Άδεια εισόδου στην Τρίπολη της Λιβύης, στο στρατηγείο του Μουαμάρ Καντάφι, εξασφάλισε το Mega και ο Σωτήρης Δανέζης που με τον εικονολήπτη Περικλή Αγγελόπουλο γίνονται το πρώτο ελληνικό τηλεοπτικό συνεργείο στη λιβυκή πρωτεύουσα.
Ο απεσταλμένος του Mega, είχε βρεθεί και πριν από περίπου είκοσι μέρες στην Βεγγάζη και στην πρώτη γραμμή των μαχών, ενώ είναι ένας από τους ελάχιστους δυτικούς δημοσιογράφους που καταφέρνουν να βρεθούν και στα δύο στρατόπεδα της λιβυκής κρίσης για να στείλουν τις ανταποκρίσεις τους.
Τα όσα κατέγραψε ο Σωτήρης Δανέζης -στην πρώτη αποστολή του στη Λιβύη- προβάλει το Mega απόψε το βράδυ, αλλά και την επόμενη εβδομάδα, τη Μεγάλη Πέμπτη, στα δύο επεισόδια του νέου ντοκιμαντέρ της \”Εμπόλεμης Ζώνης\”, τα οποία έχουν τον τίτλο «Μέρες Επανάστασης».
Μάλιστα, με αφορμή την προηγούμενη αποστολή του στην Λιβύη που φλέγεται, ο Σωτήρης Δανέζης, είχε μιλήσει στο \”TV Εθνος\” , όπου και είχε αποκαλύψει μεταξύ άλλων πως στην Βεγγάζη κινδύνεψε να χάσει την ζωή του ! Ο γνωστός δημοσιογράφος μαζί με τον εικονολήπτη, Άρη Βιτάλη, έμειναν στην Βεγγάζη για είκοσι ολόκληρες μέρες δεν σταμάτησαν λεπτό να καταγράφουν τη δική τους τηλεοπτική αλήθεια…
«Όπως συμβαίνει πάντα με όλα τα μεγάλα θέματα της επικαιρότητας, έτσι κι αυτή τη φορά, θελήσαμε να καταγράψουμε με την κάμερα της \”Εμπόλεμης Ζώνης\”, από κοντά, τις καταιγιστικές εξελίξεις στη Λιβύη…», λέει ο Σωτήρης Δανέζης και συνεχίζει: «Με το που φτάσαμε στη Λιβύη, το πρώτο πράγμα που μας απασχόλησε και μας προβλημάτισε, ήταν το πώς θα τα καταφέρουμε να βρεθούμε στη Βεγγάζη. Τελικά, το καταφέραμε σχετικά εύκολα, αφού σταθήκαμε τυχεροί και βρήκαμε ένα πλοίο, το οποίο και μας μετέφερε μέχρι το λιμάνι της Βεγγάζης, μετά βέβαια από 14 ολόκληρες ώρες εν πλω…».
– Ποια ήταν τα πρώτα σας συναισθήματα με το που βρεθήκατε στον τόπο των γεγονότων και βγάλατε την κάμερα για να ξεκινήσετε το γύρισμα;
– Το μόνο συναίσθημα που αισθάνεσαι εκείνη τη στιγμή, είναι το συναίσθημα πως πρέπει να φροντίσεις να κάνεις τη δουλειά σου, όσο το δυνατόν καλύτερα. Αυτό αισθάνεσαι, αυτή η σκέψη κυριαρχεί μέσα σου. Έχεις το άγχος του να βρεις τις πηγές που χρειάζεσαι, τις πληροφορίες που χρειάζεσαι, το να είσαι έτοιμος για να κάνεις την ανταπόκρισή σου για το δελτίο. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, όλο αυτό δεν σου αφήνει περιθώρια για να κάνεις άλλες σκέψεις.
– Και με το συναίσθημα του φόβου τι γίνεται;
– Εκείνη τη στιγμή δεν καταλαβαίνεις τίποτα, ακόμα και σε κίνδυνο να βρεθείς, αργότερα, όταν έχουν τελειώσει όλα, συνειδητοποιείς με το τι ακριβώς έχεις έρθει αντιμέτωπος… Άλλωστε, όταν κινδυνεύεις, λειτουργείς ενστικτωδώς… Προσπαθείς να προστατέψεις τον εαυτό σου… Και πιστέψτε με, όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν υπάρχει χρόνος για καμία σκέψη και για κανένα συναίσθημα.
– Μπορεί κανείς σε τέτοιου είδους αποστολές και μετά από χρόνια εμπειρίας -όπως έχετε εσείς-, να ελαχιστοποιήσει τους κινδύνους με τους οποίους είναι πιθανόν να έρθει αντιμέτωπος;
– Ναι, αν δεν σκέφτεσαι τον φόβο και αν είσαι προετοιμασμένος σωστά για το πώς ακριβώς θα κινηθείς, όντως μπορεί να τα καταφέρεις και να πάρεις όσο το δυνατόν λιγότερα ρίσκα… Τουλάχιστον, γι΄ αυτό προσπαθείς. Ξέρετε κανείς δεν πάει για να το παίξει… ήρωας, όλοι πάμε για να κάνουμε μόνο τη δουλειά μας.
– Σε αυτή την τελευταία σας αποστολή, υπήρξε στιγμή που να φοβηθήκατε για τη ζωή σας; Υπήρξε στιγμή που να κινδυνεύσατε πραγματικά;
– Η αλήθεια είναι πως όντως υπήρξε στιγμή που να φοβηθήκαμε για τη ζωή μας… Η αλήθεια είναι πως περίπου μία εβδομάδα πριν αναχωρήσουμε, λίγο έλειψε να σκοτωθούμε. Ενώ ήμασταν σε ένα σημείο που θεωρητικά δεν ήταν στόχος, βρεθήκαμε ανάμεσα σε δύο μπλόκα αντικαθεστωτικών και ξαφνικά είδαμε να εμφανίζεται από πάνω μας ένα αεροσκάφος και να αρχίζει τον βομβαρδισμό. Εμείς βουτήξαμε στο έδαφος για να σώσουμε τις ζωές μας, την ώρα που οι βόμβες έσκαγαν μόνο λίγα μέτρα μακριά… Όταν όλα τελείωσαν και μόνο η σκέψη του τι είχαμε περάσει, μας μούδιασε ολόκληρους !
tlife