“Όλοι έχουμε συμφωνήσει ότι το διεθνές Αεροδρόμιο Χανίων, «Ιωάννης Δασκαλογιάννης», είναι ένα από τα σημαντικότερα εργαλεία για τη μελλοντική εξέλιξη της αναπτυξιακής πορείας της Κρήτης γενικότερα και της Δυτικής Κρήτης ειδικότερα. Οι περισσότεροι, επίσης θα συμφωνήσουμε ότι ένα τόσο σημαντικό εργαλείο, στρατηγικού χαρακτήρα για τις αναπτυξιακές προοπτικές του τόπου μας, είναι δημόσιο αγαθό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.
Τούτων δοθέντων, όλοι οι φορείς και οι θεσμοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί, έχουμε ομόφωνα ταχθεί κατά της δρομολογημένης εκποίησης του Αεροδρομίου Χανίων, με πρόσφατα ψηφίσματά μας.
Παρατηρούμε όμως, με ολοένα αυξανόμενη απαισιοδοξία, ότι κύριο μέλημα της παρούσας Ελληνικής κυβέρνησης, είναι η εκποίηση των δημόσιων δομών, χωρίς ενδιαφέρον ή φροντίδα για τις αναπτυξιακές προοπτικές του τόπου μας και δυστυχώς η καθημερινή ειδησεογραφία από άλλα μέρη της πατρίδας μας, επιβεβαιώνει καθημερινά αυτήν την απαισιοδοξία.
Αντιλαμβανόμενοι ότι η Ελληνική κυβέρνηση, ασκεί την πολιτική της με μια αδιανόητη αδιαφορία για τον αντίκτυπο των αποφάσεών της στις τοπικές κοινωνίες, γνώμη και πεποίθησή μας είναι ότι εμείς, οι πολίτες της Κρήτης, πρέπει να προετοιμαστούμε απέναντι στο ενδεχόμενο της άμεσα επικείμενης εκποίησης του Αεροδρομίου Χανίων, που έχει ρητά δρομολογηθεί.
Τα Επιμελητήρια Χανίων και Ρεθύμνης, αισθανόμαστε την ανάγκη να συζητήσουμε και να αναζητήσουμε ένα εναλλακτικό σχέδιο δράσης, αντιτασσόμενοι στους ατυχείς σχεδιασμούς της Ελληνικής κυβέρνησης, εφόσον –όπως διαφαίνεται- η τελευταία δεν πειστεί, εν τέλει, για την αδήριτη ανάγκη να παραμείνει το Αεροδρόμιο Χανίων ως ένας δημόσιος αναπτυξιακός πυλώνας της νήσου.
Ως εκ τούτου, καλούμε σε ανοιχτή διαβούλευση όλους τους φορείς αλλά και τους ενδιαφερόμενους πολίτες, προκείμενου να συζητήσουμε και να επεξεργαστούμε την ιδέα της σύστασης ενός φορέα που θα διεκδικήσει την εξαγορά του Αεροδρομίου Χανίων για λογαριασμό της τοπικής κοινωνίας.
Σε κάθε περίπτωση, διεκδικούμε τη δημιουργία ενός φορέα που θα αναζητήσει τις συνέργειες του Αεροδρομίου Χανίων με την τοπική κοινωνία και που καταστατικά θα παραμείνει ένας συνεργάτης της τοπικής κοινωνίας και των αναγκών της, αντί κάποιου άγνωστου και απρόσωπου επενδυτή, τον οποίο σχεδιάζει να επιβάλει η Ελληνική κυβέρνηση, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη μας ή με εξασφαλίσεις συναντίληψης για το συλλογικό συμφέρον μας.”