Συνεχίζοντας τα της χλωρίδας του τόπου μας, θα επικαλεστώ την παρατήρηση των Κινέζων σύμφωνα με την οποία , « ότι φύεται , τρώγεται ,πίνεται ή και τα δύο».Θα περιγράψω σήμερα τη τσουκνίδα ,που όλοι ξέρουμε αλλά περιφρονούμε το χόρτο αυτό ,επειδή φέρνει φαγούρα.

Το επιστημονικό όνομα του φυτού αυτού είναι, « URTICA –URENS” . Η ελληνική ονομασία είναι « Κνίδη- Ακάλυφη» ,κοινώς τσουκνίδα. Περιέχει μυρμηκικό οξύ, τανίνη, πυρίτιο, χλωροφύλλη, προβιταμίνη ,ασβέστιο, μαγγάνιο.

Είναι ευεργετικό σαν αφέψημα και τονώνει το συκώτι ,για τις πέτρες και τα νεφρά, για το έλκος ,για τους ρευματισμούς και για τις οσφυαλγίες. Αυξάνει το μητρικό γάλα. Ο Διοσκουρίδης και ο Πλίνιος ,αναφέρουν τις ιδιότητες του φυτού αυτού.

Οι γιαγιάδες μας την ‘’έμπλεκαν’’ με αυγά και έκαναν πεντανόστιμες ομελέτες, την πολτοποιούσαν και έφτιαχναν ‘’πομάδες’’ κοινώς dips. Επίσης σαν χόρτο ,χλωρό-τρυφερό όπως είναι ανακατεύεται με σπανάκι και σέσκλο για χορτόπιτες και τέλος σαν αφέψημα πίνεται άφοβα , διότι με το βράσιμο φεύγει η φαγούρα που έχει.

Από τις ρίζες του φυτού ,στην Κίνα φτιάχνουν σχοινιά.

Το φυτό ,σαν βότανο προλαμβάνει την τριχόπτωση και αυξάνει τη σεξουαλική ικανότητα ,ιδίως στη γυναίκα( κατά τον Μπαζαίο).