Στη συνέχεια πήγε στο Παρίσι για σπουδές και τον Μάη του 1949 επρόκειτο να πάει στο βουνό με τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού, αλλά δεν πρόλαβε. Μετακινήθηκε στο γραφείο του ΚΚΕ στη Βουδαπέστη και στη συνέχεια στο Βουκουρέστι όπου δούλεψε ως δημοσιογράφος στο ραδιόφωνο «Η φωνή της αλήθειας» έως τον Φεβρουάριο του 1966, οπότε εγκαταστάθηκε στη Ρώμη. Στο Βουκουρέστι συνδύασε και σπουδές στα οικονομικά.
Στην πρωτεύουσα της Ρουμανίας παντρεύτηκε και τη γυναίκα του Καλλιάνθη και μαζί απέκτησαν δύο παιδιά την Αυγή και τον Ανδρέα.
Από τον Μάη του 1966 έως το 2010 ήταν ανταποκριτής της «Αυγής», ενώ στα χρόνια της δικτατορίας ήταν άνθρωπος – κλειδί για όσους έφευγαν από την Ελλάδα και συνέχιζαν τον αντιδικτατορικό αγώνα. Χαρακτηριστική ήταν η συνεχής παρουσία του και βοήθειά του επί μερόνυχτα στη Ρώμη την εποχή που βρέθηκαν εκεί οι αξιωματικοί του αντιτορπιλικού «Βέλος».
Δραστήριος αγωνιστής, αριστερός, μετά το 1968 ήταν μέλος του ΚΚΕ εσωτερικού και έως σήμερα πάντα ενεργά στην Αριστερά.
Εργάστηκε και στην εφημερίδα «L\’ Unita» από το 1966 έως το 1983, ενώ στη συνέχεια δούλεψε στο γραφείο Τύπου στην ελληνική πρεσβεία και μετά στο γραφείο Τύπου στην κυπριακή πρεσβεία.
Το σπίτι του στη δικτατορία ήταν «ξενοδοχείο» υποδοχής αντιστασιακών και φίλων, ενώ παράλληλα, με τη δουλειά του, ήταν πασίγνωστος σε Ιταλούς και Έλληνες.
Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά, ενώ μαζί με τον Κώστα Βάκκα γύρισαν ντοκιμαντέρ για τα χρόνια της τρομοκρατίας στην Ιταλία. Έγραψε μια σύντομη ιστορία του ΚΚΕ, ενώ μαζί με τον Γιάννη Βαδη έγραψαν το βιβλίο «Οι δίκες της Αθήνας».
Έκανε επίσης πολλές μεταφράσεις από τα ιταλικά στα ελληνικά έργων και βιβλίων, όπως π.χ. του Toni Negri, G. Carofiglio κ.ά.
Η πολιτική κηδεία του Αντόνιο Σολάρο έγινε την Τρίτη στη Ρώμη.
tovima.gr