Από το φθινόπωρο του 2012 οι Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές προσδιορίσαμε το 2014 ως μια χρονιά κρίσιμης πολιτικής σημασίας για την πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης, καθώς λόγω των ευρωπαϊκών εκλογών, η Ε.Ε. όφειλε και έπρεπε να εκπέμψει προς τους Πολίτες της Ευρώπης ένα ισχυρό μήνυμα βαθύτερης και ουσιαστικότερης συνεργασίας, πολιτικής σταθερότητας και αναπτυξιακής ανάκαμψης, συνοχής και απασχόλησης.
Πάνω σε αυτήν ακριβώς την συγκυρία αιτήματα των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών για κοινή ευρωπαϊκή συμπόρευση, περισσότερες και συνεκτικότερες πολιτικές, δημοκρατικό έλεγχο, εδραίωση της κοινοτικής πολιτικής δικαιοδοσίας, ουσιαστική στόχευση στην πολιτική ενοποίηση, άρχισαν να οριοθετούνται μέσα από διευρυνόμενες πολιτικές θέσεις. Και όλα αυτά, την ώρα που εκδηλώνονταν οι αρνητικές πρακτικές από μειοψηφικές δυνάμεις του ευρωσκεπτικισμού, των αρνητών της ευρωπαϊκής ιδέας, οι οποίες λειτουργούν στην βάση της επιστροφής στην λογική των αδιέξοδων ανταγωνιστικών εθνικών συμφερόντων, επιδιώκοντας να ακυρώσουν το ενοποιητικό σχέδιο.
Η φιλοσοφία της δράσης και της πολιτικής πρότασης που επεδίωξαν οι Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές, επέφερε μεταξύ των φιλοευρωπαϊκών οργανώσεων αλλά και πολιτικών προσώπων, συνθήκες μιας γενικότερης ανάταξης και ανασύνταξης δυνάμεων για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, άθροισης πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων με σταθερό προσανατολισμό στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, με ζητούμενο από τους κοινοτικούς θεσμούς, τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα, να προσδώσουν ένα ελπιδοφόρο μήνυμα στην αναγκαιότητα της προοδευτικής ταύτισης του ευρωπαϊκού και του εθνικού συμφέροντος.
Για τους Ευρωπαίους Φεντεραλιστές, ο αγώνας μέχρι τις ευρωεκλογές, είχε σαν βασικό αίτημα την ενίσχυση του στοιχείου της ζητούμενης εδώ και χρόνια πολιτικοποίησης τους μέσα από τις διακριτές υπερεθνικές πολιτικές υποψηφιότητες. Και η εκδήλωση αυτού του αιτήματος, 30 χρόνια μετά την ιστορική υιοθέτηση από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του Σχεδίου Συνθήκης για την Ε.Ε. σαν πρώτο βήμα προς μια δημοκρατική συνταγματική αναθεώρηση, 35 χρόνια μετά την πρώτη άμεση εκλογή των ευρωβουλευτών από τους Πολίτες, καταδεικνύει ότι ο φεντεραλισμός, η ομοσπονδιακή προοπτική αποτελεί αναγκαιότητα για την ευρωπαϊκή ενοποίηση.
Με μια Ευρώπη να αντιμετωπίζει τα θεσμικά και πολιτικά ελλείμματα των προηγούμενων ετών, που δεν επέτρεψαν το αναγκαίο βήμα προς την εμβάθυνση και ενίσχυση του δημοκρατικού, πολιτικού ενωσιακού χαρακτήρα της, με τις δυνάμεις του εθνικισμού και του ευρωσκεπτικιστικού λαϊκισμού να απειλούν όσα έχουμε κερδίσει, η σημασία της πολιτικής παρουσίας, δράσης και πολιτικής πράξης των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών ήταν εκείνη που έδωσε ώθηση στον δημόσιο διάλογο για την Ευρώπη, εμπεριέχοντας υψηλούς πολιτικούς συμβολισμούς.
Στον δημόσιο αυτόν διάλογο, που φέρνει στην επιφάνεια το γεγονός ότι τα εμφανή προβλήματα της Ένωσης απαιτούν περισσότερη, καλύτερη και δημοκρατικότερη Ευρώπη, η ομοσπονδιακή υπόθεση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, έγινε ένας στόχος εντονότερης διακομματικής αποδοχής, κερδίζοντας την στήριξη ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, με την ισχυρή αξιοπιστία, βούληση και δέσμευση των φεντεραλιστικών κινήσεων σε όλη την Ευρώπη.
Η πορεία ενοποίησης της Ευρώπης στο οικονομικό και πολιτικό πεδίο της σαν πολιτικό αίτημα των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων μπορεί να εκφρασθεί μόνον με αποφάσεις που να ενισχύουν την θεσμική δημοκρατία και τον κοινοτισμό, στην βάση όλων εκείνων των ιστορικών εξελίξεων που καθορίζουν την διαδρομή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Διαμορφώνοντας ένα νέο πολιτικό και κοινωνικό περιεχόμενο για την Ευρώπη, ενθαρρύνοντας πολιτικές πρωτοβουλίες για περισσότερο δημοκρατικά νομιμοποιημένες μορφές αντιπροσώπευσης, δίνοντας στα προβλήματα του παρόντος και του μέλλοντος κοινές ευρωπαϊκές απαντήσεις και λύσεις, μειώνοντας την απόσταση μεταξύ του ενοποιητικού σχεδίου και των Πολιτών της Ευρώπης. Η φεντεραλιστική προσέγγιση ανέδειξε την αναγκαιότητα για συνοχή και οικονομική ενοποίηση, απαιτώντας να δοθεί ένα μήνυμα δημοκρατικής επανεκκίνησης για μια νέα Συμφωνία για την Ευρώπη, εξασφαλίζοντας την αναγκαία ώθηση που θα οδηγήσει στο επόμενο στάδιο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Με σταθερό αναφορικό πλαίσιο το κοινό ευρωπαϊκό πεπρωμένο, αυτό που οι Ιδρυτές-Πατέρες της Ευρώπης οικοδόμησαν σαν την μόνη λύση για την ειρήνη, την ασφάλεια, την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη των κρατών μας, η αναγκαιότητα για μια διαφορετική Ευρώπη, καλύτερη και δημοκρατικότερη, ήταν διαρκώς για τους Φεντεραλιστές μια αναγκαιότητα διακομματική, μια αναγκαιότητα ιδεών που διατρέχουν οριζόντια το πολιτικό σύστημα στα κράτη-μέλη, στα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, εκφράζοντας την συνάντηση διαφορετικών πολιτικών-κοινωνικών δυνάμεων, Πολιτών, που έρχονται από διαφορετικές πολιτικές κατευθύνσεις, ενισχύοντας την ζωντανή πολιτικοποίηση της δημόσιας συζήτησης για τα ευρωπαϊκά θέματα, προωθώντας την ενίσχυση των αιτημάτων μας για την Ευρώπη, μακρυά από κάθε λογική κομματικοποίησης της ιδέας του Ευρωπαϊκού Φεντεραλισμού.
Οι Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές, ενεργοί, συμμέτοχοι και διεκδικητές των αιτημάτων για καλύτερη, ισχυρότερη, δημοκρατικότερη Ευρώπη, για την ομοσπονδιακή θεσμική της συγκρότηση, συνεχίζουν να διεκδικούν πολλά περισσότερα από όσα έχουμε πετύχει για την ευρωπαϊκή θεσμική ενοποίηση, για τον εκδημοκρατισμό της.
Αν κάτι αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, με το χαμηλό ποσοστό συμμετοχής, και της ανόδου ακραίων αντιευρωπαϊκών, ευρωσκεπτικιστικών κομμάτων, με την μετατροπή τους σε χώρες όπως η Ελλάδα σε ένα ζήτημα εθνικής εσωτερικής αντιπαράθεσης, ήταν ο προβληματισμός ως προς την αδυναμία των κοινοτικών θεσμών, των εθνικών κυβερνήσεων, των πολιτικών κομμάτων, των τοπικών και περιφερειακών αρχών , των ίδιων των υποψηφίων ευρωβουλευτών , να αναδείξουν σε πιο υπερθετικό βαθμό τα πραγματικά κοινά ευρωπαϊκά θέματα απαντώντας στους προβληματισμούς του Ευρωπαίου Πολίτη. Αυτό το συμπέρασμα, καθιστά πιο επιτακτικό για όσους συμπορευόμαστε στον δρόμο του κοινωνικού ευρωπαϊσμού, την διεκδίκηση περαιτέρω δημοκρατικής νομιμοποίησης στην ΕΕ , μιας πιο συνεκτικής Ευρώπης, μακρυά από εθνικούς συμβιβασμούς που δεν προωθούν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Όταν ζητούνται οικονομικές και κοινωνικές αξιώσεις τέτοιες που να επιφέρουν ισορροπία στο πλέγμα δημοσιονομικής ένωσης, ανάπτυξης, κοινωνικής δικαιοσύνης, ο μόνος δρόμος για να μπορέσει η Ευρώπη να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που αντιμετωπίζει είναι μια ομοσπονδιακή Ευρώπη, ο φεντεραλισμός.
Οι Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές, έχοντας στην πολιτική τους ατζέντα το αίτημα για πολιτικοποίηση των ευρωεκλογών, ζητώντας ισχυρότερη δέσμευση από τα φιλοευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα για θεσμική και πολιτική ενοποίηση, διακριτές πολιτικές υποψηφιότητες από το 2004 ακόμα, έχοντας αγωνισθεί για μια φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία στο Ευρωκοινοβούλιο, δεν μπορούσαν παρά να ζητήσουν στην βάση του αποτελέσματος των ευρωεκλογών ενίσχυση της θεσμικής δημοκρατίας και σεβασμό της ψήφου των Πολιτών της Ευρώπης.
Η άσκηση πίεσης μετεκλογικά κινήθηκε προς δυο επίπεδα, προς τις φιλοευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, δημιουργώντας εντός του νέου Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μια μεγάλη πλειοψηφία, τέτοια που επέτρεψε στον Ζαν-Κλώντ Γιούνκερ να διεκδικήσει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και προς το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, δηλαδή τις εθνικές κυβερνήσεις, για να σεβαστούν το αποτέλεσμα των εκλογών, καθώς η πλειοψηφία των Ευρωπαίων έκανε επιλογές υπέρ της οικονομικής & πολιτικής ολοκλήρωσης και η Επιτροπή χρειάζεται έναν Πρόεδρο που θα φέρει δημοκρατική νομιμοποίηση, ηγούμενος της ΕΕ στην κατεύθυνση της ενίσχυσης του ενοποιητικού σχεδίου.
Σταθήκαμε δυναμικά απέναντι στην ευρωφοβική και ιδεοληπτική λογική του Βρετανού πρωθυπουργού Κάμερον και της ομάδας των ευρωβουλευτών του, που δεν έδειξε σεβασμό προς την Κοινοτική δημοκρατική διαδικασία, που δεν έδειξε σεβασμό προς τις επιλογές των Πολιτών, ζητώντας εμβάθυνση της θεσμικής δημοκρατίας, από Πρόεδρο της Επιτροπής εκλεγμένο και σαφώς πιό υπόλογο σε δημοκρατική λογοδοσία απέναντι στο Ευρωκοινοβούλιο. Απέναντι στον παρωχημένο εθνοκεντρικό εκβιασμό του Κάμερον, στηρίξαμε το πνεύμα του Κοινοτισμού , του σεβασμού των Συνθηκών, που αποτελούν κεκτημένο των κρατών μας, των Πολιτών.
Σήμερα, που η αναγκαιότητα για δημοσιονομική ένωση, για ανάπτυξη, για μια διαφορετική Ευρώπη, πιο συνεκτική και δημοκρατική που να απαντά στους προβληματισμούς των Πολιτών της, απαιτεί βήματα για την προώθηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και όχι μικρούς εθνικούς συμβιβασμούς, ζητάμε μια πολιτικά ισχυρή Ευρωπαϊκή Επιτροπή, γιατί η διασφάλιση μιας πραγματικής ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής ένωσης δεν είναι μόνο επιβεβλημένη, αλλά και επείγουσα από τις ιστορικές εξελίξεις. Είναι θέμα καθολικής συνειδητοποίησης από τα κοινοτικά θεσμικά όργανα, τις εθνικές κυβερνήσεις, τα πολιτικά κόμματα, τους ευρωβουλευτές, τα εθνικά κοινοβούλια και τους Πολίτες.
Οι Ευρωπαίοι Φεντεραλιστές, ιστορικό κίνημα του ευρωπαϊσμού, εκφραστές των αιτημάτων και των διεκδικήσεων για την ευρωπαϊκή ενοποίηση, ως παράγοντα ενδυνάμωσης της δημοκρατίας, της συνεργασίας, της ειρήνης και της ευημερίας, σνεχίζουν να είναι παρόντες στον δημόσιο διάλογο και στην πολιτική δράση για την Ευρώπη.
Γιώργος Ζερβάκης
Εκπρόσωπος των ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΦΕΝΤΕΡΑΛΙΣΤΩΝ ΚΡΗΤΗΣ.