Βλέπω με συγκίνηση χιλιάδες ανθρώπων στις πλατείες της χώρας.

Ούτε συνδικάτα, ούτε κόμματα ούτε υποκινήσεις.

Στην Αθήνα τραγουδάνε τον εθνικό ύμνο, που έχει σταματήσει από καιρό να μου λέει κάτι.

Ας είναι, ίσως να είναι το μόνο κοινό τραγούδι που ξέρουν οι άνθρωποι αυτοί.

Τους γνωρίζω από την όψη, που τουλάχιστον συγκινεί και που ίσως μπορεί να δώσει λύση.

Μέχρι και τους δημοσιογράφους στον ύπνο μας έπιασαν και δεν απεργούμε.

Και η ενημέρωση φαίνεται να πιάνει τόπο και η συγκίνηση να διαδίδεται.

Ξυπνήσαμε φαίνεται.

Η τσιμπιά από τους Ισπανούς έπιασε τόπο.

Πάμε να δούμε από δω και πέρα τι κάνουμε…

Γ.Περότσης