Το Μάιο και τον Ιούνιο του 2011, η Αθήνα έγινε το κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Στην Πλατεία Συντάγματος συγκεντρώθηκαν άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, για να διεκδικήσουν την αξιοπρέπεια που του στερούσαν οι κυβερνητικοί «ζητιάνοι» των δόσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Οι άνθρωποι της Πλατείας αυτοοργανώθηκαν και αποπειράθηκαν να ορίσουν βιωματικά την έννοια της Άμεσης Δημοκρατίας.
Το ντοκιμαντέρ του Μανώλη Παπαδάκη παρακολουθεί μέρα με τη μέρα τα συμβάντα της Πλατείας Συντάγματος μέσα από το υποκειμενικό βλέμμα των πρωταγωνιστών της: την αμηχανία, την χαρά και τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών.
Ζει μαζί τους τις πρώτες αυθόρμητες μαζικές συνελεύσεις και τις προσπάθειες να δημιουργηθεί κάτι νέο. Κάτι που δεν ξέρουν ακριβώς τί είναι. Εκεί στην πλατεία ανοίγουν τον δρόμο προχωρώντας.
Καταγράφει την πρωτόγνωρη γιορτή που γίνεται κάθε μέρα στο κέντρο της Αθήνας με ανθρώπους ολών των ηλικιών και την αδυναμία των κατασταλτικών μηχανισμών να κατανοήσουν πώς, αφού τους τσακίζουνε στο ξύλο, και στα χημικά, την βία , αυτοί βγάζουν τις λύρες και χορεύουν.
Ένα ντοκιμαντέρ που δείχνει έναν λαό, ο οποίος ειρηνικά και ώριμα, ορίζει ξανά- εκεί στην Πλατεία Συντάγματος το νόημα του ενεργού πολίτη .