H 74χρονη Μοτσέκο Μακνόε μόλις έχει φτάσει στην κλινική Φατίμα για ασθενείς με HIV των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, στο ορεινό και δύσβατο Λεσότο της Νοτίου Αφρικής. «Χρειάστηκε να περπατήσω δύο ημέρες για να φτάσω ως εδώ. Κάνω το ίδιο ταξίδι τουλάχιστον μία φορά το μήνα». Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για πολλούς ασθενείς με σοβαρά προβλήματα υγείας ή ακόμα και έγκυες γυναίκες.

Αναγκάζονται να πραγματοποιούν κάθε φορά ένα μακρύ ταξίδι μόνο και μόνο για να λάβουν τα φάρμακά τους. Η πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη είναι τόσο δύσκολη που οι άνθρωποι δεν ταξιδεύουν, εκτός αν είναι πραγματικά άρρωστοι.

Αυτό δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο την αντιμετώπιση της πανδημίας του HIV που πλήττει έναν στους πέντε ενήλικες στο Λεσότο, οι οποίοι έχουν ανάγκη καθημερινής και διά βίου φροντίδας για να παραμείνουν υγιείς.

«Λοιπόν, θέλει κανείς να αποφύγει να πεθάνει μέσα σε έξι μήνες; Αν ναι, μπορώ να σας δώσω μια συμβουλή». Ο συντονιστής των τοπικών ομάδων αντιρετροϊκής θεραπείας των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, Άντι Μπαγουνάλι, μοιράζεται τη θλιβερή ιστορία μιας γυναίκας σε ένα γειτονικό χωριό, που σταμάτησε τη θεραπεία της γιατί δεν ήταν ανιχνεύσιμο το ιικό της φορτίο. Νόμιζε ότι είχε θεραπευτεί και δεν άκουγε τις παραινέσεις των άλλων να συνεχίσει να λαμβάνει τα αντιρετροϊκά φάρμακα της. Έξι μήνες αργότερα, πέθανε.

Η 47χρονη Μαίρη Μπιλίρα, κρατά υπάκουα σημειώσεις κατά τη διάρκεια κάθε συνάντησης. Πριν από 10 χρόνια, φοβόταν να μιλήσει για τον HIV. Νόμιζε ότι μόνο εκείνη και ο νεογέννητος γιος της ζούσαν με τον ιό στο χωριό εκείνη την εποχή. Τώρα πια δεν φοβάται, ούτε κρύβεται. Πρωτοστατεί στην τοπική ομάδα αντιρετροϊκής αγωγής και δεν διστάζει να συμβουλεύσει εγκυμονούσες γειτόνισσες να πάνε για εξέταση HIV και να ξεκινήσουν θεραπεία όσο το δυνατόν νωρίτερα, εφόσον απαιτείται.

Η Mαίρη λέει ότι το στίγμα απέναντι στο AIDS έχει μειωθεί σημαντικά σε σχέση με 10 χρόνια πριν. Με την υποστήριξη των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, οροθετικά άτομα σαν κι εκείνη μιλούν με τους πιο ηλικιωμένους στην κοινότητά και διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στην ευαισθητοποίηση των ανθρώπων σχετικά με τη σημασία του ελέγχου και της θεραπείας του HIV/AIDS.

Ο 50χρονος Γουέστον Νατζόμπε βρέθηκε πέρυσι θετικός στον ιό HIV και εγγράφηκε σε μια τοπική ομάδα αντιρετροϊκής αγωγής. Στην αρχή δεν είχε πολλές προσδοκίες.

«Δουλεύω ως νυχτοφύλακας. Έτσι, κατά τη διάρκεια της ημέρας, απλώς μένω σπίτι και κοιμάμαι. Την πρώτη φορά που δεν είχα τίποτα καλύτερο να κάνω, πήγα στη συνάντηση. Την βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα και τώρα δεν θέλω να χάνω καμία» αναφέρει με ενθουσιασμό. Μετά την επιστροφή στο σπίτι από την πρώτη συνάντηση του, μαγείρεψε σπιτικό λουκάνικο για τη σύζυγό του, καθώς ήθελε να πειραματιστεί με τη συνταγή που άκουσε στη συνεδρίαση.

«Φανταστείτε πόσο ευτυχισμένη ήταν η γυναίκα μου! Αυτή ήταν η πρώτη φορά που έκανα δουλειά στο σπίτι εδώ και 20 χρόνια γάμου!».

Οι αριθμοί πίσω από τον HIV

Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα υποστηρίζουν σήμερα 341.600 ασθενών με HIV σε 20 χώρες.

Το HIV είναι η νούμερο ένα θανατηφόρος ασθένεια παγκοσμίως, έχοντας σκοτώσει περισσότερους από 39 εκατομμύρια ανθρώπους. Περίπου 3.2 εκατομμύρια παιδιά ζουν με HIV.

Το 71% των 35 εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν σήμερα με τον ιό βρίσκονται στην υποσαχάρια Αφρική. Το 65% των οροθετικών στον αναπτυσσόμενο κόσμο είναι χωρίς πρόσβαση σε θεραπεία.

Ο Ηλίας Παυλόπουλος, που έχει διατελέσει επί σειρά ετών επικεφαλής της αποστολής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Σουαζιλάνδη της Νοτίου Αφρικής σε προγράμματα HIV, αναφέρει χαρακτηριστικά:

«Βλέποντας τη συνολική εικόνα της μάχης κατά του AIDS όλα αυτά τα χρόνια, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα μπορούμε να επιβεβαιώσουμε μια τεράστια αλλαγή προσέγγισης στην καταπολέμηση του ιού που έχει επέλθει με την πάροδο των χρόνων. Με επίκεντρο την υποσαχάρια Αφρική, όπου ζει το 70% των οροθετικών ανθρώπων στον κόσμο, η πρόσβαση σε θεραπεία έχει αυξηθεί σημαντικά με τη γενικευμένη χρήση γενόσημων φαρμάκων σε σχέση, παραδείγματος χάριν, με την προηγούμενη δεκαετία. Το 2004 ελάχιστοι άνθρωποι στον αναπτυσσόμενο κόσμο είχαν πρόσβαση σε θεραπεία. Πλέον, υπάρχει πρόσβαση για ένα μέρος του πληθυσμού των αναπτυσσόμενων χωρών. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το 64% παραμένει εκτός θεραπείας».

in.gr

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook