Έπειτα και από την κατάρρευση των ειρηνευτικών συνομιλιών Δαμασκού – αντικαθεστωτικών στη Γενεύη, όλα δείχνουν ότι το αιματοκύλισμα στη Συρία θα συνεχιστεί με την ίδια ένταση. Μία σύρραξη στην οποία όλοι έχουν τεθεί εναντίον όλων, με τους πραγματικούς κερδισμένους των εξελίξεων να φαίνεται πως είναι οι ακραίες ισλαμιστικές αντάρτικες ομάδες που έχουν δηλώσει υποταγή στην Αλ Κάιντα, όπως το μέτωπο Αλ–Νούσρα και το Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε.
Ομάδες οι οποίες κερδίζουν συνεχώς έδαφος, εδραιώνουν τη θέση τους έναντι των υπόλοιπων αντάρτικων ομάδων που υποστηρίζονται από τον μετριοπαθή Ελεύθερο Συριακό Στρατό και την κοσμική αντιπολίτευση και προσπαθούν να κεφαλαιοποιήσουν τις προόδους τους εξαπλώνοντας την κρίση και πέρα από τη Συρία. Πέραν του Ιράκ, το οποίο πλέον βιώνει για τα καλά τις συνέπειες της συριακής κρίσης με το όργιο βίας και τις συγκρούσεις να βρίσκονται καθημερινά στην ατζέντα, ένας μεγάλος κίνδυνος γεννάται και στα σύνορα με την Τουρκία.
Η πρόσφατη πολύνεκρη έκρηξη στα βόρεια της Συρίας που αποδίδεται σε τζιχαντιστές, οι λυσσαλέες μάχες μεταξύ αντάρτικων οργανώσεων για τον έλεγχο των περιοχών αυτών, όπως επίσης οι μεθοριακές αψιμαχίες, και τα «χειρουργικά» του Τουρκικού στρατού στις γραμμές ανεφοδιασμού της οργάνωσης ΙΚΙΛ, δείχνουν ότι πλέον είναι θέμα χρόνου η αποσταθεροποίηση κατά μήκος των συροτουρκικών συνόρων.
Ένα σενάριο που η Άγκυρα φαίνεται πως δεν το υπολόγιζε όταν κατά τα πρώτα στάδια της εξέγερσης και του εμφυλίου «σφυρηλατούσε» στενούς δεσμούς με τις αντάρτικες ομάδες, αδιακρίτως προέλευσης σε μία προσπάθεια να επισπεύσει την κατάρρευση του καθεστώτος: Οπλισμός, επιμελητειακή υποστήριξη αλλά και πολύτιμη βοήθεια σε στρατολόγηση νέων μελών, ήταν μερικά μόνο από τα δωράκια με το βλέμμα στραμμένο στη μετά – Άσαντ εποχή και την ανάλογη επιρροή που φιλοδοξούσε να ασκήσει η Τουρκία στο νέο τοπίο που θα διαμορφωνόταν στην Συρία.
Οι εξελίξεις όμως φαίνεται πως δικαιώνουν όσους υποστηρίζουν πως το στοίχημα που πήραν Ερντογάν και Νταβούτογλου σε σχέση με τη Συρία ήταν τουλάχιστον αμφίβολο. Όπως γράφει και η εφημερίδα Radikal, η Άγκυρα ένιωσε πως έμεινε μόνη στο συριακό ζήτημα καθώς δεν έλαβε την υποστήριξη που ζητούσε, κυρίως από τις ΗΠΑ. Για την ακρίβεια, η Ουάσινγκτον, όπως αποδείχθηκε και από την τροπή που πήραν τα πράγματα, μάλλον προσπάθησε να περιορίσει την επιμονή του Ερντογάν για στρατιωτική εισβολή στη γειτονική της χώρα.
Ωστόσο, και η υπό το βάρος της αυξανόμενης επιρροής των ακραίων ισλαμιστικών στοιχείων, που έπειτα από τρία χρόνια εμφυλίου για πρώτη φορά αναγνωρίστηκαν ως πραγματικό πρόβλημα για την Άγκυρα και καταδικάστηκαν αναλόγως από την τουρκική ηγεσία, το στρατιωτικό σενάριο επανέρχεται δια της πλαγίας οδού.
Αρκετοί παρατηρητές στην Τουρκία εκτιμούν πως σιγά – σιγά προετοιμάζεται το έδαφος για μια επέμβαση στη Συρία. Ενδεικτικές ήταν και οι πρόσφατες δηλώσεις του Αμπτουλάχ Γκιουλ κατά την επίσκεψή του στην Ιταλία:
«Το είδαμε αυτό στο Αφγανιστάν. Είναι αβέβαιο το που θα οδηγήσουν τα πράγματα. Επομένως υπάρχει μία πολύ μεγάλη αλλαγή στην οπτική μας σήμερα σε σχέση με μερικά χρόνια πριν. Τότε η κύρια απειλή ήταν η μάχη με την “τρομοκρατία” του PKK. Τώρα πόσες τέτοιες ομάδες βλέπουμε; Εάν δεν επέμβουμε σήμερα ,αύριο ίσως να αντιμετωπίσουμε μία δύναμη την οποία δεν αντιπαλέψουμε».
Τα όσα δήλωσε στις αρχές του μήνα ο Γκιουλ ενδεχομένως να είναι στα φωναχτά οι σκέψεις αρκετών υψηλόβαθμων κυβερνητικών παραγόντων στην Τουρκία, και πολύ πιθανό να έχουν συζητηθεί και στις συσκέψεις με τα στρατιωτικά επιτελεία. Κυρίως όμως φαίνεται πως είναι η αρχή μίας εκστρατείας ώστε να πειστεί η κοινή γνώμη για να συναινέσει σε μία ενδεχόμενη ανάληψη στρατιωτικής δράσης από τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Αναλυτές μάλιστα υποστηρίζουν πως στόχος σε μία τέτοια περίπτωση δεν θα είναι μόνο οι τζιχαντιστικές οργανώσεις που έχουν διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα, αλλά και οι κουρδικές αντάρτικες ομάδες που δρουν στα εδάφη της βόρειας Συρίας και που αποτελούν εξίσου μεγάλο πονοκέφαλο για την Άγκυρα. Ας μην ξεχνάμε πως ακόμη οριστική συμφωνία με το PKK δεν έχει υπογραφεί. Με ένα σμπάρο, δυο τρυγόνια δηλαδή.
Παρότι δεν είναι ειλημμένη απόφαση – και ίσως να περάσει καιρός μέχρι τις οριστικές αποφάσεις- το στρατιωτικό σενάριο που τόσο πολύ κυνήγησε η Άγκυρα με την ενεργή εμπλοκή της στο συριακό ζήτημα φαίνεται πως λειτουργεί ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Η ενεργή στήριξη στις αντάρτικες ομάδες, οδήγησε στην άνοδο των εξτρεμιστικών ομάδων και αυτό με τη σειρά τους σε χάος στη Συρία, με αποτέλεσμα η Τουρκία να μην αισθάνεται καθόλου ασφαλής.
newpost.gr