Το πρώτο «όχι» της κυπριακής Βουλής ήταν «χαστούκι»!
Ενάντια στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ενάντια στη Μέρκελ. Ενάντια στους «μερκελιστές». Ενάντια στον Σόιμπλε. Αυτό το αναπηρικό καροτσάκι του μας εμποδίζει να πούμε τα χειρότερα! Ενάντια στον Ολάντ. Ενάντια στους Γερμανούς σοσιαλδημοκράτες. Ενάντια στους Γερμανούς Πράσινους. Ενάντια στο ΔΝΤ.
Το «χαστούκι» ήταν ηχηρό. Έτσι νομίσαμε. Έτσι επιθυμούσαμε.
Οι Πανέλληνες! Όλων των εποχών. Εμείς εναντίον όλων. Περιμέναμε ότι θα κατέρρεε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Τα αποτελέσματα, φυσικά, δεν μας δικαίωσαν. Την πρώτη κιόλας μέρα τα χρηματιστήρια, σχεδόν όλου του κόσμου, μέσα σε λίγες ώρες κάλυψαν τις πρώτες χασούρες. Δε βρέθηκε καμία χώρα να πανηγυρίζει μαζί με εμάς. Κανένας σπουδαίος ηγέτης άλλης χώρας. Κάποιοι οικονομολόγοι κάτι ψέλλισαν. Και κάποια άρθρα σε βιτριολικές, κατά κανόνα, εφημερίδες του υπερσυντηρητικού νεοφιλελεύθερου χώρου.
Λύση οπωσδήποτε θα βρεθεί. Πολύ συντομότερα απ’ όσο οι πιο πολλοί εκτιμούν. Αν δεν έχει βρεθεί ήδη. Το πιθανότερο, μέσα στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλωστε και εκείνη διέπραξε ένα τεράστιο θεσμικό λάθος. Με το να αποδεχτεί προτάσεις των Κυπρίων να φορολογηθούν και καταθέσεις κάτω των 100.000 ευρώ. Μερικά, όμως, μαθήματα πρέπει να πάρουμε οι Πανέλληνες απ’ αυτήν την κρίση.
Το πρώτο μάθημα. Τα προβλήματα δεν θα είχαν αποκτήσει τις σημερινές τους τερατώδεις διαστάσεις, αν οι υπεύθυνοι Κύπριοι πολιτικοί ηγέτες είχαν πάρει έγκαιρα τις αποφάσεις τους. Αν ο Δημήτρης Χριστόφιας του ΑΚΕΛ είχε έγκαιρα αναγνωρίσει ότι οι κυπριακές τράπεζες έβαιναν προς πτώχευση. Και αν ο ίδιος είχε λάβει στα σοβαρά υπόψη του τη διογκούμενη αγανάκτηση των Ευρωπαίων εταίρων του για το τεράστιο κίνημα ξεπλύματος του βρώμικου χρήματος στη χώρα του. Τότε μπορεί τα θεραπευτικά μέτρα, που οπωσδήποτε θα παρθούν, να μην ήσαν και τόσο σκληρά.
Δεύτερο μάθημα. Δεν είναι εύκολο πράγμα να παίζεις σε πολλά ταμπλό στη διεθνή σκακιέρα. Δεν μπορεί η Κύπρος από τη μια να είναι ενταγμένη στην Ευρωπαϊκή Ένωση με το ασφυκτικό κανονιστικό της πλαίσιο (και για τις τράπεζες) και από την άλλη συμπεριφέρεται ως οδαλίσκη φοροφυγάδων. Πρώτα των Σέρβων. Ακολούθως των Ρώσων. Και πιο γενικά της Μέσης Ανατολής. Κάποιο από τα συστήματα θα σε απορρίψει.
Μάθημα τρίτο. Πρέπει να κατανοήσουμε εμείς οι ορθόδοξοι Έλληνες μια πικρή αλήθεια. Με τους Ρώσους μας συνδέουν συναισθηματικοί δεσμοί. Βλέπετε η Ορθοδοξία αποτελεί το καταφύγιο σε όλα μας τα εθνικά δράματα. Κανένας, όμως, συναισθηματικός δεσμός δεν διευκόλυνε τη Ρωσία να παίξει ένα θετικό ιστορικό ρόλο στις εθνικές μας αγωνίες. Μπορεί οι Κύπριοι να βρούνε τελικά λύση με τους Ρώσους. Όχι, όμως, στη βάση των δικών μας συναισθηματικών συμπεριφορών.
Μάθημα τέταρτο. Πρέπει να ανησυχούμε. Για τον πολιτικό λόγο. Και με αυτό εννοούμε και την πολιτική σκέψη. Που διατυπώνεται αυτές τις μέρες. Και από τους αδελφούς Κυπρίους. Και από τους δικούς μας. Με μια λέξη: Κάλπικος.
Και μάθημα τελευταίο. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα, που είχαν εγκαταστήσει οι Κύπριοι στη Μεγαλόνησο, έσπασε τα μούτρα του. Δεν πρόκειται να ξαναζωντανέψει με τα χθεσινά του χαρακτηριστικά. Οι Ευρωπαίοι με τίποτα δε θα το επιτρέψουν. Και οι Ρώσοι, αν καταφέρουν να βάλουν το χέρι τους σε μια προσπάθεια αποφυγής της άτακτης χρεοκοπίας, θα το πράξουν μόνο αν οι Κύπριοι παραχωρήσουν σε αυτούς μέρος απ’ τον πιο σκληρό πυρήνα της εθνικής τους ανεξαρτησίας.
Αντώνης Ν. Βγόντζας