Καθώς τα μάτια κινούνται προς τα εμπρός κατά μήκος του προσώπου καλύπτουν δύο οπτικά πεδία δίνοντας μία ελαφρώς διαφορετική προοπτική στη σκηνή που κοιτάζουν και με τον τρόπο αυτό στέλνουν στον εγκέφαλο ελαφρώς διαφορετικό σήμα γεγονός που μας βοηθά να αντιληφθούμε το βάθος.
Ζώα με τα μάτια στο πλάι δεν μπορούν να έχουν αυτή την καλά ανεπτυγμένη αντίληψη του βάθους, απ’ την άλλη πλευρά όμως μπορούν να δουν ένα ευρύτερο πανόραμα.
Η τοποθέτηση των ματιών εξελίχθηκε πιθανώς για διαφορετικούς λόγους σε διαφορετικές ομάδες των ζώων.
Το 1922, ο EdwardTreacherCollins, ένας Βρετανός οφθαλμίατρος, υποστήριξε ότι αρχικά τα πρωτεύοντα θηλαστικά απαιτούσαν όραση που θα τους επέτρεπε να μετακινούνται από κλαδί σε κλαδί και να συλλέγουν την τροφή την οποία στη συνέχεια μετέφεραν στο στόμα τους.
Όπως οι πρωτεύοντες πρόγονοι μας σκαρφάλωναν σε δέντρα για να ξεφύγουν από τους θηρευτές τους, οι ανάγκες για να ανέβουν στα κλαδιά των δέντρων και να φεύγουν με το θήραμα στα χέρια τους σήμαινε ότι η εξέλιξη ευνόησε ένα οπτικό σύστημα με καλή αντίληψη του βάθους.
Το 2005, η βιολογική ανθρωπολόγος MatCartmill πρότεινε μια διαφορετική ιδέα: την «οπτική θήρευσης». Τα αρπακτικά εξυπηρετούνται καλύτερα, φαινομενικά, έχοντας πολύ καλή αντίληψη του βάθους. Αυτό θα τους βοηθήσει να εντοπίσουν καλύτερα το θήραμά τους, όπως μια λεοπάρδαλη που κυνηγά μια γαζέλα.
Η Cartmill εξήγησε επίσης άλλες εξελικτικές αλλαγές που είναι διακριτές στα πρωτεύοντα θηλαστικά. Τα πρόωρα πρωτεύοντα θηλαστικά, για παράδειγμα, κυνηγούσαν με την όραση και όχι με τη μυρωδιά. Η Cartmillπιστεύει ότι η μείωση της ικανότητας όσφρησης ήταν μία παρενέργεια της σύγκλισης των ματιών, απλά επειδή ο διαθέσιμος χώρος για τη μύτη και τη σύνδεσή της με τον εγκέφαλο περιορίστηκε.
Η Θεωρητική νευροβιολόγος MarkChangizi έχει ακόμα μια ιδέα. Το 2008 στην Εφημερίδα της Θεωρητικής Βιολογίας, πρόσφερε το «X-ray όραμα». Εν ολίγοις, στραμμένα προς τα εμπρός τα μάτια επέτρεπαν στους πρόγονους μας να δουν μέσα από τα πυκνά φύλλα και τα κλαδιά στο δάσος.
Το πιασάρικο όνομα που αποδόθηκε στο συγκεκριμένο σενάριο προέρχεται από ένα περίεργο φαινόμενο. «Όταν θα κρατήσετε ψηλά το δάχτυλό σας κατακόρυφα και σταθερά τα μάτια σας βλέπουν κάτι πολύ πέρα από αυτό», γράφει, «αντιλαμβάνεστε δύο αντίγραφα του δακτύλου σας και τα δύο αντίγραφα του δακτύλου σας φαίνονται διαφανή». Έτσι, έχετε τη δυνατότητα να «βλέπετε μέσα» από το δάχτυλό σας, σαν να βλέπετε με ακτίνες Χ
Κάθε υπόθεση έχει τα δικά της πλεονεκτήματα και τις αδυναμίες της. Αλλά αν τα μάτια μας κινούνται προς τα εμπρός στο λογαριασμό και βλέπουν μέσα από τα φύλλα, τουλάχιστον ένα πράγμα είναι βέβαιο: όλα συνέβησαν όταν …κατεβήκαμε από τα δέντρα.
ecozen.gr