Παρόντες ήταν, επίσης, ο Κώστας Πλεύρης, ο εκδότης της εφημερίδας «Ελεύθερη Ώρα» Γρηγόρης Μιχαλόπουλος, ο ναύαρχος εν αποστρατεία Αντώνης Ναξάκης και πολλοί άλλοι νοσταλγοί της δικτατορίας και πρωταγωνιστές της επτάχρονης χούντας. Την ώρα του ενταφιασμού ακούστηκαν πυροβολισμοί, οι οποίοι προήλθαν από αδιευκρίνιστο σημείο.
Τη νεκρώσιμη ακολουθία τέλεσε ο μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, Αμβρόσιος, ο οποίος αφού τόνισε ότι «ο Ντερτιλής ήταν ήρωας σαν τον Κολοκοτρώνη» έκανε αναφορά στη σύγχρονη Ελλάδα, λέγοντας πως «το πρόβλημα, που αντιμετωπίζει, είναι ότι έχει μια παραποιημένη δημοκρατία». Ο ίδιος «επιτέθηκε» στον Τύπο, υποστηρίζοντας: «Τα ΜΜΕ θα με κατασπαράξουν και θα πουν ότι δεν επιτρέπεται να μιλώ».
Αμέσως μετά την τελετή και έξω από την εκκλησία, νοσταλγοί της Επταετίας φώναξαν τα συνθήματα «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών», «Δόξα και τιμή στον Νίκο Ντερτιλή» και «Αλήτες, προδότες, πολιτικοί».
Ο Νικόλαος Ντερτιλής ήταν επί 37 χρόνια έγκλειστος στις φυλακές Κορυδαλλού, καθώς είχε καταδικαστεί το 1975 σε ισόβια κάθειρξη για τη δολοφονία του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη, κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβριο του 1973.
Ανάμεσα στα στεφάνια ήταν αυτό του Στυλιανού Παττακού (ο οποίος βρίσκεται κατάκοιτος στο σπίτι του), αλλά και της συζύγου του δικτάτορα Παπαδόπουλου, Δέσποινας Παπαδοπούλου.
Ποιός ήταν ο Ν. Ντερτιλής
Ο Ντερτιλής ήταν από τους πλέον αμετανόητους της επτάχρονης δικτατορίας και είχε καταδικαστεί σε ισόβια για τη δολοφονία του 20χρονου Μιχάλη Μυρογιάννη, έξω από το Πολυτεχνείο το μεσημέρι της Κυριακής 18 Νοεμβρίου 1973.
Ήταν έγκλειστος τα τελευταία 38 χρόνια στην ΣΤ\’ Πτέρυγα του Κορυδαλλού, αρνούμενος «για λόγους αρχής», όπως δήλωνε, να υπογράψει αίτημα αποφυλάκισης, το οποίο εδικαιούτο από τη νομοθεσία.
Τον περασμένο Δεκέμβριο είχε διακομισθεί στον Ερυθρό Σταυρό με οξύ ισχαιμικό επεισόδιο και ελαφρύ εγκεφαλικό.
Στην Κατοχή, ήταν κρατούμενος στο Χαϊδάρι, επειδή είχε συνδεθεί με τη δράση του πατέρα, ο οποίος ήταν αντιστράτηγος.
Ο Ντερτιλής είχε υπηρετήσει ως εθελοντής στον πόλεμο της Κορέας το 1950 αλλά και στην Κύπρο, όπου με το βαθμό του Συνταγματάρχη συντόνισε την ΕΛΔΥΚ το 1964.
Πρωτοστάτησε στα γεγονότα της 21ης Απριλίου του 1967, αφού ως επικεφαλής ενός μηχανοκίνητου τάγματος κατέλαβε εκείνο το πρωί 28 δημόσια κτίρια.
Πριν από τα Χριστούγεννα, όταν πέθανε ο γιος του, Βασίλης, σε ηλικία 62 ετών, αρνήθηκε παρά την προσφορά του υπουργείου Δικαιοσύνης, να πάει στη κηδεία.
in.gr/ φωτο Τα Νεα