Ψηφίστηκε (κατά πλειοψηφία φυσικά) ο απολογισμός του έτους 2012 από τη δημοτική αρχή του Ηρακλείου. Στα 110 εκατ. μόνο ανήλθε τελικά το ποσό του απολογισμού. Στα ίδια επίπεδα περίπου ήταν και ο απολογισμός του 2011. Υπενθυμίζουμε στους Ηρακλειώτες πως οι αντίστοιχοι προϋπολογισμοί της δημοτικής αρχής ήταν 385 εκατ. για το 2011 και 296 εκατ. περίπου για το 2012. Είναι προφανής η παταγώδης αποτυχία της δημοτικής αρχής, σε σχέση με τα όσα η ίδια προγραμμάτιζε και υπόσχονταν στους δημότες του Ηρακλείου, πόσω μάλλον αν η σύγκριση γίνει με τις ανάγκες της πόλης. Το 1/4 του αρχικού προγραμματισμού μπόρεσε να εκτελέσει η δημοτική αρχή στο 2011 και το 1/3 στο 2012. Η παρατηρούμενη «βελτίωση» δεν οφείλεται στην αύξηση της αποτελεσματικότητας της δημοτικής αρχής, αλλά στη συρρίκνωση των ίδιων των προσδοκιών της.
Δεν είναι περίεργο φυσικά αυτό υπό τις παρούσες συνθήκες. Είναι πασίγνωστη άλλωστε η συμπεριφορά του κ. Δημάρχου, που συνίσταται στο να δείχνει «μεγαλύτερο πολιτικό μπόι» από εκείνο που πραγματικά διαθέτει. Αξιοσημείωτη όμως είναι η προσπάθεια του κ. Δημάρχου να παρουσιάζει την αποτυχία αυτή ως επιτυχία του ίδιου και της παράταξής του. Πρόκειται μάλλον για το δικό του success story, κατά το πρότυπο του διδύμου των κκ. Σαμαρά και Βενιζέλου. Την ίδια πολιτική εξ άλλου δεν υπηρετούν; Ο κ. Κουράκης δεν είναι το «πρωτοπαλλήκαρο» του κ. Βενιζέλου στο Ηράκλειο;
Η συρρίκνωση των προσδοκιών της δημοτικής αρχής είναι αποτέλεσμα συνειδητής πολιτικής επιλογής της ίδιας και το succes story του κ. Δημάρχου είναι επίσης συνειδητή προσπάθεια απόκρυψης αυτής της αλήθειας και παραπλάνησης της κοινής γνώμης της πόλης. Γιατί και τα δύο αυτά, αποτελούν στην ουσία τη συνεισφορά της δημοτικής αρχής στη μνημονιακή πολιτική. Η δημοτική αρχή εξάντλησε τις όποιες «αντιδράσεις της» σε ψηφίσματα (τα περισσότερα εκδόθηκαν μετά από αντιδράσεις της αντιπολίτευσης ή έντονες πιέσεις κοινωνικών ομάδων), αποδέχθηκε όμως σχετικά πρόθυμα να διαχειριστεί τη μιζέρια που προκαλούν τα μνημόνια και να εφαρμόσει τις πολιτικές επιλογές των μνημονιακών κυβερνήσεων. Είναι όμως ηθικά απαράδεκτο και πολιτικά επικίνδυνο, να παρουσιάζει αυτή τη μιζέρια ως επιτυχία.
Το ύψος των 110 εκατ., δείχνει πως ο Δήμος Ηρακλείου διαθέτει ακόμα την οικονομική βάση μιας στοιχειώδους λειτουργίας. Αυτή όμως η οικονομική βάση εδράζεται κυρίως στην ίδια τη δυναμική του Ηρακλείου, αφού το 64% αυτού του ποσού προέρχεται από ίδιους πόρους του Δήμου. Ούτε όμως η πόλη αποτελεί όαση ευημερίας στη γενικευμένη μιζέρια της χώρας, ούτε ο Δήμος αποτελεί εξαίρεση στη γενική υποβάθμιση της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Με τις ακολουθούμενες μνημονιακές πολιτικές η ευημερία της πόλης είναι στην ουσία μεγάλο ζητούμενο και η υποβάθμιση της αυτοδιοίκησης που πραγματοποιείται ήδη, είναι βέβαιο πως θα συνεχιστεί και θα βαθύνει. Ο Δήμος Ηρακλείου στερείται πλέον σχολικών φυλάκων και δημοτικών αστυνομικών, απειλείται με διάλυση των επιχειρήσεών του, στέρηση πολλών από τις υπηρεσίες μη εξαιρουμένης πλέον και της τεχνικής και άλλα πολλά, στα δε οικονομικά η απειλή του παρατηρητηρίου είναι πάντα προ των πυλών. Υπό το βάρος της αλήθειας αυτής το success story του κ. Κουράκη μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να αξιολογηθεί.
Είναι προφανές πως η υποτελής στην τρόικα και στους δανειστές συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, χρειάζεται δημάρχους και δημοτικές αρχές πρόθυμες να διαχειριστούν τη μιζέρια των μνημονίων, να υπηρετήσουν την ουσιαστική διάλυση της αυτοδιοίκησης έστω και με «ολίγη αντίδραση για τα μάτια του κόσμου», αλλά και να στρατευτούν στην προσπάθεια παραπλάνησης των εργαζομένων και του λαού, με στόχο να διασωθούν όλοι μαζί από την οργή του. Η δημοτική αρχή του Ηρακλείου έχει στρατευτεί προ πολλού σ’ αυτή τη λογική. Υπό την έννοια αυτή η μάχη για την ανατροπή της «παρέας» που σήμερα διαχειρίζεται τις τύχες της πόλης, και η άλλη για την ανατροπή της μνημονιακής κυβέρνησης, είναι επιμέρους ταχτικές μάχες του ίδιου πολύπλευρου αγώνα.
Εμείς συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε με συνέπεια, επιμονή και υπομονή και στα δυο παραπάνω μετερίζια. Η χώρα χρειάζεται ανάχτηση της χαμένης ανεξαρτησίας της, απαλλαγή από τα μνημόνια και την τρόικα και το Ηράκλειο χρειάζεται απαλλαγή από τον ασφυχτικό εναγκαλισμό μιας πολιτικής παρέας – υπόλοιπο της παράταξης που πρόδωσε τους Ηρακλειώτες και που συνεχίζει να τους υποτιμά. Το κάθε ένα από τα παραπάνω δυο, αποτελεί προϋπόθεση για το άλλο και αντίστροφα. Η «Ανθρώπινη Πόλη» δεν αγωνίζεται στοχεύοντας στο να διαχειριστεί η ίδια τη μιζέρια των μνημονίων, αλλά για να αλλάξει τα πάντα στο Δήμο και στην πόλη, ώστε να μετατρέψει το Δήμο σε προπύργιο του αντιμνημονιακού αγώνα και πραγματικό εργαλείο στα χέρια των δημοτών για την αυτοδιαχείριση των τοπικών ζητημάτων.