Επιστολή στον Υπουργό Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα απέστειλε η ΟΕΒΕΝΗ με αφορμή το ενδεχόμενο επιβολής φόρου της τάξεως του 2% επί του τζίρου των επιχειρήσεων.
Στην επιστολή αναλυτικά αναφέρεται:
\”Κύριε Υπουργέ,
Ως Ομοσπονδία Επαγγελματιών Βιοτεχνών και Εμπόρων Ν. Ηρακλείου θεωρούμε παντελώς άτοπο το ενδεχόμενο επιβολής ενός ακόμη φόρου της τάξεως του 2% επί του τζίρου των επιχειρήσεων με αφορμή το γεγονός ότι μεγάλος αριθμός συναδέλφων Επαγγελματοβιοτεχνών και Εμπόρων αδυνατεί πλέον να καταβάλλει εισφορές προς τον ΟΑΕΕ.
Είναι πλέον ξεκάθαρο με τον πιο εμφατικό τρόπο ότι οι συνάδελφοι, αλλά και η κοινωνία συνολικά, δεν αντέχουν άλλους φόρους.
Αντί αυτού προτείνουμε τη λήψη της μοναδικής πλέον απόφασης η οποία θα δώσει ανάσες σε εμάς αλλά και στον ίδιο τον οργανισμό, αναφορικά με την καταβολή εισφορών .
Η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από την πλήρη απελευθέρωση των κλιμάκων ασφάλισης για όλους.
Ζητούμε :
α) Να μπορεί ο κάθε συνάδελφος να επιλέγει, τουλάχιστον για τα επόμενα 3-4 χρόνια, την ένταξη του σε οποιαδήποτε από τις υποχρεωτικές ασφαλιστικές κλίμακες με απλή δήλωση του προς τον ΟΑΕΕ
β) πλήρη απεξάρτηση της παραπάνω επιλογής από τυχόν συσσωρευμένες οφειλές
γ) κεφαλαιοποίηση των μέχρι σήμερα οφειλών και δυνατότητα αποπληρωμής τους χωρίς την ύπαρξη συγκεκριμένου ποσού ανά δόση
Με τα παραπάνω πιστεύουμε ότι μεγάλος αριθμός συναδέλφων οι οποίοι έχουν σταματήσει λόγω αδυναμίας, και όχι επιλογής, να καταβάλλουν εισφορές θα μπορέσουν να ενταχθούν έστω και στην πρώτη υποχρεωτική ασφαλιστική κλίμακα, απολαμβάνοντας έτσι το αγαθό της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ενώ ο ΟΑΕΕ θα έχει σημαντική εισροή ασφαλίστρων.
Υπενθυμίζουμε ότι σήμερα περίπου 370.000 από τους 700.000 συναδέλφους, έχουν, εξ ανάγκης διακόψει την καταβολή ασφαλίστρων και σε αυτούς προστίθενται περίπου 20.000 ανά δίμηνο.
Ας ληφθεί επίσης υπόψη ότι σήμερα ο ΟΑΕΕ εισπράττει περίπου 135-138 εκατομμύρια ευρώ ανά δίμηνο (τα οποία βαίνουν μειούμενα), ενώ έχει μηνιαίες υποχρεώσεις οι οποίες ανέρχονται στα περίπου 235 εκατομμύρια ευρώ.
Θεωρούμε τα παραπάνω προτεινόμενα ως τη μόνη πραγματικά εφαρμόσιμη λύση, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει η δυνατότητα χρηματοδότησης του οργανισμού από το κράτος κάτι που άλλωστε, δεν μπορεί, ούτως ή άλλως, να δώσει μόνιμη λύση.\”