Για τον απερχόμενο πρόεδρο του Eurogroup, Ζαν–Κλοντ Γιουνκέρ, η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ δεν ήταν ποτέ λογιστικό ζήτημα ούτε είχε να κάνει με το πόσα χρήματα θα καταβάλει το κάθε κράτος–μέλος. Αντιθέτως, η διάσπαση της Ευρωζώνης, ακόμη και αν οφειλόταν στην έξωση του «χειρότερου μαθητή», θα ήταν μια πολιτική ήττα ανυπολόγιστων διαστάσεων για την ενωσιακή διαδικασία. Εξ ου και στην τελευταία παρουσία του προχθές από τη θέση του επικεφαλής του Eurogroup, ενώπιον της Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Ευρωβουλής, ο κ. Γιουνκέρ δεν έκρυψε τη σχεδόν εκδικητική ικανοποίησή του για το γεγονός ότι Κασσάνδρες, κυρίως στον αγγλοσαξονικό κόσμο, που είχαν προεξοφλήσει το λεγόμενο «Grexit» διαψεύστηκαν πανηγυρικά.
Εμπειροι διπλωμάτες στις Βρυξέλλες χαρακτηρίζουν τον 58χρονο πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου ως τον τελευταίο της γενιάς των ευρωπαϊστών ηγετών, οι οποίοι οδήγησαν την Ε.Ε. σε άλματα προς την ενοποίηση τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Για τον κ. Γιουνκέρ, υποστηρίζουν, ουσία της Ενωμένης Ευρώπης δεν είναι η οικονομία, αλλά η πολιτική και ο πολιτισμός. Υπενθυμίζουν μάλιστα τη φράση του ότι «δεν θέλουμε να προσχωρήσει η Ευρώπη στην Τουρκία, αλλά η Τουρκία στην Ευρώπη». Η προσέγγιση αυτή επιβεβαιώθηκε και προχθές από τον ίδιο στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο: «Για μένα η Ευρωζώνη και η Ευρωπαϊκή Ενωση θα ήταν λειψές χωρίς την Ελλάδα. Εχουμε γίνει αλαζόνες, δεν γνωρίζουμε την ιστορία μας και επειδή ακριβώς δεν αγαπάμε αυτούς που είναι διαφορετικοί από εμάς, έχουμε την τάση να αγνοούμε αυτά που έχει προσφέρει η Ελληνική Δημοκρατία στην Ευρώπη και όσα έχουν προσφέρει οι Ελληνες».
Η στήριξη προς την Ελλάδα δεν έμεινε ποτέ μόνο στα λόγια. Σε όλες τις δύσκολες στιγμές, όταν η παραμονή της χώρας μας στο ευρώ κρεμόταν από μία κλωστή, η ελληνική κυβέρνηση είχε έναν σύμμαχο του οποίου η επιρροή στα ευρωπαϊκά πράγματα ήταν δυσανάλογη του μικροσκοπικού μεγέθους της χώρας του. Παρότι δεν έκρυψε πολλές φορές την απογοήτευσή του για την αδυναμία των ελληνικών κυβερνήσεων να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, ο μανιώδης καπνιστής πολιτικός διαβεβαιώνει ακόμη και σήμερα ότι: «Εγώ θα στηρίζω αυτή τη χώρα –δεν λέω μέχρι το τέλος της ζωής μου, γιατί αυτό ίσως δεν είναι πολύ μακριά–, αλλά λέω ότι πάντα θα είμαι φίλος των Ελλήνων και θέλω να είμαι φίλος όλων εκείνων που έχουν λιγότερους φίλους από τους μεγάλους».
Γεννημένος σε ένα χωριό 1.000 μόλις κατοίκων, ο κ. Γιουνκέρ αναδείχθηκε σε έναν από τους μακροβιότερους και πιο επιτυχημένους πολιτικούς ηγέτες όχι μόνο της χώρας του, αλλά και της Ευρώπης. Βρίσκεται στην πρωθυπουργία του Λουξεμβούργου από το 1995 και στο τιμόνι του Eurogroup από το 2005. Φιλοδοξία του πάντως ήταν να γίνει πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αξίωμα για το οποίο φυσικά η Ελλάδα τον υποστήριξε, αλλά λόγω των ενστάσεων που είχε η Γερμανία για το πρόσωπό του επελέγη τελικά ο κ. Βαν Ρομπέι. Οι φόβοι του Βερολίνου δεν ήταν αβάσιμοι, καθώς ο κ. Γιουνκέρ έχει διαφωνήσει δεκάδες φορές δημοσίως και ρητά με τις γερμανικές θέσεις. Τελευταίο παράδειγμα ήταν η προχθεσινή σαφής τοποθέτησή του υπέρ της δυνατότητας του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας να ανακεφαλαιοποιεί αναδρομικά και απευθείας τράπεζες που επλήγησαν από την κρίση του 2008-2012, χωρίς τα χρήματα αυτά να προσμετριούνται στο δημόσιο χρέος των οικείων κρατών. Αν η δυνατότητα αυτή εγκρινόταν, τότε το χρέος της Ιρλανδίας, της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Κύπρου θα καθίστατο αυτομάτως βιώσιμο. Ωστόσο, η Γερμανία, η Ολλανδία και η Φινλανδία προσπαθούν να διακόψουν κάθε σχετική συζήτηση.
«Θα ξανακούσετε νέα μου»
Ο κ. Γιουνκέρ, πάντως, ποτέ δεν συνήλθε από την απόρριψη της υποψηφιότητάς του για την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και προχθές δήλωσε ότι έπειτα από 30 χρόνια, η πολιτική έχει χάσει πια τον ερωτισμό που του ασκούσε. Πάντως, οι περισσότεροι αμφιβάλλουν ότι θα αποσυρθεί στο Λουξεμβούργο, του οποίου θα ξαναδιεκδικήσει την πρωθυπουργία. Αλλωστε, παρότι οι καταχρήσεις τον κάνουν να φαίνεται σχεδόν υπερήλικος, δεν έχει καν εξηνταρίσει. Μετά την προχθεσινή, τελευταία παρουσία της θητείας του, ενώπιον της Ευρωβουλής, προειδοποίησε: «Θα ξανακούσετε νέα μου»…
skai.gr