Με μότο τη φράση «τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται», το «Κάτω Παρτάλι» έκανε δυναμική εισβολή στο ασυνείδητο της ελληνικής οικογένειας δικαιώνοντας τη μοναδική της -μας- σχιζοφρένεια. Ανθρωποι του χωριού εντυπωσιάζονται από το παιχνίδι της ματαιότητας που παίζουν οι κακομαθημένοι «εισβολείς» του αστικού σύμπαντος και άνθρωποι της πόλης βρίσκουν στους σκληροτράχηλους αγρότες το αρχετυπικό ανδρικό ταίρι. Τουλάχιστον έτσι θέλει το σενάριο του νέου πετυχημένου σίριαλ που προβάλλει εδώ και λίγο καιρό το MEGA.
Το μότο «τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται» συνιστά τη βασική συνταγή των αλλόκοτων, τρελών, παράδοξων, αλμοδοβαρικών σχεδόν σεναρίων που υπογράφει χρόνια τώρα ο Λευτέρης Παπαπέτρου, στήνοντας τους πιο ακραίους χαρακτήρες του ελληνικού τηλεοπτικού σύμπαντος. Σάμπως να έχει αντιληφθεί ότι τα πιο ρεαλιστικά απρόοπτα κρύβονται στις παρυφές της ελληνικής επικράτειας και της «αγίας οικογένειας», που όχι μόνο δεν δείχνει να ενοχλείται από τα όσα ακραία περιγράφει ο Παπαπέτρου, αλλά τα τιμά κιόλας εκτινάσσοντας τους δείκτες της τηλεθέασης στον αέρα.
Γι’ αυτό ακριβώς στο τηλεοπτικό σενάριο που υπογράφει ο Παπαπέτρου στο νέο του σίριαλ ένας ημίγυμνος αγρότης μπορεί να σφίγγει στα μπράτσα του μια υπερλουσάτη νεαρή, γέννημα θρέμμα του Λαιμού Βουλιαγμένης, socialite και θαμώνα των πριβέ κλαμπ της Αθήνας, που βρήκε καταφύγιο στο ομώνυμο χωριό επειδή έπιασε στο κρεβάτι τον υπερχρεωμένο σύντροφό της την ίδια ακριβώς στιγμή με την Αστυνομία (που τον συνέλαβε για χρέη).
Εχοντας ωστόσο βρεθεί να είναι και η ίδια υπόδικος, αφού ο πρώην αγαπητικός την έβαζε να υπογράφει χωρίς να το ξέρει, η περί ου ο λόγος Βίβιαν κρύφτηκε στο παράξενο χωριό για να γλιτώσει από την Αστυνομία, αλλά και να δώσει άλλη αστική νότα στις αγροτικές αξίες. Γύρω από τον πετυχημένο χαρακτήρα της Βίβιαν -την οποία υποδύεται μοναδικά η θεατρική μέχρι πρότινος ηθοποιός Νάντια Κοντογεώργη- ξετυλίγονται ένα σωρό απρόοπτες καταστάσεις, καθώς και άλλοι αλλόκοτοι χαρακτήρες, που τόσο καλά ξέρει να στήνει, χρόνια τώρα, ο Παπαπέτρου.
Οσο για το μυστικό της επιτυχίας του;
Ακριβώς ότι τόλμησε να δει και να γράψει όλα όσα οι υπόλοιποι προτιμούν να αποσιωπούν: για τη μητέρα που τα φτιάχνει με τον φίλο της κόρης της («Ντόλτσε Βίτα»), για μια σύζυγο υποψήφια δολοφόνο («Εγκλήματα»), για γυναίκες που ανταλλάσσουν ρόλους και συντρόφους («Είσαι το ταίρι μου»), για ό,τι ανομολόγητο και παράλογο βιώνει -σε αλμοδοβαρικό βαθμό- η ελληνική κοινωνία.
Το βασικότερο ωστόσο πλεονέκτημα του Λευτέρη Παπαπέτρου έναντι των άλλων σεναριογράφων είναι ότι ξέρει να στήνει χαρακτήρες. Σε σχέση με τα υπόλοιπα σίριαλ, που βασίζονται σε άνευρους διαλόγους για οικογενειακά γούστα παλαιάς κοπής, οι μεταμοντέρνες ανησυχίες του Παπαπέτρου δεν φοβούνται – και το βασικότερο, δεν γνωρίζουν όρια. Ακόμη κι αν δεν αρέσει σε κάποιους, το χιούμορ του είναι βασισμένο σε δουλεμένους χαρακτήρες που έχουν γράψει τηλεοπτική ιστορία σε στιγμές ρηξικέλευθου, όντως, παραλογισμού.
Ποιος είναι ο άγνωστος σεναριογράφος;
Ισως γι’ αυτό ακριβώς ο Λευτέρης Παπαπέτρου έχει επιλέξει να γράφει με ψευδώνυμο: για να μπορεί να απολαμβάνει ανενόχλητος τις δάφνες της τηλεοπτικής του δόξας χωρίς να πρέπει να απολογείται για τις προσωπικές του επιλογές. Στόχος του είναι να αναδειχτούν οι ιστορίες, η πλοκή και το σενάριο και όχι να κερδίσει τα εύσημα ο ίδιος. Προτιμά άλλωστε να το κάνει με μεγαλύτερη άνεση από τον χώρο του θεάτρου, όπου επίσης έχει διαπρέψει με άλλο όνομα, αυτό του Θοδωρή Πετρόπουλου, που είναι και το πραγματικό του. Η στενή σχέση που έχει με τους ηθοποιούς -τους οποίους πάντα συμβουλεύεται κατά τη συγγραφή των σεναρίων του, αλλά και εμπνέεται από αυτούς- έχει κατά κύριο λόγο αναπτυχθεί στο σανίδι.
Είναι ο ίδιος που είχε ανακαλύψει την επίσης αλμοδοβαρική και τόσο ταιριαστή για τα σενάριά του Σοφία Φιλιππίδου ήδη από την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, χαρίζοντάς της έναν ρόλο στο «Ντόλτσε Βίτα», ενώ λέγεται ότι η καταλυτική παρουσία του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου στο «Είσαι το ταίρι μου» είναι αυτή που έβαλε τα θεμέλια στην υποκριτική του καριέρα.
Σε κάθε περίπτωση, ο Πετρόπουλος-Παπαπέτρου ξέρει να αλιεύει ταλαντούχους κωμικούς, να τους φέρνει στα μέτρα του και να τους απογειώνει: χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του καλού του φίλου και πρωταγωνιστή Χρήστου Χατζηπαναγιώτη, ο οποίος καθιερώθηκε τηλεοπτικά μέσα από τα «Εγκλήματα» και πρόσφατα διέπρεψε θεατρικά στον «Ανθρωπο της βροχής» (μια θεατρική διασκευή της γνωστής ταινίας διά χειρός Παπαπέτρου). Kαι ο Αρης Σερβετάλης, όμως, που αυτή την περίοδο θριαμβεύει στο δύσκολο «Κουρδιστό πορτοκάλι» (και πάλι σε δική του διασκευή), είναι εκείνος που είχε κλέψει την παράσταση στο «Είσαι το ταίρι μου» με τη μοϊκάνα κόμη του και τη λατρεία στο αλλόκοτο pet του (ένα ιγκουάνα!).
Καλή φίλη του Παπαπέτρου είναι και η Βίκυ Σταυροπούλου, που έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Κάτω Παρτάλι», αλλά έχει γνωρίσει επιτυχία και στο θέατρο μέσα από έργα που είχε αποδώσει μεταφραστικά ο Παπαπέτρου. Σημαντική λεπτομέρεια: τα πρώτα σενάρια που υπέγραφε έφεραν και τη συμπληρωματική υπογραφή του Θοδωρή Πετρόπουλου – ήτοι, του πραγματικού του ονόματος-, ίσως γιατί γνώριζε ότι τα συγγραφικά δίδυμα είναι καλύτερη εγγύηση από τη μονογραφή, έχοντας προφανώς στο μυαλό του το παράδειγμα των Ρήγα – Αποστόλου. Βέβαια η επιτυχία δεν ήρθε και τόσο εύκολα για τον Λευτέρη Παπαπέτρου – όσο ερχόταν η επιφοίτηση στη συγγραφή και η φαντασία.
Ο πενηντάχρονος, σήμερα, πετυχημένος άνθρωπος του θεάτρου και της τηλεόρασης μπορεί να έχει διαμορφώσει ένα δίκτυο και να διαθέτει το άγγιγμα του τηλεοπτικού Μίδα, αλλά στην αρχή δεν μπορούσε να πείσει ότι οι ευφυείς του παραδοξότητες ενδεχομένως θα γνώριζαν επιτυχία. Ανέκαθεν έγραφε -από τότε που ήταν φοιτητής- και φανταζόταν ότι υπέγραφε σενάρια ή θεατρικά έργα, αλλά κανείς δεν μπορούσε να ασπαστεί τις δαιδαλώδεις συλλήψεις του. Στα κανάλια τού έκλειναν την πόρτα απορρίπτοντας τα σενάρια ως ανήκουστα. Ευτυχώς, ο παραγωγός Νίκος Βεργέτης είχε οραματιστεί νωρίς την «εγκληματική» επιτυχία της ομώνυμης σειράς, με αποτέλεσμα να φροντίσει να βρεθεί το καστ και να εξασφαλιστεί το μπάτζετ για τα γυρίσματα.
Αλλά οι απανωτές απορρίψεις των καναλιών είχαν πτοήσει τους συντελεστές – μέχρι που ένα γύρισμα της τηλεοπτικής τύχης έμελλε να αποδειχτεί καθοριστικό: μόλις είχε αναλάβει διευθυντής του Ψυχαγωγικού Προγράμματος του AΝΤ1 ο Γιάννης Λάτσιος, ο οποίος διέκρινε την αλλόκοτη ματιά των «Εγκλημάτων». Ετσι, ενέκρινε τα γυρίσματα και η απρόσμενη επιτυχία δεν άργησε να φανεί. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα ο νεαρός σεναριογράφος έγινε το νέο enfant terrible της τηλεόρασης. Επόμενος στόχος του αντίπαλου καναλιού, του MEGA, ήταν να εντάξει τον Παπαπέτρου (Πετρόπουλο) στο δυναμικό του. Αυτό συνέβη έναν χρόνο αργότερα, ακριβώς μετά το πέρας των «Εγκλημάτων» – μόνο που ο προϋπολογισμός της νέας σειράς που υπέγραφε ο Παπαπέτρου φαινόταν ανήκουστα μεγάλος στους υπεύθυνους του Μεγάλου Καναλιού.
Γυρίσματα στην Αυστραλία, εξωτερικές σκηνές και υπέρ το δέον εναλλαγή σκηνικών έκαναν τους υπεύθυνους να συγκατανεύσουν τελικά στο όλο εγχείρημα με βαριά καρδιά. Στην αρχή η υποδοχή του κοινού ήταν οριακή και ο λόγος ήταν ότι ο ANT1 αποφάσισε να βάλει απέναντι από το νέο σίριαλ του πρώην αγαπημένου «τέκνου» του το πολύ πετυχημένο τότε «Big Brother». Με το που τέλειωσε, όμως, το «Είσαι το ταίρι μου» βρήκε κυριολεκτικά το ιδανικό του ταίρι – ήτοι, τον διψασμένο για άλλο ένα παράξενο σενάριο, άλλη μια απρόσμενη πλοκή και άλλους αλλόκοτους χαρακτήρες θεατή, ο οποίος διασκέδαζε με τις παράξενες ιστορίες που μόνο ο Παπαπέτρου ήξερε να συλλαμβάνει με αυτόν τον τρόπο.
Ακόμη κι αν ελάχιστοι αποκαλύπτουν σήμερα την πραγματική ταυτότητα του σεναριογράφου σεβόμενοι την επιθυμία του να παραμένει απλώς παρατηρητής της ιστορίας, η επιτυχία δεν μπορεί να κρατήσει το όνομά του στα ψιλά. Οσο ο ίδιος θα ταξιδεύει για να δει άλλο ένα θεατρικό, να διαβάσει και να εμπνευστεί, καθώς κρατάει σημειώσεις από τα πάντα, οι θεατές θα αναγνωρίζουν στα σενάριά του τον τρόπο να βλέπει κανείς τα πράγματα αλλιώς. Τα σενάρια του Παπαπέτρου είναι σίγουρα η αντίστροφη όψη του καθρέφτη μας και ο ίδιος η αντίθετη όψη του ίδιου του εαυτού. Ενα είναι το σίγουρο: ότι «τιποτα δεν είναι όπως φαίνεται», με μοναδική εξαίρεση την καραμπινάτη επιτυχία που στολίζει την υπογραφή Παπαπέτρου (έστω Πετρόπουλου).
protothema.gr