούν. Χρειάζεται μια επαναξιολόγηση όλων των διαδικασιών και των σημείων επαφής του υποψήφιου επενδυτή με το κράτος. Όποια διαδικασία δεν είναι απαραίτητη καταργείται. Η δραστική απλοποίηση της περιβαλλοντικής αδειοδότησης (που ακόμα δεν έχει πλήρως εφαρμοστεί στην πράξη) είναι ένα καλό παράδειγμα για το τι πρέπει να γίνει και σε άλλους τομείς. Κανείς σοβαρός επενδυτής δεν είναι διατεθειμένος να εκβιάζεται από τον εκάστοτε υπάλληλο για μια υπογραφή που, σε τελική ανάλυση, μάλλον δεν είναι καν απαραίτητη.
Η ριζική αναδιαμόρφωση της φορολογικής μας νομοθεσίας αποτελεί άκρως αναγκαία αναπτυξιακή προϋπόθεση. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο ύψος των συντελεστών αλλά και στο απίστευτο αλισβερίσι μεταξύ επιχειρήσεων και φορολογικών ελεγκτών. Το νέο φορολογικό νομοσχέδιο δεν πρέπει να αναπαράγει παλιές παθογένειες. Πρέπει να συνοδεύεται από ρητή δέσμευση ότι δεν θα αλλάξει για τα επόμενα 5 χρόνια και να περιλαμβάνει τολμηρές καινοτομίες, ειδικά για τη φορολόγηση νέων επιχειρήσεων. Η φορολογία πρέπει να αντιμετωπιστεί επιτέλους όχι μόνο ως δημοσιονομικό εργαλείο αλλά ως αναπτυξιακός μοχλός που θα αντικαταστήσει σταδιακά τη λογική των επιδοτήσεων, που τόσες στρεβλώσεις δημιούργησαν.
Άλλη τέτοια ευκαιρία δεν θα έχουμε. Δυστυχώς επί χρόνια είχαμε συνηθίσει σε μια κλειστή και φοβική οικονομία που ανακύκλωνε τα προβλήματά της. Σχεδόν οποιαδήποτε προσπάθεια να βγούμε από καβούκι μας και να γίνουν ριζικές αλλαγές αντιμετωπιζόταν με καχυποψία από την πλειοψηφία του πολιτικού συστήματος, των συντεχνιών ακόμα και του επιχειρηματικού κόσμου.
Σήμερα, η αδήριτη πραγματικότητα της κρίσης επιβάλλει να ξεπεράσουμε τις βολικές ιδεοληψίες και τα φοβικά σύνδρομα που μας έχουν φέρει στο αδιέξοδο που βιώνει η ελληνική κοινωνία. Φαίνεται όμως πως κάποιοι δεν μπορούν ή δεν θέλουν να αντιληφθούν την νέα πραγματικότητα.
Ακόμα και σήμερα, για παράδειγμα, στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ότι θα κλείσουν την επένδυση εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική που απασχολεί πάνω από 1.500 άτομα για να την αντικαταστήσουν με μελισσοκομία…
Η πολιτική αναμέτρηση μεταξύ των παράλογων που θέλουν να προσαρμόσουν τον κόσμο στα μέτρα τους και των λογικών που θέλουν να προσαρμοστούν στην πραγματικότητα θα είναι σκληρή. Είμαι βέβαιος ότι στο τέλος θα επικρατήσουν οι δεύτεροι…
Κυριάκος Μητσοτάκης
Βουλευτής Β\’ Αθηνών ΝΔ