Έτσι, όμως οι ελαιοκαλλιεργητές που είναι το σύνολο σχεδόν των Δημοτών μας στην Κρήτη, θα ζημιωθούν σημαντικά αφού οι εύλογα υψηλότερες επιδότησες που επι 10/ετιες ελάμβαναν θα περικοπούν δραστικά.
Οπωσδήποτε δεν είναι επίσημα γνωστό το μέσο ύψος της ανά στρέμμα επιδότησης για τις ενισχυόμενες καλλιέργειες.
Όμως αν αληθεύουν οι πληροφορίες ότι η μέση ενίσχυση για την ελαιοκαλλιέργεια από 152,9 €/στρ. θα μειωθεί με το σχέδιο για δυο Περιφέρειες σε 38,5 ευρώ, τότε οι απώλειες για τους ελαιοκαλλιεργητές όπως γίνεται αντιληπτό θα είναι τεράστιες και θα προκαλέσουν σημαντικό αντίκτυπο και στην οικονομία τους αλλά και στην οικονομία του νησιού.
Βέβαια συγκρίνοντας κάποιος, από πρώτη άποψη, τις επιδοτήσεις μεταξύ καλλιεργειών ανά στρέμμα ίσως οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μεροληψία υπέρ της ελαιοκαλλιέργειας. Αυτό όμως δεν ευσταθεί για τους εξής λόγους:
(α). Οι ελαιώνες δεν αποτελούν μια απλή εδαφική έκταση, όπως στην περίπτωση των αροτραίων και άλλων καλλιεργειών , αλλά μια μόνιμη εγκατάσταση στην οποία το έδαφος αποτελεί μικρό ποσοστό μόνο, της συνολικής επένδυσης, η οποία απαίτησε 10/ετιες η και αιώνες και μόχθους γενεών για να υπάρξει.
(β) Η δραστική περικοπή των ενισχύσεων των ελαιοκαλιεργητών, ασφαλώς θα προκαλέσει οικονομική αδυναμία τους, τέτοια ώστε να οδηγηθούν σε πώληση του προϊόντος σε χαμηλές τιμές, κάτω του κόστους παραγωγής και συνακόλουθα στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας
(γ) Η μέση έκταση ανά δικαιούχο ελαιοκαλλιεργητή στην Κρήτη – με βάση τα στοιχεία του Ελαιοκομικού Μητρώου που συνέταξε το ΥπΑΑΤ- είναι μόλις 10 στρ. Επομένως η μέση επιδότηση ανά ελαιοπαράγωγο είναι μόλις 1.500 €. που ασφαλως είναι πολύ χαμηλοτερη από εκεινη που λαμβανουν παραγωγοι αλλων ετησιων καλλιεργειων.
Με βάση τα δεδομένα αυτά, αλλά και τους ιδιαίτερους διαχρονικούς, κοινωνικούς και ιστορικούς και οικονομικούς δεσμούς της ελαιοκαλλιέργειας με τους Μεσογειακούς λαούς, ήδη και οι άλλες μεγάλες Ελαιοπαραγωγικές χώρες της ΕΕ στα πλαίσια της νέας ΚΑΠ φροντίζουν να διασφαλίσουν την στήριξη και αναβάθμισή της.
Έτσι λοιπόν η Ισπανία, όπως πληροφορούμαστε υιοθετεί τέσσερις Περιφέρειες: «Βοσκότοπους», «Αρδευόμενες», «Ξηρικές» και «Μόνιμες», κατατάσσοντας προφανώς την Ελαιοκαλλιέργεια στις «Μόνιμες» όπου η ακριβής ανάλυση του όρου μάλλον δεν αφήνει πολλά περιθώρια για ένταξη και άλλων καλλιεργειών.
ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΕΔΗΚ
Μετά τα παραπάνω θεωρούμε ότι οι Περιφέρειες που πρέπει να προταθούν και από την Ελλάδα θα πρέπει να διασφαλίσουν τους ελαιοκαλλιεργητές αλλά και την συνέχεια και αναβάθμιση της ελαιοκαλλιέργειας.
Επομένως η υιοθεσία μιας Περιφερειοποίησης ανάλογης με εκείνη της Ισπανίας, που θα περιλαμβάνει «Βοσκοτόπους», «Αροτραιες» και «Μόνιμες» καλλιέργειες, που είναι ανάλογη και με την πρόταση του ΓΕΩΤΕΕ θα μπορούσε να θεωρηθεί ικανοποιητική για τους ελαιοκαλλιεργητές, εφόσον διευκρινιστεί ότι ως «Μόνιμες» θα χαρακτηρίζονται «καλλιέργειες μη επιδεχόμενες αλλαγές στην διάρκεια μιας 50/ετιας»
Προφανώς, ακόμη καλύτερα θα ήταν η αποδοχή μιας Περιφέρειας με το όνομα «Ελαιοκαλλιέργειες» ώστε να μην υπάρχουν περιπτώσεις παρερμηνειών.