Έμπνευση από τα Χανιά αλλά και την οικονομία της Κρήτης πήρε ο γνωστός αρθρογράφος των New York Times Ρότζερ Κοέν, o οποίος σε άρθρο του που δημοσιεύτηκε χθες 1 Αυγούστου, στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας, περιγράφει τον τρόπο ώστε το \”πλοίο της Ελλάδας\” να αλλάξει πορεία προς την ανάπτυξη (δείτε εδώ)

Ο αρθογράφος στην εισαγωγή δίνει το στίγμα του αναφέροντας ότι το ρεπορτάζ γίνεται από τα Χανιά ενώ ύστερα από μια ανάλυση για την τουριστική κίνηση στη χώρα μας και την οικονομική της κατάσταση, δίνει ένα παράδειγμα με αφορμή την συνάντηση του με μια οικογένεια ελαιοπαραγωγών που συνάντησε στην ενδοχώρα όπως λέει των Χανίων.

\”Οι Ελληνες είναι πολυμήχανοι και θα προσαρμοστούν όπως το έχουν κάνει πολλές φορές στο παρελθόν. Η Κρήτη μόνη της παράγει περίπου 5% του ελαιολάδου στον κόσμο – αλλά το περισσότερο από αυτό πωλείται χύμα και στη συνέχεια πηγαίνει στην αγορά με άλλο σήμα. Η δυνατότητα να αναπτύξουν ελληνικές μάρκες, όπως έχουν κάνει από καιρό οι Ιταλοί, είναι τώρα μπροστά τους και οι νέοι άνθρωποι γνωρίζουν.

Οδηγήσαμε από την ενδοχώρα των Χανίων (μια πόλη με βαθιά βενετσιάνικη επιρροή) έξω στην Αστρίκα, όπου η οικογένεια Δημητριάδη καλλιεργεί ελιές για έξι γενιές. Η 24χρονη κόρη του Χλόη, που σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο πανεπιστήμιο McGill στον Καναδά, είναι εδώ τώρα. Εχει μόλις εγγραφεί σε ένα μάθημα γεωργία. «Δεν είχα σκοπό να επανέλθω» μου είπε «νόμιζα ότι θα μπορούσα να μείνω στον Καναδά.

Όμως, περίπου ένα χρόνο πριν, ήρθα και άρχισα βοηθώντας τον πατέρα μου. Ξέρετε, έχω μια φίλη που εργάζονται σε ένα καφενείο για 3 ευρώ την ώρα και φοβάται μη χάσει τη δουλειά της. Έχω μια ξαδέλφη που μόλις εγκατέλειψε το κολέγιο στην Αθήνα για να έρθει εδώ και να εργαστεί με τον παππού της στη γη. Και εγώ μόλις το συνειδητοποίησα: Το μέλλον μου είναι εδώ\”.

Σε προηγούμενο σημείο του άρθρου ο Κοέν, αναφέρει πώς η συνάντηση του με τον Γ. Δημητριάδη, τον έκανε να καταναοήσει την  αλλαγή νοοτροπίας, ιδίως μεταξύ των νέων Ελλήνων.

\”Ο κ. Δημητριάδης διευθυντής της biolea, που παράγει ελαιόλαδο στη δυτική Κρήτη, εχει επιβιώσει από την κρίση, αλλά μόνο μέσω της μείωσης των δαπανών του κατά 20%, εξαλείφοντας την ανάγκη απογραφής, και την προσαρμογή σε μια οικονομία όπου ο καθένας θέλει τα χρήματα προκαταβολικά… Πληρωμή σε 30 ημέρες, αυτός είναι ο κανόνας\” αναφέρει στο άρθρο.

«Κοιτάξτε», μου λέει ο κ. Δημητριάδης, «η Ευρωπαϊκή Ένωση ήθελε καταναλωτές και μας εκπαίδευε με δωρεάν χρήματα. Οι επιδοτήσεις στη γεωργία ήταν απίστευτες. Κανείς δεν ρώτησε πώς διατέθηκαν τα χρήματα. Υπήρχαν άνθρωποι με δέκα ελαιόδεντρα που ισχυρίζονταν ότι παρήγαγαν δέκα τόνους λαδιού. Τώρα αυτό αλλάζει. Τα δωρεάν χρήματα έκανε πολύ κακό στους νέους. Σήμερα βλέπω νέους με πανεπιστημιακά πτυχία που έρχονται πίσω στην κτηνοτροφία. Βλέπω τους νέους από τις πόλεις που επιστρέφουν στην καλλιέργεια ελιάς ή πορτοκαλιάς. Νομίζω ότι οι νέοι Έλληνες έχουν κατανοήσει τη σημασία του να κάνει κανείς κάτι με τα χέρια του, την εργασία και την παραγωγή.

Πεπεισμένος από την συνάντησή του για αυτήν την αλλαγή νοοτροπίας ο αρθρογράφος των New York Times καταλήγει στο κείμενό του:

«Η Ελλάδα επιστρέφει στα βασικά και το στοίχημά μου είναι ότι σε δέκα χρόνια από τώρα η συγκομιδή θα είναι πλούσια»