Θύματα συστηματικής κακοποίησης από την πλευρά των Αρχών πέφτουν οι πόρνες στην Κίνα, σύμφωνα με έκθεση του Διεθνούς Παρατηρητηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην οποία καταγγέλλονται βασανιστήρια, βιασμοί και εγκλεισμοί σε στρατόπεδα αναμόρφωσης.
«Οι εκδιδόμενοι -γυναίκες και άντρες- αντιμετωπίζονται σαν να μην έχουν δικαιώματα. Αντί να προστατεύονται από την αστυνομία, οι άνθρωποι αυτοί κακοποιούνται και βασανίζονται όσο βρίσκονται υπό κράτηση» κατήγγειλε η Σόφι Ρίτσαρντσον, εκπρόσωπος της οργάνωσης για την Κίνα, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Χονγκ Κονγκ.
Ορισμένοι από αυτούς είναι πιθανόν, χωρίς να δικαστούν, να σταλούν σε στρατόπεδα αναμόρφωσης μέσω εργασίας και να παραμείνουν σε αυτά ακόμα και για δύο χρόνια.
«Ξυλοκοπήθηκα και μωλωπίστηκα επειδή αρνήθηκα να παραδεχτώ πως εκδίδομαι», εκμυστηρεύτηκε στην οργάνωση μια γυναίκα που δήλωσε πως ονομάζεται Χιάο Γούε. Η πορνεία είναι παράνομη στην Κίνα.
Μια άλλη διηγήθηκε πως εκείνη και ακόμα δύο πόρνες δέθηκαν σε δέντρα, τις περιέλουσαν με παγωμένο νερό και τις ξυλοκόπησαν. Ορισμένες από τις βιαιότητες που καταγγέλλονται στην έκθεση «θεωρούνται βασανιστήρια σύμφωνα με τον κινεζικό νόμο».
«Βιάστηκα πολλές φορές, όμως επειδή είμαι πόρνη και οι σεξουαλικές υπηρεσίες που προσφέρω είναι παράνομες και μπορεί να συλληφθώ, δεν σκέφτηκα ποτέ να καταθέσω μήνυση», δήλωσε μια άλλη πόρνη που ονομάζεται Μίμι.
Τα εκδιδόμενα άτομα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε εξετάσεις για AIDS και τα προσωπικά τους στοιχεία, που θεωρούνται απόρρητα, συχνά κοινοποιούνται σε τρίτους.
Σύμφωνα με την Σόφι Ρίτσαρντσον, η Κίνα έχει γνωρίσει μεγάλη άνθηση της πορνείας από την έναρξη των οικονομικών μεταρρυθμίσεων στα τέλη της δεκαετίας του \’70 και σήμερα στην χώρα υπάρχουν 4 ως 6 εκατομμύρια πόρνες, οι περισσότερες από πολύ φτωχές οικογένειες.
Πολλές πόρνες μεγαλύτερες των 40 ετών επέλεξαν αυτόν τον δρόμο μετά την απόλυσή τους από τις δημόσιες επιχειρήσεις στα τέλη της δεκαετίας του΄90, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο.
Μια μετανάστρια πόρνη στην επαρχία Γκουανγκντονγκ μπορεί να κερδίζει 4.000 γιουάν (500 ευρώ) το μήνα έναντι 300 ως 500 γιουάν που κερδίζει μια μετανάστρια εργάτρια, για παράδειγμα στον τομέα της παραγωγής.
Η οργάνωση πραγματοποίησε την έρευνα αυτή από το 2008 ως το 2012, κυρίως στο Πεκίνο, συλλέγοντας μαρτυρίες από 75 εκδιδόμενα άτομα.