Τώρα, όμως, ερευνητές του Πανεπιστημίου του Νιουκάσλ στη Βρετανία κατάφεραν να επιβεβαιώσουν τις υποψίες, και παρουσιάζουν τα ευρήματά τους στο Journal of Experimental Biology.

Η Δρ Κλερ Ριντ και οι συνεργάτες της επινόησαν μια πειραματική διάταξη για να εξετάσουν πώς λειτουργούν οι οκτώ πατούσες της ταραντούλες (οι αράχνες δεν είναι έντομα και δεν έχουν έξι πόδια).

To πείραμα πραγματοποιήθηκε σε ένα γυάλινο κουτί, μέσα στο οποίο τοποθετήθηκαν τρεις ταραντούλες της Χιλής (Grammostola rosea). Οι ερευνητές γύρισαν το κουτί στο πλάι, ώστε οι αράχνες να βρεθούν ξαφνικά από το «πάτωμα» στον «τοίχο», και το χτύπησαν ελαφρά για να αποσταθεροποιήσουν τα πειραματόζωα.

Το φαινόμενο δεν ήταν ορατό με γυμνό μάτι, ωστόσο η εξέταση με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο έδειξε την ύπαρξη μικροσκοπικών ινών μεταξιού εκεί που πατούσαν οι αράχνες.

Στη συνέχεια, η Δρ Ριντ μελέτησε την μεξικανική ταραντούλα (Brachypelma auratum) που είχε σπίτι της ως κατοικίδιο. Καθώς μεγαλώνουν, οι αράχνες εκδύονται και αλλάζουν δέρμα, και η ερευνήτρια είχε κρατήσει όλα τα παλιά δέρματα του κατοικίδιου.

Η εξέταση των παλιών δερμάτων με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο έδειξε ότι ανάμεσα στα τριχίδια που υπάρχουν στα πόδια της αράχνης υπάρχουν και μικροσκοπικοί αδένες που εκκρίνουν μετάξι, και οι οποίοι παρέμεναν άγνωστοι ως σήμερα. Οι ίδιες δομές βρέθηκαν στα πόδια ενός άλλου είδους ταραντούλας από την Ινδία.

Δεδομένου ότι οι αδένες αυτοί βρέθηκαν σε τρία είδη, «είναι πιθανό ότι όλες οι ταραντούλες παράγουν ίνες μεταξιού από τα πόδια» δήλωσε Δρ Ριντ στο BBC.

Η ανακάλυψη ίσως προσφέρει στοιχεία και για την εξέλιξη των αραχνών. Δεδομένου ότι οι ταραντούλες θεωρούνται από τα αρχαιότερα είδη αραχνών, φαίνεται πλέον πιθανό ότι το μετάξι εξελίχθηκε για να σταθεροποιεί τα βήματά τους, πριν ακόμα χρησιμοποιηθεί σε ιστούς.

Οι ταραντούλες, εξάλλου, παράγουν μόνο δύο είδη μεταξωτών ινών, ενώ άλλα, μεταγενέστερα είδη εκκρίνουν περισσότερα, εξειδικευμένα είδη ινών.

in.gr