Κάθε βδομάδα και μια εγκύκλιος μέσα στο κατακαλόκαιρο που αναδεικνύει την ανάλγητη και απαξιωτική προς τους εκπαιδευτικούς πολιτική της ηγεσίας του Υπουργείου και της Κυβέρνησης.
Στόχος η δημιουργία αντίληψης στην κοινωνία ότι οι εκπαιδευτικοί κάθονται ( υπεράριθμοι, πλεονάζοντες) και πολιτική στόχευση η δραματική μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών της χώρας, των σχολείων αλλά και των μαθητών που δεν θα μπορούν να ανταποκριθούν μαζί με τους γονείς τους να βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη για να έχουν μέλλον πανεπιστημιακού φοιτητή.

Μέτρο αυτής της εβδομάδας οι μετατάξεις εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση με την περίφημη κινητικότητα. Ήρθαν και ανακάλυψαν την κινητικότητα στον κλάδο των εκπαιδευτικών που, δυστυχώς, με την κατάργηση της οργανικής θέσης μετακινείται περισσότερο από κάθε άλλο κλάδο ΕΔΏ ΚΑΙ ΧΡΌΝΙΑ. Αναπληρωτές εργάζονται κάθε χρόνο σε κάθε εσχατιά της χώρας και απολύονται. Χιλιάδες καθηγητές μετακινούνται κάθε χρόνο για συμπλήρωση ωραρίου ακόμη και σε τρία –τέσσερα σχολεία χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση για την υπηρεσία. Χιλιάδες καθηγητές μετακινούνται κάθε χρόνο για να καλύψουν τα περιβόητα κενά στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση.

Ήρθε λοιπόν η ηγεσία του Υπουργείου να ανακαλύψει την κινητικότητα. Ποια κινητικότητα όμως;! Αυτήν που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την εκδίωξη προσωπικού και όχι την κάλυψη λειτουργικών αναγκών των σχολείων!

Αφού καρατόμησε σημαντικούς τομείς των ΕΠΑΛ – ΕΠΑΣ με τη διαθεσιμότητα / απόλυση 2.122 συναδέλφων των αντίστοιχων ειδικοτήτων, προχωρά τώρα στην εκδίωξη 5.000 περίπου συναδέλφων από τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση μέσα από τη διαδικασία των υποχρεωτικών μετατάξεων.

Στην ουσία καταργεί και καταστρατηγεί κάθε έννοια οργανικής θέσης με κάθε τρόπο. Χαρακτηρίζει με τρόπο αυθαίρετο, αυταρχικό και με αρκετή δόση παρανομίας 6.014 εκπαιδευτικούς ως «πλεονάζον προσωπικό», αξιοποιώντας όλα τα μέτρα και τις ρυθμίσεις που επέβαλε το προηγούμενο διάστημα: συγχωνεύσεις / καταργήσεις σχολικών μονάδων, συμπτύξεις τμημάτων με αύξηση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα, κατάργηση ή υποβάθμιση μαθημάτων και υποστηρικτικών εκπαιδευτικών δομών (βιβλιοθήκες, δομές ειδικής αγωγής κ.λπ.), αύξηση του διδακτικού ωραρίου των καθηγητών.

Ερώτημα 1ο Ποιος χαρακτήρισε πλεονασματικούς τους συναδέλφους;

Το υπηρεσιακό συμβούλιο (ΠΥΣΔΕ) που με βάση το νόμο έχει την αρμοδιότητα δεν γνωρίζει τίποτα. Το υπουργείο είχε ζητήσει κενά και πλεονάσματα από της Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας, όταν δόθηκε το σχέδιο νόμου στη δημοσιότητα για το νέο λύκειο – η όλη διαδικασία χαρακτηρίστηκε από τον Υπουργό «άσκηση για τους περιφερειακούς»! Κυκλοφορούν διάφοροι πίνακες, άλλα στοιχεία παρουσιάζουν οι Διευθύνσεις, άλλα το Υπουργείο ενώ οι Περιφερειακοί Διευθυντές εκπαίδευσης δεν δημοσιοποιούν καθόλου τους δικούς τους πίνακες. Εκπαιδευτικοί «αριθμοί» μόνο και με μοναδικό σκοπό να μας αδειάσουν τη γωνιά μερικές χιλιάδες.

Αλήθεια, τι κάνει ο ελεγκτής δημόσιας διοίκησης; Ξέρει μονάχα να απειλεί για δήθεν κοπανατζήδες;! Θα ελέγξει πραγματικά τον τρόπο που λειτουργεί η δημόσια διοίκηση ή, αν αυθαιρετούν τα στελέχη: πολιτικά και εκπαιδευτικά, σιωπά;! Δεν γνωρίζω αν πρέπει να παρέμβει ο ελεγκτής ή ο εισαγγελέας . Αυτό που γνωρίζω είναι, ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα από όποια θέση και να βρίσκεται να βγάζει και ένα δικό του πίνακα με «πλεονάσματα» καταπατώντας κάθε έννοια νόμου και λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης.

Ερώτημα 2ο Γιατί τώρα και όχι όταν ανοίξουν τα σχολεία;

Σ’ αυτή τη χώρα το ‘κυνήγι’ του αυτονόητου και της λογικής περισσεύει! Το αυτονόητο – να ξεκινήσουν τα σχολεία βλέποντας τις πραγματικές ανάγκες της Δευτεροβάθμιας και μετά να συστήσουν πραγματικές οργανικές θέσεις στην Α/θμια και να καλυφθούν με αιτήσεις συναδέλφων – δεν τους αγγίζει καν! Είναι φανερό από τα παραπάνω, ότι το μόνο που ενδιαφέρει τον Υπουργό Παιδείας είναι η υλοποίηση των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση απέναντι στην Τρόικα. Γι’ αυτό και προχώρησε με πρωτοφανή ταχύτητα στις διαθεσιμότητες και, τώρα, στις υποχρεωτικές μετατάξεις των εκπαιδευτικών.

Το μοναδικό άγχος του Υπουργού και της κυβέρνησης είναι τι θα πουν στην τρόικα το πρώτο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη που θα έρθει για έλεγχο και όχι πώς θα δουλέψουν τα σχολεία!

Ας πάμε τώρα στα ζητήματα που προκύπτουν από την εγκύκλιο για τα οποία απεγνωσμένα ζητάνε απαντήσεις οι εκπαιδευτικοί και η ΟΛΜΕ αλλά δεν ιδρώνει το αυτί κανενός στο Υπουργείο!
1. Τον Μάρτιο, δόθηκε η δυνατότητα στις ίδιες ειδικότητες να μεταταχθούν εθελοντικά και με άλλη μοριοδότηση στην Πρωτοβάθμια. Έγιναν αιτήσεις από συναδέλφους που πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων! Γιατί λοιπόν δεν ικανοποιούν αυτές πρώτα; Επειδή ήταν εθελοντικές και επειδή δεν τις επέβαλε η τρόικα;
2. Έχουμε 6.014 «πλεονάσματα». Έχουμε 3.875 κενά στην Α/θμια. Έχουμε 806 θέσεις σε γραφεία και ΙΕΚ. Αν κάνουμε το λογαριασμό περισσεύουν 1333 εκπαιδευτικοί. Τι θα γίνει με αυτούς; Θα «πάνε» διαθεσιμότητα;
3. Ποιος είναι «πλεονάζων» και ποιος είναι «υπεράριθμος» τελικά για το Υπουργείο; [Έχουν γίνει λάστιχο οι ορολογίες και χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν:] α) αυτός που είναι διάθεση ΠΥΣΔΕ; (μεγάλη εφεύρεση!) β) αυτός που δεν έχει 12 ώρες στο σχολείο που έχει τοποθετηθεί; γ) αυτός που δεν έχει οργανική 12 ωρών και έχει λιγότερα μόρια; δ) όλοι οι εκπαιδευτικοί «πλεονάζουν» για το σύστημα;!!
4. Δίνεται η δυνατότητα να κάνουν αιτήσεις όλοι οι εκπαιδευτικοί ανεξαρτήτως αν έχουν οργανική ή όχι. Τι θα γίνει με τα κενά που θα προκύψουν κυρίως σε απομακρυσμένα σχολεία; Πώς θα καλυφθούν; Θα τα καλύψουν όσοι δεν κάνουν αίτηση;
5. Οι θέσεις που δίνονται στην πρωτοβάθμια είναι οργανικές; Το Υπουργείο δηλώνει ότι θα συσταθούν οργανικές θέσεις. Αν είναι έτσι γιατί δεν προχωρά με νομοθετική πράξη στον χαρακτηρισμό αυτών των θέσεων οργανικών και μετά να προχωρήσει σε μετατάξεις;
6. Γιατί δεν δημοσιοποιούνται οι κενές αυτές θέσεις να γνωρίζουν οι συνάδελφοι τα κενά; Είναι απόρρητα ή μήπως θα πρέπει να περιμένουν την τρόικα να τα εγκρίνει η όχι;
7. Υπάρχουν θέσεις σε ΙΕΚ. Δεν διευκρινίζεται όμως πουθενά αν είναι θέσεις διοικητικές ή εκπαιδευτικές. Έτσι στα τυφλά δηλώνεις; Δημιουργείς πανικό για απολύσεις και ζητάς από τον εκπαιδευτικό να εγκαταλείψει κάθε δυνατότητα επιλογής; Αυτοί, που έκαναν επιλογή ζωής να γίνουν εκπαιδευτικοί, τι θα επιλέξουν τώρα; Ό,τι κάτσει; Αυτούς τους εκπαιδευτικούς θέλουν; Μόνο μεροκάματο; Το μεράκι, η όρεξη, η δημιουργική αγάπη για τα παιδιά πάνε απλώς περίπατο;
8. Στελέχωση γραφείων: νέα ήθη (!) – και μετά τολμούν και μιλάνε για αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης. Είναι δυνατόν να στελεχώνεις γραφεία με συγκεκριμένες ειδικότητες; Σε γραφεία και ΙΕΚ θα πάνε: 142 θεολόγοι, 212 γαλλικής, κ.λπ. Είναι δυνατόν χωρίς οργανόγραμμα υπηρεσιών και ανάλογα κριτήρια να στελεχώνεις δημόσια διοίκηση;

Οι εκπαιδευτικοί έκαναν μια επιλογή ζωής, όπως και πολλοί άλλοι, και δεν ανήκουν στην κατηγορία εργαζομένων που περνούσαν από βουλευτικά και κομματικά γραφεία για οποιαδήποτε δουλειά. Ταλαιπωρήθηκαν μια ζωή. Αναπληρωτές πολλά χρόνια, ωρομίσθιοι, συνεχείς μετακινήσεις σε όλη τη χώρα. Δεν άλλαξαν επάγγελμα παρά τις αντιξοότητες. Είναι επιλογή, είναι κατάθεση! Κανένας δε μπορεί να το στερήσει αυτό δίνοντας μια σφραγίδα κι ένα γραφείο για το μεροκάματο των 600 ευρώ. Αν επιθυμούν εργαζόμενους με αυτή τη νοοτροπία στη χώρα – είτε αφορά το δημόσιο είτε τον ιδιωτικό τομέα – ας τους χαίρονται! Εγώ γνωρίζω ότι λέγαμε στα παιδιά μας «ακολούθησε το όνειρό σου!». Γνωρίζω επίσης ότι ο αγρότης πατέρας μου έλεγε «θα κάνω κάθε μεροκάματο να ακολουθήσεις το όνειρό σου». Αν, λοιπόν, τώρα λέμε θα κάνουμε ό,τι μας πει η τρόικα εσωτερικού και εξωτερικού, να το πούμε ξεκάθαρα. Αν αποδεχθούμε ότι μαζί με τα υπόλοιπα χάνουμε και κάθε δυνατότητα επιλογής τότε, επιτρέψτε μου, δεν έχουμε καμία μα καμία τύχη!

Εν ολίγοις, πρόκειται για τον απόλυτο αιφνιδιασμό και εμπαιγμό. Πολύ φοβάμαι ότι οι όποιες διευκρινίσεις, ακόμη κι αν δοθούν τελικά, δεν θα καλύπτουν αυτά και τόσα άλλα ερωτήματα – και πολύ περισσότερο δεν θα καλύψουν την ουσία: ότι (και πώς) εκβιάζονται οι εκπαιδευτικοί μετά τον χαρακτηρισμό τους σε υπεράριθμους, πλεονάζοντες καθώς καλούνται να παραδώσουν και να παραδοθούν απ’ ό,τι πιστεύουν – ακόμη χειρότερα – απ’ ό,τι επέλεξαν να είναι και να υπάρχουν.

Πάντα λέγαμε ότι ο Διευθυντής του σχολείου θα πρέπει να μην χάνει την επαφή του με την τάξη έστω και με μία ώρα την εβδομάδα, ο συνάδελφος που εργάζεται σε γραφεία να μην είναι πολλά χρόνια μόνο σε γραφείο για να μην χάνει την επαφή του με τα παιδιά. Τώρα με κάθε τρόπο προσπαθούν να δημιουργήσουν εκπαιδευτικούς-«σφραγίδες», εκπαιδευτικούς πειθήνιους στο «σύστημα».

Αλήθεια, κλείνοντας, αναρωτιέμαι και ζητώ και από σας να αναρωτηθείτε ποιοι δάσκαλοι μας έμειναν στη μνήμη και μας προσέφεραν ουσιαστικά εφόδια και πραγματική γνώση; Οι ανήσυχοι ή οι πειθαρχημένοι;

Ευχαριστώ, δεν θα πάρω! Όχι, τουλάχιστον, αναγκαστικά. Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να εργαστώ σε σχολείο α/θμιας, δ/θμιας, ή επαρχίας – άλλωστε στα εκπαιδευτικά μου χρόνια πέρασα μόνο απ’ αυτά. ‘Όχι έτσι όμως, ΟΧΙ ΕΤΣΙ!!!