Το γεγονός ότι ο κ. Μίλερ ταξίδεψε στην Αθήνα, και κυρίως το ότι έγινε δεκτός – σε κατ΄ιδίαν 40λεπτη συνάντηση – από τον πρωθυπουργό, λίγες μόλις ημέρες πριν την κατάθεση δεσμευτικών προσφορών δεν είναι καθόλου τυχαίο. Αντίθετα αξιολογείται ως μια «τελική» κίνηση, με αντικείμενο τον καθορισμό των όρων μιας συμφωνίας ανάμεσα στις δύο πλευρές.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι βασικοί όροι της συμφωνίας αυτής είναι δύο:
Πρώτον, ότι αυτό που έχει πεί η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός με διάφορες αφορμές, δεν είναι σχήμα λόγου, αλλά θα ισχύσει μέχρι τέλους. Δηλαδή ότι τη ΔΕΠΑ θα την πάρει όποιος δώσει τα περισσότερα. Πρακτικά ο κ. Μίλερ εξασφάλισε τη διαβεβαίωση ότι δεν θα υπάρξουν από το ΤΑΙΠΕΔ και την κυβέρνηση «τεχνητά εμπόδια» για την πιθανή εξαγορά της ΔΕΠΑ από την Gazprom, εάν φυσικά η τελευταία πλειοδοτήσει.
Ο δεύτερος όρος της συμφωνίας αφορά την τιμή με την οποία θα προμηθεύεται η ΔΕΠΑ (και συνεπώς η χώρα) αέριο από την προμηθεύτριά της Gazprom. Ο κ. Σαμαράς εξασφάλισε δέσμευση του κ. Μίλερ ότι, στην περίπτωση που η ΔΕΠΑ περάσει στα χέρια των Ρώσων, θα υπογραφεί νέα σύμβαση για αρκετά χρόνια, η οποία θα ορίζει τιμή σημαντικά χαμηλότερη από τη σημερινή. Πρόκειται για ένα business / gaz plan, που θα συνοδεύει τη Ρωσική προσφορά, το οποίο θα εξασφαλίζει φθηνότερη ενέργεια για τη χώρα μας τα επόμενα χρόνια. Το θέμα αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό καθώς, μεταξύ άλλων, επηρεάζει καθοριστικά την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής βιομηχανίας και της ελληνικής ηλεκτροπαραγωγής.
Το «αφεντικό» της Gazprom άφησε επίσης να εννοηθεί ότι, εάν υπάρξει θετική εξέλιξη στο θέμα της ΔΕΠΑ, θα συζητηθεί εκ νέου το νότιο σκέλος του αγωγού South Stream το οποίο ως γνωστόν έχει παγώσει.
Τα υπόλοιπα θέματα που συζητήθηκαν κατά τις επαφές που είχε ο κ. Μίλερ και οι σύμβουλοί του με τον κ. Χατζηδάκη και τον κ. Κεδίκογλου είναι σημαντικά, αλλά σε καμμία περίπτωση καθοριστικά. Κατά τις πληροφορίες, η ρωσική πλευρά ζητά από την ελληνική να απαλειφθεί από το διαγωνισμό για τη ΔΕΠΑ ή να τροποποιηθεί όρος που προβλέπει ότι ο πλειοδότης πρέπει να καταθέσει εγγυητική επιστολή ίση με το 20% της δεσμευτικής προσφοράς που θα υποβάλλει. Αν η Επιτροπή Ανταγωνισμού της ΕΕ που έχει και τον τελευταίο λόγο στις αποκρατικοποιήσεις, δεν κατακυρώσει τον διαγωνισμό υπέρ του πλειοδότη, τότε ο τελευταίος χάνει την εγγυητική επιστολή, που στην περίπτωση της Gazprom φτάνει τα 180 εκατ. ευρώ.
Πρόκειται για όρο που είναι συνηθισμένο να μπαίνει σε τόσο μεγάλους διαγωνισμούς (ονομάζεται \”εγγυητική επιστολή καλής εκτέλεσης έργου\”) προκειμένου να δεσμεύει τον πλειοδότη πως δεν θα αποχωρήσει μετά την ολοκλήρωση του διαγωνισμού, επικαλούμενος διάφορες προφάσεις.
Εκείνο ωστόσο που φοβάται η ρωσική πλευρά και μετέφερε ο κ. Μίλερ στην ελληνική, είναι η κόντρα της με την Κομισιόν. Η τελευταία διεξάγει έρευνα για την κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης της Gazprom σε μια σειρά από χώρες της Ε. Ένωσης. Οι Ρώσοι φοβούνται πως ακόμη και αν πλειοδοτήσουν στο διαγωνισμό, η Κομισιόν μπορεί να μην τον κατακυρώσει υπέρ τους, προβάλλοντας θέματα ανταγωνισμού ή θέτοντάς τους περιοριστικούς όρους που δεν τους συμφέρουν (π.χ. να εκχωρήσει η Gazprom μερίδιο αγοράς που έχει σε άλλη χώρα, αντίστοιχο με το μερίδιο που θα κερδίσει στην Ελλάδα).
Πάντως η απάντηση που δίνουν κύκλοι του ΤΑΙΠΕΔ στο αίτημα των Ρώσων, είναι αρνητική. Δεν μπορεί να απαλειφθεί ο συγκεκριμένος όρος του διαγωνισμού, καθώς κάτι τέτοιο αντίκειται στη διεθνή πρακτική. Ίσως, με βάση πάντα τους ίδιους κύκλους, να είναι εφικτή κάποια επαναδιατύπωση.
Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, τέλος, στις «υποσχέσεις» που έδωσε ο κ. Μίλερ περιλαμβάνονται και οι συνεργασίες με ελληνικές εταιρείες για επενδύσεις σε μονάδες ηλεκτρισμού με ρωσικό φυσικό αέριο.
energypress.gr