Η σοφιστεία αυτή βρίσκει πρόσφορο έδαφος καθότι ευκολόπεπτη και δημοκοπική. Και υπάρχει και κοινό έτοιμο να την αποδεχθεί• άλλωστε, το εκπαιδευτικό σύστημα των τελευταίων δεκαετιών δε φημίζεται για την εμπέδωση κριτικής σκέψης στους πολίτες και η απόγνωση δεν είναι ποτέ ο καλύτερος σύμβουλος.
Ας υποθέσουμε ότι το αγαπημένο σας φαγητό είναι το στιφάδο. Σε ένα φινετσάτο εστιατόριο, κατά τη διάρκεια μιας εξόδου σας, παραγγέλνετε στιφάδο. Σας έρχεται ένα πιάτο που δεν τρώγεται με τίποτα• ο σεφ δεν ξέρει να μαγειρεύει στιφάδο. Παρόλα αυτά, επιμένετε και ξαναπάτε.
Και ξαναπαίρνετε στιφάδο. Και δεύτερη, και τρίτη φορά. Και ξανάρχεται η ίδια αποτυχημένη εκτέλεση του πιάτου• ο σεφ αποδεδειγμένα δε γνωρίζει να φτιάχνει στιφάδο, όμως εσείς του αναθέτετε ξανά και ξανά την ίδια δουλειά. Εν γνώσει σας.
Στο τέλος, θα σιχαθείτε το στιφάδο πιστεύοντας ότι δε σας αρέσει πια και θα παραγγείλετε κάτι άλλο, πάλι από τον ίδιο σεφ. Δε σκεφτήκατε ν’ αλλάξετε εστιατόριο και σεφ, δεν αναλογιστήκατε τη δική σας ευθύνη• αποφασίσατε, απλώς, ότι το στιφάδο δε σας αρέσει πλέον, επειδή μπουχτίσατε από την ίδια αποτυχημένη συνταγή.
Το ίδιο ακριβώς συνέβη και με τη Δημοκρατία σ’ αυτήν εδώ τη χώρα τα τελευταία χρόνια. Δεν απέτυχε το πολίτευμα• απέτυχαν παταγωδώς αυτοί στους οποίους αναθέσαμε την εφαρμογή του. Κι ενώ το γνωρίζαμε ότι δεν μπορούν, ενώ προδιαγράφαμε την αποτυχία τους, επιμέναμε να τους αναθέτουμε ξανά και ξανά την ίδια αποστολή. Εν γνώσει μας.
Δεν απέτυχε το πολίτευμα• η Δημοκρατία θα παραμένει διαχρονικά η καλύτερη πολιτειακή λύση για κάθε κοινωνία.
Απέτυχε η κοινωνία μας να εφαρμόσει τη συνταγή και επέμεινε στην ίδια αποτυχημένη συνταγή εμμονικά και με πείσμα.
Σήμερα κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι δε μας αρέσει το στιφάδο, επειδή κάποιοι άλλοι απέτυχαν πολλάκις να το μαγειρέψουν όπως πρέπει. Ας αλλάξουμε εστιατόριο• όχι μενού και προτιμήσεις.
Λευτέρης Κουγιουμουτζής / Μαθηματικός