Κάθε προσδοκία ξεπέρασε η προσέλευση των παλαιών συμμαθητών που αποφοίτησαν το 1983 από το Γενικό Λύκειο Μοιρών στη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε την Κυριακή.

Πιστοί στο ραντεβού που δίνουν ανά δεκαετία οι συμμαθητές ήταν στις 12 ακριβώς στην αυλή του σχολείου. Συνοδευόμενοι από τους καθηγητές του ανέβηκαν στην τάξη και κάθισαν στα ίδια θρανία μαζί με τα παιδιά τους. Το κλίμα ήταν συγκινησιακά φορτισμένο και δεν έλειψαν τα δάκρυα συγκίνησης και χαράς.

Οι μαθητές φόρεσαν τα μπλουζάκια που είχαν δημιουργηθεί ειδικά για αυτήν την μέρα και για δύο ώρες μέσα στη σχολική αίθουσα θυμήθηκαν τα χρόνια που τους έδεσαν και δημιούργησαν ισχυρούς δεσμούς αγάπης και φιλίας που κρατάνε ως σήμερα.

Εκ μέρους των παλαιών συμμαθητών η Μαρία Καλλέργη ανέφερε σε ομιλία της:

«Βρισκόμαστε τριάντα χρόνια μετά, εδώ στον ίδιο χώρο. Στο κτίριο από όπου ξεκινήσαμε τη ζωή μας. Ο τόπος είναι συμβολικός και μοιραία δημιουργεί συναισθήματα. Ο χρόνος, είναι επίσης συμβολικός: Ιούνιος 1983. Μια από κείνες τις μέρες περάσαμε για τελευταία φορά το κατώφλι αυτού του σχολείου, ως μαθητές, όταν τελειώνοντας τις Πανελλαδικές ανοίγαμε τα φτερά μας για να κατακτήσουμε τη ζωή.

Μα εκείνο που κυριαρχεί, είναι τα μάτια που βλέπω γύρω μου. Σα να μην πέρασε μια μέρα.

Η λάμψη ευτυχώς δεν έφυγε από τα μάτια κανενός μας όπως και η διάθεση για όλο καλύτερα πράγματα από την ψυχή μας. Κι ας πέρασαν τριάντα χρόνια. Είμαστε στον Ιούνιο του 2013 έχοντας διαγράψει πολλές προσωπικές διαδρομές με δυσκολίες, επιτυχίες, ευτυχισμένες και δυστυχισμένες στιγμές. Τελικά αυτό δεν είναι η ζωή;

Δεν υπήρξαμε μια συνηθισμένη τάξη. Για μας και τις οικογένειες μας οι σπουδές αποτέλεσαν όνειρο ζωής! Ωστόσο και όσοι δεν ακολούθησαν αυτό το δρόμο είχαν μια εξίσου επιτυχημένη πορεία στο στίβο του επέλεξαν.

Το σημαντικότερο όμως όλων ήταν ότι υπήρξαμε μια τάξη που ανέπτυξε ισχυρούς δεσμούς αγάπης και φιλίας.
Από μας εξελέγη το πρώτο 15μελές Συμβούλιο του Λυκείου Μοιρών, εδώ υποδεχθήκαμε την επανάσταση που έφερε στην ελληνική γλώσσα το μονοτονικό σύστημα, αποχαιρετήσαμε τη σχολική μας ποδιά κι αφήσαμε την παιδικότητα μας φεύγοντας στα δεντράκια που βρίσκονται στο βάθος της αυλής».

Ξεχωριστές παρουσίες οι καθηγητές Σήφης Μαρκογιαννάκης και Ανδρομάχη Μαρκογιαννάκη (γυμναστές) και Σήφης Κοσόγλου και Μαρία Καρδουλάκη (φιλόλογοι).

Στη συνέχεια όλη η παρέα μετέβη στην ταβέρνα «ΟΑΣΗ» στα Καπαριανά. Εκεί κόπηκε η τούρτα και οι παραβρισκόμενοι αφού γεύτηκαν τα εκλεκτά εδέσματα με τη συνοδεία της ορχήστρας διασκέδασαν με χορό και τραγούδι ως το βράδυ.

Εκτός από καλοί μαθητές και καθηγητές όλοι αποδείχθηκαν και δεινοί χορευτές. Το ραντεβού δόθηκε για την επόμενη δεκαετία.

Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τη συμβολή στην επιτυχία της διοργάνωσης των φιλολόγων-συμμαθητριών Μαρίας Μανασσάκη και Μαρίας Παπαδάκη καθώς και των μελών της οργανωτικής επιτροπής Γιώργου Νιθαυριανάκη, Ανταλκίδα Μαρκογιαννάκη, Μανόλη Παπαδοσπυριδάκη, Γιάννη Νικολακάκη, Χριστόφορου Κουνδουράκη και Μαρίας Καλλέργη καθώς και του Γυμναστή-φωτογράφου (συζύγου συμμαθήτριας) Γιάννη Φραγκιαδάκη.