Ο Σρεκ εργάζεται με παιδιά τα οποίοι βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της ζωής τους και νοσηλεύονται στο παιδικό νοσοκομείο στο Σινσινάτι στο Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Όπως ο ίδιος δηλώνει, με τη δουλειά του δημιουργεί αναμνήσεις, ενώ χαρακτηρίζει το έργο του μία «πολύτιμη διατήρηση της ανθρωπότητας» των ασθενών που χάνονται.
Ο Μπράιαν καταγράφει τον χτύπο των παλμών της καρδιάς των ασθενών με ένα αυτοσχέδιο στηθοσκόπιο-μικρόφωνο και στη συνέχεια το «καλύπτει» με μουσική από τα αγαπημένα τους τραγούδια.
Όσον αφορά στο ποια ήταν η πηγή έμπνευσής του, ο Σρεκ είπε ότι είχε την ιδέα όταν η μητέρα μίας μικρής ασθενής του αποκάλυψε ότι «τρέμει» στην ιδέα ότι δεν θα ακούσει ποτέ ξανά τη φωνή της κόρης της.
Όλα όμως ξεκίνησαν όταν άκουσε στις ειδήσεις για μία γυναίκα η οποία ζητούσε απεγνωσμένα να ακούσει την καρδιά της κόρης της να χτυπά μέσα στο στήθος του δότη στον οποίο είχε μεταμοσχευθεί μετά το θάνατό της.
Τότε ο Σρεκ συνειδητοποίησε ότι μπορούσε να «αιχμαλωτίσει» την «ρυθμική ουσία» ετοιμοθάνατων ασθενών και να δημιουργήσει μουσική που έχει νόημα για τον ίδιο αλλά και την οικογένειά του.