Παρά την αύξηση των αστυνομικών μέτρων και τη μετακόμιση των μονάδων απεξάρτησης στα νοσοκομεία, στις πιάτσες του κέντρου της Αθήνας υπάρχει ακόμα προσφορά και ζήτηση.
Στο οικόπεδο όπου κατεδαφίστηκε το 2010 με δυναμίτη το παλιό κτίριο του Ναυτικού Απομαχικού Ταμείου και πέθανε από ναρκωτικά τον περασμένο Οκτώβριο η 37χρονη Αμέλια Μάρμπουκ, η πρόχειρη περίφραξη δεν απομάκρυνε τους χρήστες.
Ο Μάριος, πρώην οικοδόμος και για μήνες άστεγος, ψάχνει φλέβα στην πληγιασμένη σάρκα του ποδιού του. Κι άλλοι γύρω του επαναλαμβάνουν νωχελικά τις ίδιες μηχανικές κινήσεις.
Στο στενό της Ξούθου πέφτουν χρησιμοποιημένες βελόνες και μερικές σταγόνες αίμα. Από την οδό Σωκράτους κατηφορίζει μια ομάδα του ΟΚΑΝΑ για να δώσει σύριγγες και προφυλακτικά.
Εχουν εντείνει τις δράσεις τους στον δρόμο. Από 9 έως 19 το 2010, τα κρούσματα μετάδοσης HIV μέσω χρήσης ναρκωτικών έφτασαν τα 241 το 2011. Οσο μοιράζουν το υλικό, ένας αστυνομικός της ομάδας «Ζ» ανηφορίζει από τη Μενάνδρου.
Ελέγχει το προσωπικό του ΟΚΑΝΑ, συνομιλεί με τους χρήστες και φεύγει. Αυτή η συνύπαρξη αστυνομικών, εξαρτημένων ανθρώπων και υγειονομικών φορέων δοκιμάζεται τις τελευταίες εβδομάδες στις πιάτσες της Αθήνας.
Στις 7 Μαρτίου, σε μια έκτακτη επιχείρηση, αστυνομικές δυνάμεις μετέφεραν αυθημερόν 132 χρήστες στις εγκαταστάσεις της Αμυγδαλέζας. Εκεί, σύμφωνα με την Αστυνομία, τούς χορηγήθηκε φαγητό και νερό και όσοι το επιθυμούσαν δέχτηκαν πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη. Εξαγγέλθηκαν ανάλογες δράσεις και ακολούθησαν αντιδράσεις.
Ο πρόεδρος του Σωματείου Ειδικών Φρουρών Βασίλης Ντούμας λέει στα «ΝΕΑ» ότι η επιχείρηση «στήθηκε στο πόδι». Οι αστυνομικοί που συμμετείχαν δεν είχαν εκπαίδευση ή εμπειρία στη διαχείριση ασθενών, ενώ πραγματοποίησαν τις μεταγωγές χωρίς γάντια και μάσκες. Ηδη το σωματείο τους έχει ζητήσει προσφορές από φαρμακεία για να παρέχει με δικά του έξοδα τον κατάλληλο εξοπλισμό σε μελλοντικές επιχειρήσεις.
Αντίθετη σε αντίστοιχες δράσεις είναι η πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ Μένη Μαλλιώρη. Οπως λέει στα «ΝΕΑ», ούτε η Διεύθυνση Εξαρτήσεων του υπουργείου Παιδείας είχε ενημερωθεί για την ενέργεια της Αστυνομίας. «Εχουμε ζητήσει τη βοήθεια των αστυνομικών Αρχών για τη δουλειά που κάνουμε στον δρόμο. Πρέπει να προσεγγίζουμε τους χρήστες χωρίς να χάνουμε την εμπιστοσύνη τους. Η μεταφορά στην Αμυγδαλέζα δυσκολεύει και το δικό μας έργο» διευκρινίζει.
Οι έλεγχοι είναι τακτικοί
Η αστυνομική παρουσία έχει ενταθεί στο μεγαλύτερο κομμάτι του κέντρου της Αθήνας. Οι συναλλαγές χρηστών και εμπόρων έχουν σχεδόν εξαλειφθεί από την Ομόνοια ή την Τοσίτσα. Συνεχίζονται όμως πάνω από την Ακαδημίας, απέναντι από τη Βαρβάκειο, στο τρίγωνο Βερανζέρου – Μενάνδρου – Ξούθου, στην Ιάσωνος.
«Χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερις νέες μονάδες»
Οι διηγήσεις χρηστών που συναντήσαμε για το βράδυ της μεταφοράς τους στην Αμυγδαλέζα συγχέονται ανάλογα με την ιστορία και τον φόβο που κουβαλάει ο καθένας. Κάποιοι είναι επικριτικοί.
Λένε ότι οι Αρχές τούς παράτησαν στις παρυφές της πόλης και έπρεπε να επιστρέψουν με τα πόδια. Λένε ότι τους πήραν με το ζόρι. Αλλοι δείχνουν αδιάφοροι, με την προσοχή τους να εστιάζεται στο κυνήγι της δόσης.
Αν και στη Δυτική Ευρώπη οι δείκτες ενέσιμης χρήσης εμφανίζουν πτωτική τάση, στην Ελλάδα σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Παρακολούθησης Ναρκωτικών παραμένουν σταθεροί.
Η οικονομική κρίση είναι ένας από τους παράγοντες που συντηρούν τις σύριγγες στις πιάτσες, όπως εξηγεί ο Σωτήρης Παπαδόπουλος, υπεύθυνος των προγραμμάτων δρόμου του ΟΚΑΝΑ.
Το σίσα (κρυσταλλική μεθαμφεταμίνη) χρησιμοποιείται και ενέσιμο, σε μικρότερες, φθηνότερες και πιο δραστικές δόσεις.
«Εν γνώσει μας συντηρούμε άτομα στην πιάτσα, συντηρούμε τα έσοδα των εμπόρων και αυξάνουμε τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία» λέει η κ. Μαλλιώρη για τους χιλιάδες χρήστες που περιμένουν να ενταχθούν στα προγράμματα απεξάρτησης και την αντιμετώπισή τους από την Πολιτεία.
Αν και στη Θεσσαλονίκη ο χρόνος αναμονής έχει μειωθεί στις δέκα ημέρες, στην Αθήνα παραμένει 3½ χρόνια. Σύμφωνα με την πρόεδρο του ΟΚΑΝΑ, οι νέες μονάδες μεθαδόνης και βουπρενορφίνης που δημιουργήθηκαν στα νοσοκομεία απορρόφησαν λίγα άτομα από τη λίστα.
Δέχτηκαν κυρίως ασθενείς μονάδων του οργανισμού που έπαψαν να λειτουργούν.
«Χρειάζονται τουλάχιστον τέσσερις νέες μονάδες στην Αθήνα» τονίζει η κ. Μαλλιώρη. «Ενας χρήστης σε θεραπεία κοστίζει εννιά ευρώ την ημέρα, στη φυλακή 25 ευρώ και στην πιάτσα 100 ευρώ από τους κινδύνους που θέτει για τη δημόσια υγεία. Τι μας συμφέρει;» λέει.
tanea.gr