Α) ΑΜΠΕΛΙ
• ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ ( Ίσκα, Ευτυπίωση, Φόμοψη )
Οι ασθένειες του ξύλου μειώνουν σταδιακά τις αποδόσεις και την παραγωγική ζωή του αμπελώνα. Για την αντιμετώπιση της ίσκας και της ευτυπίωσης δεν υπάρχουν φυτοπροστατευτικά σκευάσματα. Χημική αντιμετώπιση μπορεί να γίνει μόνο για τη φόμοψη. Συστήνονται τα παρακάτω καλλιεργητικά μέτρα που είναι αποτελεσματικά όταν εφαρμόζονται από όλους τους παραγωγούς.
• Τα κλαδέματα να γίνονται με ξηρό καιρό και όψιμα ( τέλος του χειμώνα).
• Να αποφεύγονται οι μεγάλες και βαθιές τομές, ειδικότερα κοντά στον κορμό – βραχίονες.
• Να γίνεται αφαίρεση και κάψιμο των ύποπτων κληματίδων (λευκές και κούφιες).
• Η αρρωστημένες κουρμούλες(πρέμνα) να ξεριζώνονται και να καίγονται.
• Κάψιμο να γίνεται και στα χοντρά υπολείμματα του κλαδέματος.
• Τα υπόλοιπα λεπτά στοιχεία του κλαδέματος είναι προτιμότερο να θρυμματίζονται και να ενσωματώνονται στο έδαφος (φρέζα, καταστροφέας) αυξάνοντας την οργανική του ουσία.
Β) ΕΛΙΑ
• Για τη Καρκίνωση
Είναι ασθένεια που οφείλεται σε βακτήριο και εκδηλώνεται με το σχηματισμό εξογκωμάτων (καρκινωμάτων) στα κλαδιά, στους βραχίονες και στον κορμό. Μολύνσεις γίνονται από πρόσφατες, μη επουλωμένες πληγές (ράβδισμα, κλάδεμα, παγετός, χαλάζι, δυνατός άνεμος) όταν επικρατεί υγρός ή βροχερός καιρός. Η ποικιλία Κορωνέϊκη (ψιλολιά) είναι ιδιαίτερα ευπαθής στο βακτήριο.
Συστήνονται τα εξής:
-Αποφεύγετε το κλάδεμα των ελαιοδέντρων με υγρό ή βροχερό καιρό.
– Κατά τη διάρκεια ξηρών περιόδων συνιστάται αφαίρεση, απομάκρυνση και κάψιμο των προ-σβεβλημένων κλαδιών ή αφαίρεση των καρκινωμάτων από τους κλάδους, τον κορμό ή τους βραχίονες με κοφτερό μαχαίρι και επάλειψη των πληγών με πυκνό βορδιγάλειο πολτό. Να γίνεται επιμελής και συστη-ματική απολύμανση των εργαλείων κλαδέματος.
– Αμέσως μετά το κλάδεμα, την αφαίρεση των καρκινωμάτων, μετά από χαλαζόπτωση ή παγετό επιβάλλεται άμεσα προληπτικός ψεκασμός με χαλκούχα σκευάσματα.
• Για Ξυλοφάγα έντομα (Σκολύτες)
Προκαλούν σημαντικές ζημιές στα ελαιόδεντρα. Προσβάλουν ξηρούς κλάδους αλλά και ζωηρούς, νεα-ρούς κλάδους και κλαδίσκους. Μεγαλύτερης διαμέτρου κλάδοι συνήθως δεν ξηραίνονται αλλά έχουν κα-χεκτική βλάστηση και μικρή καρποφορία. Η αντιμετώπιση επιτυγχάνεται κυρίως με καλλιεργητικά μέτρα.
Συνιστώνται:
– Διατήρηση των ελαιοδέντρων σε καλή κατάσταση (κλάδεμα, λίπανση, πότισμα). Παράγοντες που μειώ-νουν την ευρωστία των δέντρων πρέπει να καταπολεμούνται.
– Έγκαιρη αφαίρεση, απομάκρυνση και κάψιμο των ξηρών και ημίξηρων κλάδων που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εστία μόλυνσης, το αργότερο μέχρι τις αρχές Μαρτίου.
• Για Καπνιά & Λειχήνες
Αναπτύσσονται σε ελαιώνες υγρών περιοχών και σε δέντρα με πυκνή βλάστηση. Το κλάδεμα εξασφαλί-ζει στα δέντρα επαρκή αερισμό και φωτισμό, μειώνοντας τον κίνδυνο σοβαρών προσβολών από το κύριο αίτιο της καπνιάς, το λεκάνιο.
Ψεκασμός με χαλκούχα σκευάσματα κατά τη διάρκεια του χειμώνα βοηθά στην αποκόλληση της καπνιάς και των λειχήνων.
ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΑΥΤΟΦΥΟΥΣ ΒΛΑΣΤΗΣΗΣ
Μην καταστρέφετε την ξινήθρα, δεν είναι επιζήμιο ζιζάνιο. Προστατεύει κυρίως τα επικλινή εδάφη από τη διάβρωση, συγκρατεί τα νερά της βροχής και ανταγωνίζεται τα άλλα ζιζάνια.
Στους ελαιώνες πρέπει να αποφεύγετε την καταστροφή της αυτοφυούς βλάστησης πριν από τα τέλη Μαρτίου, ιδιαίτερα στις περιοχές που ενδημεί η καλόκορη. Η όψιμη ζιζανιοκτονία βοηθάει
σημαντικά στη μείωση των ζημιών του εντόμου στην ανθοφορία της ελιάς.