Της Αντωνίας Μποτωνάκη
Και το λέω για μένα που, εγκαταλείποντας κάποτε την πένα της αρθρογραφίας και των σχολίων, μιας επαρχιακής (πλην Ιστορικής) εφημερίδας, είχα πει τέλος.
Τώρα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή μου, νιώθω τις σκέψεις να ξεπερνούν σε ταχύτητα, τα δάχτυλα μου στο πληκτρολόγιο. Η σκέψη να γράφω ξανά για μια διαδικτυακή εφημερίδα είναι όντως δελεαστική, είναι η συνέχεια ενός ονείρου, που πίστευα ότι είχε τελειώσει.
Ποτέ μη λες ποτέ, λοιπόν.
Ισχύει για τη ζωή μας, την πολιτική, την οικονομία. Κοινή η εφαρμογή..κοινή η πραγματικότητα.
Ποιός θα περίμενε( λόγου χάρη) ότι ο Γιώργος Παπανδρέου (πρώην Γιωργάκι) θα γινόταν Πρωθυπουργός και θα ήταν μάλιστα τόσο φιλότιμος και εργατικός. Νομίζω ότι κανείς δεν το φανταζόταν.
Ποιος θα περίμενε επίσης ότι η Ντόρα Μπακογιάννη στις 6 Μάη του 2010 θα σήκωνε την παλάμη στο κατάμεστο Κοινοβούλιο ψηφίζοντας επί της Αρχής, το Μνημόνιο. Κανείς.
Για να είμαστε ακριβείς, κανείς από κείνους που την γνώριζαν επιφανειακά. Οι άλλοι που ήξεραν την αληθινή Ντόρα, ήταν σίγουροι ότι η πράξη αυτή, ήταν ιδεολογικός μονόδρομος.
Όπως ιδεολογικός μονόδρομος είναι και η δημιουργία του Κινήματος «Δημοκρατική Συμμαχία».
I have a dream, ήταν το μότο του αξέχαστου Μάρτιν Λούθερ Κινγκ (που πριν λίγες μέρες οι Αμερικάνοι τίμησαν όπως κάθε χρόνο την μνήμη του).
I have a dream είπε και η Ντόρα στο Ρέθυμνο, σε κάποια ομιλία της κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για το Ψηφοδέλτιο της Περιφέρειας Κρήτης « Μάχη για την Κρήτη»
Τότε πιά η Δημοκρατική Συμμαχία είχε γίνει η πραγματικότητα της. Ήταν το νέο Ξεκίνημα, ήταν το όνειρο δεκαετιών, ήταν και είναι το ιδεολογικό της όνειρο.
Σκοπίμως δεν λέω πολιτικό. Πολιτική έκανε η Ντόρα Μπακογιάννη 21 χρόνια.
Στέλεχος πρώτης γραμμής, διέτρεξε θώκους, βίωσε εξουσία, δούλεψε με συνείδηση και αποτελεσματικότητα έκαμε λάθη, είπε μισές αλήθειες, ήταν ενταγμένη στο παθογενές πολιτικό σύστημα .
Το όνειρο όμως ζούσε, η ιδεολογία της γύρευε δικαίωση.
Τώρα ξεκινά ένα πολύ δύσκολο εγχείρημα, πολλά παρόμοια δεν γνώρισαν αύριο και τα κατάπιε η λήθη..
Η Ντόρα Μπακογιάννη δεν έχει αυταπάτες, έχει όμως μια απίστευτη θέληση να πετύχει και κυρίως απελευθερωμένη πια, ζητά ιδεολογικούς συμμάχους, όχι οπαδούς.
Ο χρόνος θα δείξει .
Και κυρίως ποτέ μη λες ποτέ.