Η πρόταση… αυτοκάθαρσης της κυβέρνησης, δια της ψήφου εμπιστοσύνης που ζητά από τη Βουλή, δεν είναι και τόσο αθώα όσο οι εμπνευστές της επιχειρούν να εμφανίσουν. Και αν το ιστορικό προηγούμενο επί κυβέρνησης Γ.Α. Παπανδρέου (αφού η τότε παροχή ψήφου εμπιστοσύνης… οδήγησε σε κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου) φαίνεται να μην έχει σήμερα εφαρμογή, εν τούτοις αυτή καθ αυτή η ψήφος εμπιστοσύνης μπορεί να γυρίσει «μπούμερανγκ» στην κυβέρνηση.
Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία έχουν εμπειρία «κοινοβουλευτικών ελιγμών» προβαίνουν σε μια σειρά λογικών επεξεργασιών, επιχειρώντας να αναλύσουν την κίνηση αυτή, και να διαβάσουν πίσω από το ευανάγνωστο τα ψιλά γράμματα.
Η κυβέρνηση, ισχυρίζονται στελέχη της, προέβει στη κίνηση αυτή για να σταματήσει η «προεδρολογία». Η απάντηση από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον απλή «ωραία, η κυβέρνηση συγκεντρώνει 155 ψήφους ας δούμε και το αισιόδοξο γι αυτή σενάριο να φτάσει τους 160, πως τερματίζεις τη συζήτηση, όταν έχεις δημόσια πει ότι τα της εκλογής Προέδρου θα ανοίξουν το Φεβρουάριο;»
Διαπίστωση η οποία δεν απέχει της πραγματικότητας, αν σε αυτή συνυπολογισθεί και πιθανό «ατύχημα». όπως π.χ. η πρόταση να περάσει με μόλις 120 ψήφους επί των παρόντων βουλευτών ή με λιγότερες από 151 ψήφους. «Σε αυτή την περίπτωση πολιτικά έχει χαθεί η δεδηλωμένη» διατείνονται στην Κουμουνδούρου, άρα το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών γίνεται σχεδόν χειροπιαστό.
Ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι με τον τρόπο αυτό θα «καταστείλει» τις φωνές όσων διαφωνούν με τα μέτρα της τρόικας που η ίδια υιοθετεί. «Ποιος εγγυάται ότι στην ψήφιση του προϋπολογισμού δεν θα εκφραστούν διαφορετικές φωνές» επισημαίνουν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία εκτιμούν ότι πλέον κανείς βουλευτής δεν «είναι διατεθειμένος να παίζει εσαεί το ρόλο της Ιφιγένειας για να σώζει μια παραπαίουσα κυβέρνηση».
Θα μπορεί να αισθάνεται «άνετα» την επομένη ο πρωθυπουργός; Όχι απαντούν από την αξιωματική αντιπολίτευση και το δικαιολογούν πως «οι κινήσεις του Α. Σαμαρά είναι πλέον εξαιρετικά περιορισμένες, θα πηγαίνει βάσει των οδηγιών των πιστωτών» σημειώνοντας πως «θα υποχρεωθεί, παρά τα ανοίγματα προς την Καραμανλική πλευρά, να αντιμετωπίσει κλίμα εσωκομματικής αμφισβήτησης», το οποίο υπο προϋποθέσεις μπορεί να οδηγήσει σε ταχείες πολιτικές εξελίξεις. Δεν τους διαφεύγει της προσοχής ότι ακόμα και την επομένη της πρότασης βουλευτές της Ν.Δ. χαρακτήριζαν τη κίνηση της κυβέρνησης με την επωδό «και χάνουμε χρόνο και δεν κερδίζουμε».
Από την άλλη πλευρά το ΠΑΣΟΚ μπορεί να αισθάνεται άνετο με τη διαδικασία αυτή; Όσοι παρακολουθούν τα της Χ. Τρικούπη εκτιμούν ότι ακόμα και αν ο Εύαγγελος Βενιζέλος καταφέρει να περάσει τον \”κάβο\”, το κλίμα αμφισβήτησης προς το πρόσωπό του θα ογκούται, και ο ίδιος εκτός του «να ισορροπεί σε δύο βάρκες, θα πρέπει πειστικά στη Βουλή να εξηγήσει πως συμβιβάζεται η πρότασή του για κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο με στήριξη στη Ν.Δ.»
Συμπέρασμα: Ούτε η προεδρολογία θα κοπάσει, ούτε το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών απομακρύνεται. Αντί για \”φυγή προς τα εμπρός\”, αυτό που χαρακτηρίζει τη κυβέρνηση, όπως με χιούμορ έλεγε βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, «είναι η αγωνία της να ξυπνήσει και να πληροφορηθεί ότι έχει πέσει».
Ίσως τελικά να ισχύει η ρήση παλιού κοινοβουλευτικού εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1960 «όταν μια κυβέρνηση αδυνατεί να κατανοήσει ότι ετελεύτησε ο πολιτικός της βίος, τότε κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο».