Πολλοί είναι οι επιχειρηματίες που πλούτισαν στο εξωτερικών έχοντας συλλάβει μία πρωτότυπη ιδέα, που έκανε «κλικ» στους καταναλωτές. Στην Ελλάδα και ιδιαίτερα σε εποχές κρίσης, τελικά δεν φτάνει μόνο αυτή, αφού οι φόροι και η γραφειοκρατία παραμονεύουν.

Η Δέσποινα Αντύπα, πρώην δημοσιογράφος της «Ελευθεροτυπίας» έγραψε άρθρο στους New York Times, με τίτλο «Ελληνικές συνταγές για επιβίωση», εξιστορώντας την εργασιακή και επιχειρηματική περιπέτεια που έζησε και η οποία είχε άδοξο τέλος.

«Το να επιβιώσεις από μια οξεία οικονομική κρίση είναι σαν να βγαίνεις ζωντανός από ένα αεροπορικό δυστύχημα. Δεν θα είσαι ποτέ ξανά ο ίδιος» γράφει στην αμερικανική εφημερίδα σημειώνοντας πως η ίδια και ο σύζυγός της εργάζονταν σε μεγάλη εφημερίδα και αισθανόταν ασφαλής. Μέχρι που είδε ανθρώπους γύρω της να μένουν άνεργοι και αποφάσισε να μάθει κάτι καινούριο: Ετσι βρέθηκε τα απογεύματα να παρακολουθεί μέχρι τις 10 το βράδυ μαθήματα ζαχαροπλαστικής. Οταν το 2011 τόσο αυτή όσο κα ο συζυγός της βρέθηκαν άνεργοι, η δημιουργία γλυκισμάτων έγινε η θεραπεία της για να αντιμετωπίσει την απόγνωση. Ετσι αποφάσισε να φτιάξει το τέλειο μακαρόν, που στην πορεί ξεπέρασε ακόμα και τα ελληνικά σύνορα.

«Ο τρόμος των απλήρωτων λογαριασμών αντικαταστάθηκε από την αγωνία μου να καταφέρω να φτιάξω το τέλειο μακαρόν. Και αντί να κλαίω από απόγνωση για το μαύρο μέλλον, δάκρυζα πάνω από τον φούρνο μου επειδή οι μικρές λεπτεπίλεπτες δημιουργίες μου δεν μπορούσαν να κρατήσουν το σωστό σχήμα. Ύστερα από περισσότερες από 3.000 δοκιμές κατάφερα να φτιάξω τα τέλεια μακαρόν. Ημουν πια έτοιμη να τα πουλήσω» ανέφερε. Ποιο ήταν το επόμενο βήμα;

Έβγαλε υψηλής ποιότητας φωτογραφίες, σχεδίασε μία άψογη ιστοσελίδα και έφτιαξε μία μια κομψή συσκευασία. Το «Le macaron grec» ήταν γεγονός. Μέσα σε μικρά κουτιά στο χρώμα της πράσινης ελιάς έγινε αυτομάτως επιτυχία, δεχόταν παραγγελίες, ενώ ακόμη και η Huffington Post έγραψε για την επιχείρηση Μάιο του 2013.

Τα πράγματα όμως δεν πήγαν κατ\’ ευχήν. «Όμως, όπως συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα, οι γραφειοκράτες είχαν άλλα σχέδια. Σε μια χώρα όπου σε βλέπουν θετικά όταν ξοδεύεις χρήματα, αλλά θεωρείσαι εγκληματίας όταν βγάζεις χρήματα, το να στήσεις μια επιχείρηση είναι εφιάλτης», γράφει η Δέσποινα Αντύπα προσθέτοντας:

«Οι απαιτήσεις ήταν εξωπραγματικές και συμπεριελάμβαναν προκαταβολή φόρων ύψους 50% των προσδοκώμενων κερδών την πρώτη διετία. Και οι φόροι αυτοί συλλέγονται ακόμα και αν η επιχείρηση έχει ζημίες. Χρειαζόμουν μόνο 20 τετραγωνικά μέτρα για την επιχείρησή μου, όμως οι επιθεωρητές μου είπαν ότι δεν θα μου δώσουν άδεια αν δεν έχω τουλάχιστον 150 τ.μ. Αναγκάστηκα να έχω ξεχωριστή τουαλέτα για τους πελάτες, αν και δεν δεχόμουν επισκέψεις πελατών. Η Πυροσβεστική ήθελε να έχω έξοδο κινδύνου εκεί που ο δήμος απαιτούσε να χτίσω έναν τοίχο».

Κάπως έτσι, τον χειμώνα του 2013 η επιχείρηση έκλεισε. «Το σάιτ και μερικά άδεια κουτιά στο πάνω ράφι της ντουλάπας είναι η μοναδική μαρτυρία του άδοξου τέλους ενός ονείρου».

Ο σύζυγός της ανέλαβε μία ιστοσελίδα στις Βρυξέλλες, εκείνη μάζεψε τα πράγματά της και μετακόμισε μαζί του στη βελγική πρωτεύουσα. Έφυγε για να ξεχάσει…

newpost.gr