ΟΙ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ του πορίσματος, ευρωβουλευτές Οtmar Karas και Liem Hoang Ngoc διαπιστώνουν ότι με το μνημόνιο μπορεί να αποφεύχθηκε προσωρινά η «ασύντακτη» χρεωκοπία, που θα οδηγούσε ενδεχομένως στην αναγκαστική έξοδο κρατών από την ευρωζώνη, αλλά δεν υπάρχει καμμιά ουσιαστική εγγύηση πως αυτά θα αποφευχθούν και στο μέλλον. Παράλληλα, η έκθεση επισημαίνει ότι η οικονομική βοήθεια και το πρόγραμμα προσαρμογής στην Ελλάδα δεν απέτρεψαν ούτε μια «ομαλή» χρεωκοπία της χώρας, ούτε τη μετάδοση της κρίσης, υπό τη μορφή «ντόμινο», σε άλλα κράτη-μέλη. Και βέβαια υπογραμμίζεται το γεγονός ότι οι αστοχίες της τρόικας όχι μόνο μας οδήγησαν σε βαθειά ύφεση, αλλά και αύξησαν απότομα και κατακόρυφα το δημόσιο χρέος μας αντί να το μειώσουν! Οσο για τις περικοπές στα συστήματα υγείας και τις μεταρρυθμίσεις που δεν συνάδουν με τον Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η αποδοκιμασία είναι ρητή και απόλυτη!
ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ενδιαφέρον έχουν και τα όσα εξόχως σημαντικά αναφέρονται στην έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την παντελή απουσία δημοκρατικής λογοδοσίας και νομιμοποίησης της τρόικας. Εγείρεται ευθέως θέμα νομιμότητας τόσο για τον τρόπο σύστασης, όσο και για τον τρόπο λειτουργίας της. Βάσει του πρωτογενούς δικαίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σημειώνουν οι συντάκτες του πορίσματος, δεν υπήρχε η κατάλληλη νομική βάση για τη δημιουργία της τρόικας. Η δημοκρατική «λογοδοσία» της ήταν αδύναμη, ενώ στις διαπραγματεύσεις για τα μνημόνια υπήρχε έλλειψη διαφάνειας και ελάχιστη ή μηδενική συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων, με συνέπεια να επιδεικνύεται πολύ λίγη προσοχή στις αρνητικές για τους πολίτες συνέπειές τους και να μεγαλώνουν οι ανισότητες στο εσωτερικό των χωρών που τα εφάρμοσαν. Οι ευρωβουλευτές χαρακτηρίζουν απαράδεκτα τα επίπεδα της ανεργίας των νέων στην Ελλάδα και στις άλλες «μνημονιακές» χώρες…
ΣΤΟ ΙΔΙΟ αυτό πόρισμα-«χαστούκι» στην τρόικα η Ευρωβουλή ζητεί περισσότερη δημοκρατία, λιγότερη λιτότητα και αλλαγή πολιτικής για το χρέος. Συγκεκριμένα προτείνει:
• Αλλαγή των όρων των μνημονίων, δηλαδή χαλάρωση της λιτότητας, αφού ληφθούν υπόψιν τόσο η συζήτηση για τους πολλαπλασιαστές, όσο και τα εμπειρικά παραδείγματα.
• Μεγαλύτερη λογοδοσία για τα μνημόνια σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και συνεχή ενημέρωση του Ευρωκοινοβουλίου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και την τρόικα.
• Σύσταση Ευρωπαϊκού Νομισματικού Ταμείου, ώστε να αποχωρήσει σταδιακά το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Επίσης, αμφισβητείται για πρώτη φορά η ανάγκη συμμετοχής στην τρόικα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και ζητείται η επαναξιολόγηση του θέματος από το Συμβούλιο Υπουργών.
• Συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στην κατάρτιση και την εφαρμογή των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής.
ΟΛΑ αυτά δεν τα επισημαίνει, ούτε τα προτείνει κάποιος… λαϊκιστής αντιμνημονιακός δημοσιογράφος. Τα διαπιστώνει και τα εισηγείται το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τι περιμένει λοιπόν η κυβέρνησή μας για να τα κάνει «σημαία» της και να ξεκινήσει μια μεγάλη, δυναμική εκστρατεία ενημέρωσης των λαών της Ευρώπης και μια σκληρή και γενναία διαπραγμάτευση με τους ταγούς τους, για την αλλαγή της μοίρας των Ελλήνων; Τι περιμένει άραγε; Χρειάζεται τις παραινέσεις… λαϊκιστών δημοσιογράφων;
enikos.gr – Νίκος Χατζηνικολάου
Δημοσιογράφος