Προς το παρόν, ελέω των γερμανικών εκλογών και της επακόλουθης σιγής ασυρμάτου, οι τρεις πρωτεύουσες αμφιταλαντεύονται μεταξύ των δύο πρώτων σταδίων. Οι εκπρόσωποι (Κότχαους, Χιουζ) δεν παραδέχονται πολλά από τα ήδη γνωστά στοιχεία του επόμενου πακέτου, ενώ οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι (Σόιμπλε, Ντάισελμπλουμ, Ρεν και Έτινγκερ) διοχετεύουν στη δημόσια συζήτηση ψήγματα αυτού που θα ακολουθήσει.
Το κυριότερο σε αυτή τη φάση (προ της ομοσπονδιακής κάλπης) είναι ότι αν μη τι άλλο ο Γερμανός ψηφοφόρος ξέρει τι τον περιμένει. Ο Σόιμπλε και ο Έττιγκερ δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να διαβάσουν δημόσια τα κείμενα της τρόικας: για το ΔΝΤ λείπουν 11 δισ. και για την Κομισιόν τουλάχιστον 4,5. Αυτά τα χρήματα θα πρέπει να βρεθούν, διότι διαφορετικά το πρόγραμμα δεν θα μπορεί να συνεχιστεί. Όχι απλά δεν θα μπορεί να συνεχιστεί κάποια στιγμή μέσα στο 2014, αλλά τώρα. Οι κανόνες του ΔΝΤ, που ενέχουν θέση διεθνούς δικαίου δεν επιτρέπουν στο Ταμείο να συμμετάσχει σε διασώσεις όπου η χρηματοδότηση δεν είναι εξασφαλισμένη για 12 μήνες. Οι δόσεις του προγράμματος τελειώνουν στο δεύτερο τρίμηνο του 2014 και το ΔΝΤ έχει ήδη αποδεχθεί (το ενέκριναν ως θέση του Ταμείου τα μέλη του εκτελεστικού συμβουλίου στις 21/07) ότι από το πρόγραμμα λείπουν χρήματα.
Στις Βρυξέλλες συνεπώς εκτιμούν ότι η συζήτηση που δεν μπορεί να γίνει για πολιτικούς λόγους σήμερα, θα γίνει οπωσδήποτε όταν η τρόικα κατέβει στην Αθήνα και θα μεταφερθεί στο πρώτο Εurogroup όπου οι υπουργοί θα ακούσουν την προκαταρκτική αναφορά της (14 Οκτωβρίου).
Πέρα του νέου, πρόσθετου δανείου, στο οποίο Βρυξέλλες, Βερολίνο και ΔΝΤ συμφωνούν πως πρέπει να δοθεί (καθώς η Ελλάδα κατά την τρόικα δεν θα βγει στις αγορές πλήρως και επαρκώς το επόμενο καλοκαίρι), υπάρχει και ένα ζήτημα για το οποίο στις Βρυξέλλες θα γίνουν αρκετές ακόμα αγρυπνίες: αυτό της βιωσιμότητας του χρέους.
Αντίθετα με την κοινή πεποίθηση η ελάφρυνση του χρέους δεν θα γίνει βάσει της συμφωνίας της 27ης Νοεμβρίου του 2012, όταν η χώρα θα παρουσιάσει πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά μόλις διαπιστωθεί ότι το DSA (dept sustainability analysis) δεν βγαίνει. Το DSA δεν βγαίνει διότι το 2014 θα είναι μια χρονιά σαφώς υφεσιακή (άρα το ΑΕΠ ως παρονομαστής θα μειωθεί) και αν μη τι άλλο τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις δεν θα πιάσουν τους στόχους. Αυτό το τελευταίο η τρόικα το έχει παραδεχθεί στην έκθεση της 25ης Ιουλίου και θα αναθεωρήσει ξανά το στόχο προς τα κάτω τον Οκτώβρη. Αν συνυπολογίσει κανείς τα arrears, τις αστοχίες και τις καθυστερήσεις στα διαρθρωτικά, την πιστωτική στενότητα των τραπεζών και πολλά άλλα που περιγράφονται αναλυτικά στην ίδια έκθεση, το ΔΝΤ έχει κάθε λόγο να ζητά από τις 14 Οκτωβρίου να βρεθεί μια λύση.
Αυτή τη λύση αφορούν και οι αγρυπνίες, καθώς οι δύο πλευρές ξεκινούν από παντελώς αντίθετες θέσεις. Η πλευρά των Ευρωπαίων, όλων και όχι μόνο της Γερμανίας είναι πως χρήματα των φορολογουμένων δεν μπορούν να χαθούν για να γίνουν τα ελληνικά χαρτιά ελκυστικά στα μάτια των επενδυτών. Το ΔΝΤ θεωρεί ότι πρέπει να χαθούν λεφτά των φορολογουμένων, αρκεί να μην είναι δικά του. Με δεδομένους τους χαμηλούς τόνους που επιβάλει η συμφωνία «δε σας χαλάσαμε τις εκλογές, μη χαλάσετε τις δικές μας» το ερώτημα ποιος θα κερδίσει δεν μπορεί να απαντηθεί τώρα.
Αυτό που θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο για την ελληνική πλευρά, λένε κύκλοι κοντά στη διαπραγμάτευση, είναι το εξής: \”η Ελλάδα θα αναγκαστεί να λάβει μέτρα πάσης φύσεως και να υπογράψει νέα δανειακή σύμβαση. Το θέμα είναι αν το μείγμα και η ποσότητα των μέτρων θα είναι ή όχι θανατηφόρο\”. Οι ίδιοι κύκλοι τονίζουν ότι αυτό θα εξαρτηθεί από την απαίτηση για το μέγεθος των πρωτογενών πλεονασμάτων. Το 4,5% είναι καταστροφικό και αντί-αναπτυξιακό. Αυτό είναι το μόνο αντικείμενο διαπραγμάτευσης για την ελληνική πλευρά. Όσο για τη λογιστική του ΑΕΠ η αναδρομικότητα για την απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν έχει ακόμα πεθάνει
real.gr