Η λύση \”διάσωσης\” που επιβλήθηκε από τους εταίρους μας, με την βίαιη δημοσιονομική προσαρμογή και τον ατέρμονα κύκλο συνεχών περιοριστικών μέτρων είχε ως αποτέλεσμα, τη δραστική υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων, βαθιά ύφεση και εφιαλτική ανεργία. Το κοινωνικό κλίμα χτυπάει κόκκινο. Δημοκρατικοί θεσμοί και Κυριαρχία δοκιμάζονται. Η χώρα εμφανίζεται ως να έχει παραδοθεί άνευ όρων, σε ξένη κατοχή.
Η Ελλάδα κατάφερε, με βαριές θυσίες, να περιορίσει τα δημοσιονομικά της ελλείμματα. Κατάφερε να μετατρέψει \”τα δίδυμα ελλείμματα, σε δίδυμα πλεονάσματα\”. Το πρόβλημα όμως, είναι οι διαρθρώσεις της οικονομίας. Το συνολικό έλλειμμα παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας, παραμένει.
Tο Δημόσιο χρέος της Ελλάδας αυξήθηκε στα 321 δις ευρώ το 2013. Το χρέος αυτό επιδεινώνεται συνεχώς και ως ποσοστό, με τη συρρίκνωση του ΑΕΠ. Για τους τόκους εξυπηρέτησης του μόνο , απορροφά υπέρογκο ποσοστό του Εθνικού Εισοδήματος (πάνω από 4,5%). Η \”βιωσιμότητα\” του χρέους και η αξιοπιστία της Ελλάδας χρειάζεται την στήριξη των δανειστών και εταίρων της.
Η παραγωγική διαδικασία της χώρας έχει αποδιοργανωθεί, λόγω της παρατεταμένης ύφεσης. Το κράτος παραπαίει έρμαιο της αναποτελεσματικότητας, έλλειψης ορθολογικής οργάνωσης, πολυνομίας, γραφειοκρατίας και διαφθοράς. Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε πλήρη αμηχανία και αδιέξοδο υποκύπτοντας σε συνεχείς εκβιασμούς και ακολουθώντας \”τυφλοίς όμμασι\”, τις αδιέξοδες κατευθύνσεις της Τρόικας.
Η μεσαία και μικρή επιχείρηση ασφυκτιά για ζήτηση και ρευστότητα, την ώρα που ύφεση και υπερφορολόγηση στεγνώνουν την αγορά. αυτά τα δεδομένα ηΜε αυτά τα δεδομένα, σταθεροποίηση και υγιής ανάπτυξη εξελίσσονται σε μακρινό όνειρο. Με την παρουσία και αποπληθωρισμού υπάρχει άμεσος κίνδυνος συνολικής κατάρρευσης.
O ουγγροαμερικανός επενδυτής Τζορτζ Σόρος στο βιβλίο του, \”Στοιχηματίζοντας υπέρ της Ευρώπης\” υποστηρίζει ότι με τις επιλογές τους \”οι Γερμανοί και ο Σόιμπλε τα έκαναν μαντάρα με τη διάσωση της Ελλάδας\”. Δεν έχουν αντιληφθεί ότι \”το ευρώ είναι το μέσο και όχι ο σκοπός\”. Σε αντίθεση με τους Αμερικανούς, που μετά τον Β\’ Παγκόσμιο Πόλεμο, επικεντρώθηκαν στην ανασυγκρότηση της Ευρώπης και της Γερμανίας και ήταν διατεθειμένοι, όχι να ξεχάσουν, αλλά να συγχωρέσουν τις αμαρτίες του παρελθόντος. \”Η Γερμανία φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για κυρώσεις και ποινές, χωρίς να προσφέρεται να στηρίξει άμεσα τη νότια Ευρώπη με ένα θετικό όραμα, παρά την ύφεση και την τρομακτική υπερχρέωση της\”. Ο Σόρος θεωρεί με τα σημερινά δεδομένα \”χίμαιρα την ιδέα μιας δημοσιονομικής σταθεροποίησης που θα στηρίζει την ανάπτυξη\”, για την οποία κάνει λόγο ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών Σόιμπλε.
Ο Σόρος \”θεωρεί τα ευρωομόλογα καλή λύση, όχι επειδή θα καταστήσουν ανταγωνιστικότερες τις χώρες της κρίσης, αλλά επειδή θα τους διασφαλίσουν περισσότερο χρόνο, προκειμένου να εφαρμόσουν τις δέουσες οικονομικές μεταρρυθμίσεις\”.
Από την ελληνική σκοπιά είναι αδιανόητο, το ότι η Γερμανία κυρίαρχος στο ευρωπαϊκό πεδίο, αντιμετωπίζει με δογματισμό το ελληνικό πρόβλημα, χωρίς να αντιλαμβάνεται την ελληνική πραγματικότητα και να αναλαμβάνει τις ιστορικές της υποχρεώσεις.
Η εβδομαδιαία γερμανική εφημερίδα Die Zeit επισημαίνει. \”Από την έναρξη της κρίσης – οι δύο λαοί αλληλοκατηγορούνται ότι ο ένας χρωστά στον άλλο. Η Αθήνα για τις εγγυήσεις και τα πακέτα διάσωσης διψήφιου αριθμού δις ευρώ. Το Βερολίνο για το κατοχικό δάνειο, τις απερίγραπτες καταστροφές και το ποτάμι αίματος που άφησε στη χώρα.\” \”Πώς είναι δυνατόν να έχουν αποσιωπηθεί αυτά τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών\” αναρωτιέται η γερμανική εφημερίδα. \”Στα σχολικά βιβλία ούτε καν αναφορά γίνεται. Τα ΜΜΕ θυμίζουν τα εγκλήματα στη Ρωσία και στην Πολωνία, αλλά ουδέποτε εκείνα που έγιναν στην Ελλάδα.\”
Η αναγκαία περαιτέρω μείωση κάθε κόστους, η αύξηση της συνολικής παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας και η εξασφάλιση θετικών ρυθμών ανάπτυξης για την Ελλάδα προϋποθέτουν αυστηρό σχεδιασμό και σκληρή πειθαρχία στους στόχους. Απαιτείται νέο αναπτυξιακό μοντέλο εξωστρέφειας, τόνωσης των εξαγωγών και υποκατάστασης των εισαγωγών. Στην υπηρέτηση του μοντέλου αυτού, θα πρέπει να κατευθυνθούν άμεσα και εστιασμένα, δράσεις και οικονομικοί πόροι.
Το κοινωνικό ζήτημα πρέπει να μπει σε πρώτη προτεραιότητα, με έμφαση την κοινωνική συνοχή, την στήριξη της φτώχιας, την αντιμετώπιση της ανεργίας και την απασχόληση.
Η Ελλάδα έχει ανάγκη μιας μακρόπνοης, εθνικής στρατηγικής για την υπέρβαση της κρίσης. Τα συμβατικά μέσα αδυνατούν να δώσουν λύσεις. Μια υπερβατική στρατηγική θα στηριχθεί στον πρωτογενή τομέα, τον τουρισμό, τα μεγάλα έργα υποδομής και τη ναυτιλία. Όπου πρέπει να οδηγηθούν παραγωγικές επενδύσεις, ντόπιες δημόσιες και ιδιωτικές και ξένες, ως απαραίτητη προϋπόθεση ανάπτυξης.
Για την επιτυχία μιας στρατηγικής σωτηρίας της χώρας και για την οριστική αντιμετώπιση της κρίσης, είναι απαραίτητη μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας και μια ευρύτατη πολιτική και κοινωνική συναίνεση. Έτσι, όχι μόνο ισχυροποιείται το έδαφος διαπραγμάτευσης της χώρας αλλά και διασφαλίζεται η απολύτως αναγκαία πολιτική σταθερότητα.
Σήφης Βαλυράκης
πηγή \”Επίκαιρα\”