Ωστόσο, τόνισε ο Σβαμπ, «η αντιμετώπιση της αποκαλούμενης κρίσης του ευρώ μπορεί να επιτύχει μόνον αν η πολιτική κάνει τα λογικά επόμενα βήματα και στο τέλος του δρόμου υπάρξει μια Πολιτική Ένωση».
«Με την απόφαση του Μάριο Ντράγκι για απεριόριστη αγορά ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τον περασμένο Σεπτέμβριο, η Ευρώπη πέρασε τη γέφυρα προς το μέλλον, όμως οι Ευρωπαίοι αρχηγοί κυβερνήσεων θα πρέπει να καταλάβουν αφενός πως δεν υπάρχει επιστροφή και πως η Νομισματική Ένωση θα πρέπει να πλαισιώνεται από τέσσερις άλλες Ενώσεις, από μια Τραπεζική Ένωση, μια Δημοσιονομική Ένωση, μια Ένωση Ανταγωνιστικότητας και οπωσδήποτε μια Πολιτική Ένωση», σημειώνει ο Κλάους Σβαμπ.
Αναλύοντας κατόπιν τα πλεονεκτήματα του ευρώ, φτάνει στο συμπέρασμα ότι το κοινό νόμισμα οδήγησε σε νομισματική σταθερότητα και προβλεψιμότητα στην Ευρωζώνη, κάτι που πολλές φορές παραβλέπεται στη σημερινή συζήτηση για την κρίση, εξαιτίας της οποίας όμως έγιναν εμφανή τα λάθη στη δομή της Ευρωζώνης, καθώς αυτό που έλειπε από την Ευρώπη ήταν μια κοινή δημοσιονομική πολιτική.
Αναφέρεται στη συνέχεια στις έντονες διαφορές μεταξύ των χωρών βόρειας και νότιας Ευρώπης, κυρίως στην ανταγωνιστικότητα, υπογραμμίζοντας ότι η απουσία μιας τραπεζικής ένωσης προκάλεσε συστημικούς κινδύνους και για τον ίδιο είναι σαφές πως το ευρώ πρέπει να επιβιώσει με τη σημερινή του μορφή, όμως θα πρέπει να αντιμετωπιστούν οι ελλείψεις στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.
«Θα πρέπει να δημιουργηθεί μια τραπεζική ένωση, η οποία χρειάζεται μια κοινή τραπεζική εποπτεία, μια κοινή τραπεζική ανακεφαλαιοποίηση και μια κοινή ασφάλεια καταθέσεων και οι χωλαίνουσες συζητήσεις για την τραπεζική ένωση θα οδηγήσουν αναπόφευκτα σε μια συζήτηση για μια δημοσιονομική ένωση, καθώς μια τραπεζική ένωση χωρίς στηρίγματα στο δημοσιονομικό τομέα δεν έχει τελικά νόημα», προσθέτει.
Κατά την άποψη του κ. Σβαμπ, μια μεταρρύθμιση του ευρωπαϊκού δημοσιονομικού συστήματος είναι μια απαραίτητη αλλά όχι επαρκής προϋπόθεση για την επιτυχία, καθώς δεν μπορεί να ωραιοποιήσει το μεγαλύτερο πρόβλημα που βρίσκεται στην καρδιά της σημερινής κρίσης, δηλαδή το χάσμα ανταγωνιστικότητας μεταξύ του Βορρά και του Νότου.
Με την εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος της ΕΕ και την αποκατάσταση της μακροοικονομικής σταθερότητας μπορεί να υποστηριχτούν σημαντικά οι νοτιοευρωπαϊκές χώρες στην αύξηση της παραγωγικότητάς τους. Ακόμη σημαντικότερο για αυτές τις χώρες είναι να υπάρξουν μακροπρόθεσμα προγράμματα για την ενίσχυση της ευελιξίας στην αγορά εργασίας, την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της αποδοτικότητας, καθώς και των επενδύσεων σε τομείς που ευνοούν την ανάπτυξη, όπως είναι η παιδεία, η τεχνολογία και η καινοτομία.
Συνέπεια αυτών των μεταρρυθμίσεων θα πρέπει να είναι η αφύπνιση του επιχειρηματικού πνεύματος της «χαμένης γενιάς» της Ευρώπης, καθώς η ανεργία των νέων είναι σαν ένας καρκίνος στον πυρήνα της ευρωπαϊκής οικονομίας, της υφαρπάζει το μέλλον και αποδυναμώνει το αναπτυξιακό δυναμικό της για πολλές δεκαετίες.
protohtema.gr