Όμορφη η άμμος-και συνειρμικά πάντοτε συνδέεται με εικόνες καλοκαιρινές. Μπορεί όμως κάποιος να αναρωτηθεί: από πού προέρχεται άραγε; και γιατί έχει αυτή την όψη; Η άμμος είναι κονιορτοποιημένοι βράχοι εκατοντάδων χιλιάδων ή εκατομμυρίων ετών, μαζί με θραύσματα οστρακοειδών και ζώντες οργανισμούς, που έχουν μεταφερθεί από τα κύματα αλλά και έχουν προκύψει ως ίζημα από το εσωτερικό της ξηράς. Ωστόσο, δεν κάνουν όλες οι πέτρες για άμμο. Μετά την πάροδο τόσων ετών, μόνο τα πιο ανθεκτικά υλικά παραμένουν-και παίρνουν τη μορφή που όλοι ξέρουμε σήμερα. Ενώ κάποια ορυκτά είναι ασταθή και αποσυντίθενται εύκολα, άλλα όπως ο αστριός, ο χαλαζίας, η κεροστίλβη, είναι σταθερότερα και πιο σκληρά. Τα στοιχεία αυτά, άφθονα στο φλοιό της Γης, συνθέτουν τις γνωστές σε όλους μας αμμώδεις παραλίες και ευθύνονται για το χαρακτηριστικό ανοιχτό καφέ χρώμα της άμμου. Ειδικότερα για το χρώμα, βασικό ρόλο παίζουν οι χρώσεις σιδήρου στον χαλαζία και το οξείδιο του σιδήρου στον άστριο. Ακριβολογώντας όμως, επειδή κάθε παραλία είναι προϊόν του περιβάλλοντός της, είναι και μοναδική στον κόσμο, προϊόν συγκεκριμένων πετρωμάτων και συγκεκριμένων περιβαλλοντικών και καιρικών συνθηκών στην κάθε περιοχή, όπως το είδος των κυμάτων και τα θαλάσσια ρεύματα.
Έτσι, μπορεί να προκύψουν ασυνήθιστες και παράξενες παραλίες ανάλογα με την τοποθεσία, όπως στη χερσόνησο της Φλόριντα, όπου πολλές παραλίες είναι εξαιρετικά λευκές, εξαιτίας της υψηλής τους περιεκτικότητας σε χαλαζία εις βάρος του αστριού και της κεροστίλβης. Το ανθρακικό ασβέστιο, μπορεί επίσης να προσδώσει σε μια αμμώδη παραλία ιδιαίτερα λευκή απόχρωση. Οι τροπικές περιοχές εμφανίζουν συχνότερα ολόλευκες παραλίες, καθώς η άμμος τους περιέχει πολλά θραύσματα οστρακοειδών, των οποίων το κέλυφος είναι σε μεγάλο βαθμό ανθρακικό ασβέστιο. Αντίστοιχα, η ύπαρξη μεγάλου αριθμού ροζ ή κοκκινόχρωμων οστρακοειδών, παράγει ως αποτέλεσμα τις ανάλογων χρωμάτων αμμώδεις εκτάσεις-όπως στις Βερμούδες. Τέλος, οι παραλίες της σκούρας μαύρης άμμου, όπως αυτές της Χαβάης, οφείλουν τον χρωματισμό τους στα ηφαιστειακά πετρώματα, ενώ άλλες πράσινες, στο ορυκτό ολιβίνη.
Η κατασκευή δρόμων, φραγμάτων και άλλων έργων, εμποδίζουν την κάθοδο νέας άμμου από την ενδοχώρα. Από την άλλη πλευρά η άνοδος της στάθμης της θάλασσας κατά τα τελευταία 12.000 χρόνια, έχει πλημμυρίσει αρκετές πεδιάδες που διασχίζονται από ποταμούς και έχουν σχηματίσει νέες εκβολές, με αποτέλεσμα η άμμος να μην καταλήγει στις παραλίες όπως παλαιότερα. Κατά συνέπεια, η φυσιολογική διάβρωση των παραλιών μετά από καταιγίδες, απαιτεί την αποκατάστασή τους με τεχνητά μέσα πλέον, με τη μεταφορά της άμμου από το εσωτερικό της ξηράς. Η γνώση των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της άμμου κάθε περιοχής, δίνει τη δυνατότητα να γίνει η επιλογή και η τοποθέτηση της νέας άμμου με αρμονικά αισθητικά κριτήρια, ακολουθώντας τη φυσική σύνθεση που προϋπήρχε.
news.gr