Μάλιστα, από τον αναπληρωτή υπουργό οικονομικών κ. Σταϊκούρα, σε δηλώσεις του πρόσφατα στον διεθνή Τύπο, η αναφορά στην συνολική μεταρρύθμιση στον χώρο της ενέργειας τέθηκε σαν ένα από τρία βασικά στοιχεία για την 4η αξιολόγηση, μαζί με την απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και τις ασφαλιστικές εισφορές. Με άλλα λόγια εμφανίζεται σαν η μία εκ των τριών βασικών προϋποθέσεων για την εκταμίευση των 4,9 δισ. ευρώ της δόσης του Δεκεμβρίου…
Τι ζητάει η τρόικα; Επιμένει ότι η εγχώρια αγορά ενέργειας τόσο στην ηλεκτροπαραγωγή όσο και στο φυσικό αέριο παραμένει σε μεγάλο βαθμό “κλειστή” και “ολιγοπωλιακή”. Με αποτέλεσμα την επίσπευση των διαδικασιών για την αποκρατικοποίηση του “μπουκέτου” μονάδων που έχουν ονομαστεί “μικρή ΔΕΗ”, τους διαγωνισμούς για την ΔΕΠΑ και την ΔΕΣΦΑ και τώρα για τον ΑΔΜΗΕ.
Θα μπορούσε με άλλα λόγια να πει κανείς ότι τα όσα έχουν μεσολαβήσει μέχρι σήμερα δεν δικαιολογούν την αυξημένη πίεση που ασκεί η τρόικα για τον χώρο της ενέργειας. Γιατί ανεξάρτητα από την αποτελεσματικότητα των ενεργειών, η οποία δεν εξαρτάται μόνο από την ελληνική πλευρά αλλά κυρίως το ενδιαφέρον των ξένων επενδυτών και τις προϋποθέσεις και τους όρους που θέτει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην αποδοχή αυτού του ενδιαφέροντος, οι “ενέργειες” έχουν δρομολογηθεί και μάλιστα εδώ και καιρό.
Η πίεση όμως παρόλα αυτά αυξάνεται και, μάλιστα, συνδέεται για πρώτη φορά με τόσο άμεσο τρόπο σε επίπεδο “αποτελεσμάτων”.
Το παράδοξο στο οποίο όμως αποφεύγουν τα αρμόδια κοινοτικά στελέχη να δώσουν εξηγήσεις έχει να κάνει με το γεγονός ότι η “απελευθέρωση” της αγοράς ενέργειας στην Ελλάδα -αλλά και στην Ευρωζώνη- συγκυριακά (;) συμπίπτει με ένα από τα μεγαλύτερα και σημαντικότερα ζητήματα για την βαριά βιομηχανία, το ενεργειακό κόστος.
Στην πρόσφατη επίσκεψή της στην Ελλάδα η πρόεδρος του συνδέσμου των ευρωπαίων βιομηχάνων κ. Μαρτσεγκάλια (η ίδια ηγείται μεγάλων μονάδων μεταλλουργίας) επιβεβαίωσε το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή βιομηχανία μετάλλου χάνει με ταχύτατους ρυθμούς ανταγωνιστικότητα στην διεθνή αρένα λόγω της υψηλής τιμής ενέργειας, η οποία έχει αυξηθεί στην Ευρώπη 35% την ίδια στιγμή που στις ΗΠΑ έχει μειωθεί κατά 5%.
Σε αυτή την διολίσθηση ανταγωνιστικότητας η Ελλάδα έχει μία από τις υψηλότερες θέσεις. Μάλιστα τα γεγονότα που συνδέονται με το υψηλό ενεργειακό κόστος έχουν δημιουργήσει μία ασφυκτική πίεση στην μεταλλουργία η οποία είναι πολύ πιθανό να καταλήξει σε ενέργειες που μπορεί να σοκάρουν τον χώρο μέσα στις επόμενες εβδομάδες…
Και εδώ είναι που χάνει κανείς… τον λογαριασμό με την τρόικα γιατί η “ταχύτητα” με την οποία η τρόικα επιχειρεί να δεσμεύσει την Ελλάδα για τις “συνολικές μεταρρυθμίσεις” στην ενέργεια οδηγούν -κατά γενική ομολογία και εκτίμηση- εκ των πραγμάτων σε ακόμα υψηλότερο κόστος ηλεκτρικής ενέργειας τουλάχιστον στην πρώτη φάση της “απελευθέρωσης”, το οποίο δεν μπορεί να απορροφηθεί λόγω της ύφεσης από την οικονομία ούτε σε επίπεδο καταναλωτών νοικοκυριών ούτε σε επίπεδο βιομηχανικής κατανάλωσης.
Με άλλα λόγια η “πίεση” εάν ευοδωθεί σε άμεσα αποτελέσματα θα βυθίσει την οικονομική δραστηριότητα σε μεγαλύτερα βάθη, την στιγμή που κατά την ίδια την τρόικα η ύφεση το 2014 πρέπει να επιβραδυνθεί δραστικά.
Διπλωματικοί κύκλοι στις Βρυξέλλες στους οποίους τέθηκε το ερώτημα, αναγνώρισαν την… αντιφατικότητα της επιδίωξης της τρόικας, αλλά παραδόξως επέμεναν ότι η “απελευθέρωση” της αγοράς ενέργειας έχει ως άξονα και βάση της την προώθηση της ενιαίας αγοράς στην Ε.Ε. η οποία “με τα τελευταία στοιχεία όσο αφορά στην ύπαρξη νέων ενεργειακών πόρων στον ελλαδικό χώρο πρέπει να προχωρήσει σε διαρθρωτικό επίπεδο το ταχύτερο δυνατό”…
“Μεταφράζοντας” τις επισημάνσεις αυτές, μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι η “συνολική μεταρρύθμιση” του χώρου της ενέργειας στην Ελλάδα, ανεξάρτητα από τις άμεσες οδυνηρές συνέπειές της, φαίνεται να είναι ενταγμένη στο επερχόμενο ευρωπαϊκό ενεργειακό σχεδιασμό στον οποίο έχουν συνυπολογισθεί οι “νέοι ενεργειακοί πόροι” και η διαχείρισή τους…
capital.gr/Γιάννη Αγγέλη