στο Αρκαλοχώρι, ο οποίος δεν είναι πια μαζί μας, \”φεύγοντας\” σε ηλικία 89 ετών.
Δάσκαλος στο επάγγελμα, με εκατοντάδες παιδιά να περνούν από τα χέρια του, μεταλαμπαδεύοντας τις γνώσεις και τα <<πιστεύω>> του, δάσκαλος και της ζωής, αποτελώντας το παράδειγμα για τον τρόπο που πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες και τις προκλήσεις που μας παρουσιάζονται
Μαχητής μέχρι που <<σώθηκε το λάδι από το καντήλι του>> και <<έφυγε>> πλήρης ημερών, όντας πλέον παππούς με εγγόνια και δισέγγονα, που είδε τα παιδιά του να προοδεύουν, να κάνουν οικογένειες και να ακολουθούν το δρόμο, τον οποίο ο ίδιος χάραξε πρώτος.
Πέθανε, αφήνοντας πίσω του ένα κενό δυσαναπλήρωτο.
Ο Ανδρέας Κριτσωτάκης, ο παππούς μου ήταν ένας άνθρωπος μπροστά από την εποχή του. Δε θα ξεχάσω ποτέ τις κουβέντες που κάναμε, στις οποίες με εντυπωσίαζαν πρώτα από όλα οι θύμησες του και έπειτα οι απόψεις του, που ήταν πολύ… νεότερες από εκείνον και από την ηλικία που φανέρωνε η ταυτότητα και το παρουσιαστικό του.
Συζητούσες μαζί του για οποιοδήποτε θέμα σε απασχολούσε και αν δεν τον έβλεπες, νόμιζες ότι είχες συνομιλητή, έναν συνομήλικο σου.
Έναν νέο άνθρωπο, έτοιμο να <<στύψει τη ζωή>> και να την <<πιει στο ποτήρι>>.
Ξεχώριζε για την αποφασιστικότητα του, το δυναμισμό και την πίστη του πως όλα τελικά θα πάνε καλά, αρκεί να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας.
Κατάφερε στο πέρασμα από αυτόν τον κόσμο να δημιουργήσει. Να αφήσει το στίγμα του.
Να κάνει οικογένεια. Να παλέψει για τα παιδιά του και τα εγγόνια του.
Να κερδίσει το σεβασμό όλων. Να γίνει <<ο Δάσκαλος>> μας.
Ο Ανδρέας Κριτσωτάκης, ο παππούς μου, με το χαρακτηριστικό μουστάκι του, τα ωραία του κοστούμια, το αγαπημένο χρυσό δαχτυλίδι του στο χέρι και το γλυκό του χαμόγελο, θα μείνει για πάντα στη μνήμη όλων.
Θα προσευχόμαστε για αυτόν, γνωρίζοντας πως εκείνος θα συνεχίσει να μας βλέπει από ψηλά, έχοντας
βρει τον παράδεισο.
Καλό ταξίδι. Θα σε θυμάμαι, ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου.
Ο εγγονός σου Ανδρέας Κριτσωτάκης