Έτσι, οι μαθητές του Δημοτικού Σχολείου και του Νηπιαγωγείου από το Κλινδιά, την Πεύκη, την Αγία Άννα, την Καρυά και τον Βάραγκα στην Ηλεία, πηγαίνουν στο σχολείο μόνο όταν οι δικοί τους έχουν τη δυνατότητα να τα μεταφέρουν.
Οι γονείς αφήνουν τις δουλειές και τα μεροκάματα που τους τυχαίνουν σε μια δύσκολη εποχή, για να μεταφέρουν τα παιδιά τους στο σχολείο το πρωί. Και μην έχοντας την «πολυτέλεια» να φύγουν και να επιστρέψουν το μεσημέρι, περιμένουν έξω από την πόρτα του σχολείου μέχρι να χτυπήσει το κουδούνι της λήξης.
Κι αυτό γιατί, από τον Κλινδιά μέχρι το Γούμερο και επιστροφή, θέλουν -όπως οι ίδιοι λένε- 20 ευρώ για τις βενζίνες, χρήματα που δεν «βγαίνουν» εύκολα και που δεν υπάρχουν πια, με αποτέλεσμα να έχουν αποφασίσει ότι πλέον θα κρατήσουν τα παιδιά στο σπίτι.
Στις καρότσες και στα μηχανάκια
Ο τρόπος με τον οποίο φτάνουν καθημερινά στο σχολείο τους πολλά παιδιά από τις γύρω περιοχές, γυρίζει τον χρόνο πολλά χρόνια πίσω.
Με τη διαφορά ότι τότε οι γονείς πίεζαν τα παιδιά τους να πάνε σχολείο να μάθουν γράμματα, για να ξεφύγουν από τη φτώχεια. Τώρα, τα παιδιά θέλουν να πάνε σχολείο, αλλά οι γονείς… δεν μπορούν.
Κάνουν τεράστια προσπάθεια, αφήνουν τις δουλειές τους, απαρνιούνται τα λιγοστά μεροκάματα που τους τυχαίνουν, γιατί -όπως λένε- «προέχει το παιδί και η μόρφωσή του».
Έτσι, το πρωί, μεταφέρουν τα παιδιά στο σχολείο και περιμένουν μέχρι να τελειώσουν για να τα πάρουν πίσω. Όσοι δεν έχουν μεταφορικό μέσο «υποχρεώνονται» σε γείτονες, φίλους και συγχωριανούς να τους εξυπηρετήσουν μεταφέροντας τα παιδιά τους έστω και στην καρότσα, με ό,τι κινδύνους εγκυμονεί αυτό σ’ ένα οδικό δίκτυο «πληγωμένο» από τα χρόνια και τις καιρικές συνθήκες, για να μάθουν γράμματα.
Υπάρχουν ζευγάρια που ξεκινούν με το δίκυκλο κάθε πρωί και κάνουν 15 χιλιόμετρα για να μεταφέρουν τα παιδιά τους στο προνήπιο, για να κοινωνικοποιηθούν μέσα στην τάξη, όπως έχουν την ευκαιρία να κάνουν όλα τα υπόλοιπα παιδιά των πόλεων.
patrisnews.gr