\”Από τις 16 Ιανουαρίου άρχισε η εφαρμογή της απόφασης 4337/7.1.2014 του Προέδρου του ΕΟΠΥΥ για το πλαφόν στην ηλεκτρονική συνταγογράφηση, με την οποία καθορίζονται όρια συνταγογράφησης για κάθε γιατρό για το 2014.
Με βάση τα όρια αυτά, η μηνιαία δαπάνη του συνόλου των συνταγών του κάθε γιατρού δεν μπορεί να υπερβαίνει το 80% της αντίστοιχης μέσης μηνιαίας του δαπάνης για το έτος 2013. Για τους νέους γιατρούς επιτρέπεται δαπάνη αντίστοιχη με το 80% του μέσου όρου της ειδικότητας τους για το 2013.
Ο κάθε γιατρός μπορεί να υπερβεί το όριο του για δύο μήνες, ωστόσο η υπέρβαση θα αφαιρείται από το πλαφόν του επόμενου μήνα.
Στην απόφαση δεν γίνεται καμία εξαίρεση για τους γιατρούς των Δημόσιων Νοσοκομείων, όπου ο όγκος της συνταγογράφησης είναι πολύ μεγάλος.
Ιδιαίτερα μάλιστα το τελευταίο διάστημα, ο αριθμός των ασθενών που προσέρχονται στα νοσοκομεία συνεχώς αυξάνεται τόσο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης όσο και της συνεχιζόμενης απεργίας των ιατρών του ΕΟΠΥΥ.
Για τους ασθενείς με χρόνια νοσήματα, των οποίων ορισμένες θεραπείες είναι υψηλού κόστους, είναι ορατός ο κίνδυνος να μένουν εκτός συνταγογράφησης, ακόμα δε να μη γίνονται δεκτοί από τους γιατρούς, υπό το φόβο ότι θα καλύψουν συντομότερα το πλαφόν τους.
Οι ρευματοπαθείς δυστυχώς ανήκουν σ’ αυτή την κατηγορία.
Αρκετές από τις θεραπείες τους, ειδικά των ασθενών με σοβαρές ρευματοπάθειες, υπάγονται στα φάρμακα υψηλού κόστους (800-1500 ευρώ το μήνα) και συνταγογραφούνται μόνο από ρευματολόγους.
Ο αριθμός των γιατρών με την ειδικότητα αυτή είναι περιορισμένος (συνεπώς είναι πολύ εύκολο το πλαφόν τους να καλύπτεται σύντομα) ενώ παράλληλα είναι επιβεβλημένο οι ασθενείς να ακολουθούν συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα στη θεραπεία τους, που σημαίνει ότι δεν μπορούν να υπάρχουν καθυστερήσεις στη συνταγογράφησή τους.
Σε αυτή την περίπτωση τι θα γίνει; Ποιος θα πάρει την ευθύνη για τον ασθενή που δεν θα λάβει την τακτική του θεραπεία επειδή πολύ απλά δεν μπορεί να τη συνταγογραφήσει?
Αν και ο προφανής στόχος του μέτρου αυτού είναι ο περιορισμός της φαρμακευτικής δαπάνης, το πιθανότερο αποτέλεσμα, δυστυχώς θα είναι η ταλαιπωρία των ασθενών με αμφίβολο οικονομικό όφελος.
Όπως είναι γνωστό, τα ρευματικά νοσήματα, ειδικά οι φλεγμονώδεις αρθρίτιδες, ρευματοειδής αρθρίτιδα, ψωριασική αρθρίτιδα, αγκυλοποιητική σπονδυλαρθρίτιδα, είναι χρόνια αυτοάνοσα συστηματικά νοσήματα, που απαιτούν συνεχή ιατρική παρακολούθηση και φαρμακευτική αντιμετώπιση.
Η παραίτηση ή η καθυστέρηση της θεραπείας των ρευματοπαθών θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στην εξέλιξη των νοσημάτων τους ακόμα δε και στην ίδια τους την ζωή!
Ζητάμε την άμεση απόσυρση της παραπάνω απόφασης της οποίας το προσδοκώμενο αποτέλεσμα είναι αμφίβολο η ταλαιπωρία όμως των ασθενών δεδομένη! \”