Ο πλανήτης αυτός έχει μέγεθος περίπου σαν αυτό του Ποσειδώνα και είναι ο μικρότερος και ο ψυχρότερος πλανήτης εκτός του ηλιακού μας συστήματος, για τον οποίο οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι περιέχει μόρια H2O (νερού) –τα δομικά στοιχεία της ζωής.
Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι η ανακάλυψη αυτή, οδηγεί ένα βήμα μπροστά τη μελέτη των μακρινών εξωπλανητών, οι οποίοι μπορεί στο μέλλον να «αποκαλύψουν» στοιχεία ύπαρξης εξωγήινης ζωής.
Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν μια τεχνική, που ονομάζεται φασματοσκοπία μετάδοσης (transmission spectroscopy), για να αναγνωρίσουν τα σημάδια των υδρατμών.
Προηγουμένως ήταν δυνατή μόνο η μέτρηση των ατμοσφαιρικών συνθέσεων εξωηλιακών πλανητών μεγαλύτερου μεγέθους από αυτό του Δία.
Οι επιστήμονες, όπως αναφέρει δημοσίευμα στην ιστοσελίδα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, πιστεύουν ότι ο πλανήτης αυτός –γνωστός ως HAT-P-11b- βρίσκεται πολύ κοντά στο αστέρι-ξενιστή, με θερμοκρασία περίπου 600 βαθμών Κελσίου, για να αναπτυχθούν ακόμη και τα πιο πρωτόγονα μικρόβια.
Ισχυρίζονται ακόμη ότι μπορεί να έχει ένα βραχώδη πυρήνα, τυλιγμένο με ένα παχύ αέριο υδρογόνου και η ατμόσφαιρά του να είναι χωρίς σύννεφα σε μεγάλο υψόμετρο.
Ωστόσο, τα δεδομένα που συνέλεξαν τα τηλεσκόπια Hubble kai Spitzer της NASA δείχνουν, ότι περιέχει ακόμη και σημάδια από υδρατμούς (εξάτμιση νερού).
Ο καθηγητής Drake Deming από το πανεπιστήμιο του Μέριλαντ, ειδικός στη μελέτη «εξωπλανητών» που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από ήλιους έξω από το ηλιακό μας σύστημα, δήλωσε ότι το νερό αποτελεί προϋπόθεση για την ύπαρξη ζωής – αν και η παρουσία του και μόνο δεν είναι αρκετή.
«Τα μόρια του νερού είναι διάσπαρτα στο σύμπαν. Όπου υπάρχει υδρογόνο και οξυγόνο σχηματίζεται φυσικά» είπε και συνέχισε: «Ακόμη και κάποιοι ήλιοι είναι ψυχροί αρκετά για να περιέχουν υδρατμούς, παρότι είναι προφανές ότι είναι πάρα πολύ ζεστοί για να υπάρξει ζωή εκεί».
Οι αστρονόμοι θέλουν να εξετάσουν την ιδέα ότι άλλοι πλανήτες δημιουργήθηκαν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, όπως ο δικός μας.
Στο αρχέγονο ηλιακό σύστημα, τα σωματίδια σκόνης και πάγου έφεραν ηλεκτρικά φορτία που τα ανάγκασαν να μείνουν ενωμένα. Νωρίς σε αυτή τη διαδικασία, οι γιγαντιαίοι πλανήτες που δημιουργήθηκαν μακριά από τον ήλιο είχαν αρκετή βαρυτική έλξη για να προσελκύσουν μεγάλες ποσότητες αέριου υδρογόνου. Όμως το νερό παγώνει έξω από τις ατμόσφαιρες των γιγαντιαίων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος, όπου εμφανίζεται μόνο σε βαθιά επίπεδα που είναι δύσκολο να παρατηρηθούν.
Οι πιο κοντινοί, μικρότεροι πλανήτες, όπως ο Άρης, η Αφροδίτη και η Γη είχαν νερό στις αρχές εξέλιξής τους, παρότι μόνο η Γη διατηρεί νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά της.
Όσο πιο μικρός είναι ένας πλανήτης, τόσο πιο πιθανό είναι τα πιο βαριά μόρια, όπως οι υδρατμοί να υπάρχουν σε αφθονία μαζί με το υδρογόνο.
«Οι ιδέες μας γύρω από το σχηματισμό πλανητών αναπτύχθηκαν με βάση αυτά που συνέβησαν στο δικό μας ηλιακό σύστημα, αλλά δε γνωρίζουμε αν άλλα πλανητικά συστήματα συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο» είπε ακόμη ο καθηγητής.
Ο ίδιος εξήγησε ότι η ανακάλυψη υδρατμών και υδρογόνου στον HAT P-11b είναι ένα «κομμάτι-κλειδί στο παζλ αυτό» που συνάδει με τις βασικές ιδέες των αστρονόμων γύρω από το σχηματισμό των πλανητών.
newsbeast.gr