Ο καταδικασθείς είχε καταθέσει έφεση μετά την ποινή 8ετούς φυλάκισης που του είχε επιβληθεί, προβάλλοντας το επιχείρημα ότι απόφαση του Κακουργιοδικείου βασίστηκε μόνο στη μαρτυρία του γιου του, θύματος των αρρωστημένων ορέξεων του 42χρονου. Ωστόσο, τόσο το Κακουργιοδικείο σε πρώτο βαθμό όσο και το Εφετείο πείστηκαν από τη συγκλονιστική μαρτυρία του 20χρονου σήμερα νέου, εκδίδοντας και επικυρώνοντας καταδικαστική απόφαση για τον 42χρονο.
Το δράμα του καταγγέλλοντος ξεκίνησε το 2003 όταν σε ηλικία 9 ετών κακοποιήθηκε σεξουαλικά από τον πατέρα του. Το δεύτερο περιστατικό σεξουαλικής βίας συνέβη το 2004. Από τότε οι παρενοχλήσεις από τον πατέρα προς τον γιο ήταν συνεχείς μέχρι το 2009, σχεδόν σε εβδομαδιαία βάση όπως κατήγγειλε το θύμα, κάθε φορά που οι δυο τους έμεναν μόνοι στο σπίτι.
Οι αποτρόπαιες ορέξεις του 42χρονου δεν σταμάτησαν το 2009, όμως σε ηλικία εφηβείας πλέον το θύμα μπορούσε να αντιδρά και σωματικά κατά του πατέρα του, ασκώντας και βία εναντίον του για να αποτρέψει τα εγκληματικά του σχέδια.
Μάλιστα, σε αυτή την αργοπορημένη αντίδραση του θύματος απέναντι στην κτηνωδία που υπέστη, επιχείρησε να στηρίξει την υπερασπιστική του γραμμή ο καταδικασθείς, καθώς η πρώτη καταγγελία –το 2003– που είχε υποβάλει στην Αστυνομία κατά του πατέρα του το θύμα αφορούσε μόνο άσκηση σωματικής βίας.
Στο σκεπτικό της απόφασής του το Εφετείο έκρινε ως φυσιολογικό ο 9χρονος τότε γιος να παραλείψει την αναφορά στη σεξουαλική κακοποίησή του «όχι μόνο εκ των παράλληλων απειλών του πατέρα και της εν γένει σχέσης εξουσίας πατρός επί υιού που υπήρχε, αλλά και ως της εκ τότε ηλικίας και άγνοιάς του για τα πράγματα αυτά», καταρρίπτοντας τους ισχυρισμούς του δράστη.
newsit.gr