Κεφαλοχώρι μέσα σε καταπράσινο περιβάλλον στο Ανατολικό άκρο της Κρήτης σε απόσταση 38 χλμ. από τη Σητεία. Στο Δημοτικό διαμέρισμα της υπάγονται και οι οικισμοί Κάτω Ζάκρος, Αδραβάστοι, Αζωκέραμος, Κελλάρια, Κλησίδι καθώς και τα μετόχια: Αγ. Γεώργιος, Σφάκα, Κάνεβα, Σκαλιά. Αρχαία έχουν εντοπιστεί σε πολλές θέσεις της περιοχής και ιερό κορυφής στο ύψωμα Τραόσταλος. Στο δρόμο προς τη Κ. Ζάκρο στην έξοδο του χωριού ο καθηγητής Ν. Πλάτων ανάσκαψε σπουδαία Μινωική Έπαυλη με κτιστό ληνό και τοιχογραφίες με φυτικά ποικιλόχρωμα θέματα και πίθο με σημεία γραμμικής Α. Στο επάνω άκρο του χωριού υπάρχουν οι μεγάλες και ονομαστές πηγές της Ζάκρου και μέσα στο χωριό πολλοί νερόμυλοι που πρόσφατα αναστηλώθηκαν και αποτελούν τη κτιριακή υποδομή για την ίδρυση μουσείου του Νερού.
Μουσείο Νερού
Η ύπαρξη του νερού στη Ζάκρο έπαιξε και εξακολουθεί να παίζει τον βασικότερο ρόλο στην οικονομική και κοινωνική δραστηριότητα των κατοίκων. Η οικοδομική δομή, οι γειτονιές, οι δραστηριότητες των κατοίκων, έχουν μια παράλληλη πορεία με τον ΄΄δρόμο του νερού.΄΄ Ένα δρόμο που τον έχει χαράξει η δύναμη της κίνησης του νερού εδώ και χιλιάδες χρόνια, ξεκινώντας από την μεγαλύτερη πηγή της Ζάκρου τον Μέσα Μύλο, μέχρι να συναντήσει το φαράγγι και να συνεχίσει την πορεία του προς την θάλασσα. Η Ζάκρος στις αρχές του 1900 αποτελούσε το κέντρο μιας ιδιότυπης βιομηχανικής περιοχής, αφού λειτουργούσαν συνολικά έντεκα νερόμυλοι. Ο νερόμυλος θεωρείται ως το ΄΄εργοστάσιο΄΄ της προβιομηχανικής περιόδου.
Μια έξυπνη και απλή σε λειτουργία κατασκευή αξιοποιεί την δύναμη του νερού για να κινεί τις μυλόπετρες ενώ η όλη εργασία και ο έλεγχος γινόταν από ένα μόνο άνθρωπο, τον μυλωνά. Το μουσείο νερού της Ζάκρου στεγάζεται στους αναστηλωμένους νερόμυλους που παραχώρησαν οι οικογένειες που τους κατείχαν το 1997. Είναι ένα θεματικό μουσείο που στόχο έχει να συγκεντρώσει ότι αντικείμενο ή άλλο υλικό είναι σχετικό με την χρήση του νερού από περασμένες εποχές αλλά και να αναδείξει την σπουδαιότητα του νερού και στις μέρες μας, αξιοποιώντας το σωστά με ορθολογική χρήση και σεβασμό.
Οι μύλοι που έχουν αναστυλωθεί και έχουν διαμορφωθεί σε εκθεσιακούς χώρους είναι:
Ο μύλος της Μπριλάκαινας που ήταν ιδιοκτησία των Μπιλάκηδων και του Ν. Ροδανάκη κτισμένος πριν το 1900. Δίπλα υπάρχει το ρασοτριβείο ιδιοκτησίας Ν.Ροδανάκη. Ο μύλος του Ροδονοβαγγελή, κτισμένος πριν το 1900 από τον πατέρα του Βαγγέλη Ροδανάκη. Στον ίδιο χώρο λειτουργούσε μέχρι το1955 ελαιοτριβείο (φάμπρικα) που δούλευε με την δύναμη του νερού. Ο μύλος του Ξώπαπα, από τους παλαιότερος νερόμυλους.
Το Φαράγγι \” των Νεκρών \”
Το φαράγγι της Ζάκρου ή \”Φαράγγι των Νεκρών\” είναι από τα μεγαλύτερα και αξιολογότερα της Κρήτης, με αρχαιολογικό, οικολογικό και γεωφυσικό ενδιαφέρον. Ονομάστηκε έτσι γιατί στα τοιχώματά του διακρίνονται χαρακτηριστικές βραχοσπηλιές που κατά τους προϊστορικούς χρόνους, και οπωσδήποτε πριν από τη δημιουργία του Ανακτόρου, χρησιμοποιήθηκαν τόσο για κατοίκηση, όσο και για ταφές. Μέσα από το «φαράγγι των νεκρών» διέρχεται το Ευρωπαϊκό μονοπάτι Ε4.
Σπήλαια
Το σπήλαιο των Πελεκητών είναι από τα μεγαλύτερα σπήλαια της Κρήτης. Βρίσκεται σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από την Κάτω Ζάκρο και μπορεί να το επισκεφθεί κανείς με τα πόδια (προσοχή! Ο βαθμός δυσκολίας είναι υψηλός) ή με κάποιο μικρό σκάφος. Εχει μήκος 310 μέτρα, στο τέρμα του υπάρχει μικρή λίμνη με νερό και σ\’ αυτό βρέθηκαν ίχνη κατοίκησης από τη νεολιθική εποχή.
Το σπήλαιο του Περιστερά. Ο Περιστεράς είναι ένα από τα σημαντικότερα σπήλαια της Κρήτης και βρίσκεται 2-3 χλμ. ανατολικά του χωριού και 300 μ. βόρεια του αμαξωτού δρόμου. Το υψόμετρο στην είσοδο είναι 540 μ. Το σπήλαιο διανοίγεται σε Ιουρασικό ασβεστόλιθο. Είναι του τύπου του σπηλαιοβαράθρου, αφού στο χαμηλότερο τμήμα του η υψομετρική διαφορά από την είσοδο είναι 63 μ. Η είσοδος έχει πλάτος 23,5 μέτρα και ύψος 12 μέτρα. Μεγάλη πτώση βράχων δεν επιτρέπει την εξονυχιστική έρευνα.