9 Δεκεμβρίου, 2014 | 11:51

Στραγγαλισμένος, γυμνός, φορώντας ξανθιά περούκα, στο κρεβάτι του σπιτιού του ο Ταχτσής. «Βρήκε ένα θάνατο αντάξιο των ιδανικών του», έλεγε ο Γιάννης Τσαρούχης.

Κακοποιημένος, με σημάδια από ρόδες αυτοκινήτου στο κορμί του σε μια παραλία της Οστιας ο Παζολίνι.

Σπουδαίοι καλλιτέχνες, ιδιοσυγκρασιακοί, ρηξικέλευθοι που βρήκαν τραγικό θάνατο. Βασανίστηκαν, γρονθοκοπήθηκαν, ταπεινώθηκαν, πριν ξεψυχήσουν. Ο φόνος του Ταχτσή δεν εξιχνιάστηκε ποτέ. Του Παζολίνι αποδόθηκε σε νεαρό που πουλούσε το κορμί του – χρόνια μετά το αρνήθηκε και το απέδωσε στη μαφία. Και οι δύο γνώριζαν πολλά μυστικά ισχυρών προσώπων που δήλωναν έτοιμοι να αποκαλύψουν λίγο πριν πεθάνουν…

Είχε μόλις ολοκληρώσει την ταινία τομή, την ταινία πρόκληση, την ταινία που μίλησε για τον φασισμό μέσα από σκηνές και πράξεις ωμής σεξουαλικής βίας: «Σαλό ή 185 μέρες στην κόλαση». Μια επικά βίαιη ταινία που ακολουθήθηκε από έναν επικά βίαιο θάνατο που έγινε τον Νοέμβριο του 1975 σε μια αμμώδη παραλία της Οστια στη Ρώμη.

Το αυτί του Παζολίνι ξεριζωμένο, η καρδιά του διαλυμένη.

Διαβάζουμε στην ιατροδικαστική γνωμάτευση, που δημοσιεύθηκε στην Corriere de la Serra χρόνια αργότερα: «Το πτώμα ήταν μπρούμυτα, όταν βρέθηκε, το ένα χέρι του ματωμένο, το άλλο σκεπασμένο από το κορμί. Τα μαλλιά του κολλημένα από το αίμα,  σκέπαζαν το πρόσωπο που ήταν γδαρμένο και σχισμένο. Το πρόσωπο παραμορφωμένο από το πρήξιμο και μελανιασμένο, από τους μώλωπες και τις πληγές. Μελανά και γεμάτα μώλωπες και κόκκινα από το αίμα ήταν και τα χέρια του. Τα δάχτυλα του αριστερού χεριού σπασμένα και κομμένα. Το αριστερό σαγόνι τσακισμένο. Η μύτη σπασμένη έγερνε προς τα δεξιά. Τα αυτιά κομμένα στη μέση και το αριστερό αυτί ξεριζωμένο. Βαθιές πληγές στους ώμους, στον θώρακα, στα ισχία, με φανερά τα ίχνη από λάστιχα του αυτοκινήτου, κάτω από το οποίο είχε συνθλιβεί. Ένα φρικτό σχίσιμο ανάμεσα στον λαιμό και στον αυχένα. Δέκα πλευρά σπασμένα, σπασμένο το στέρνο. Το συκώτι τρυπημένο σε δύο σημεία.  Η καρδιά διαλυμένη».

Λίγα λεπτά μετά τη δολοφονία του, μια Alpha Romeo τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα στους δρόμους της Οστια. Οι αστυνομικοί κατορθώνουν να ακινητοποιήσουν το αυτοκίνητο και βλέπουν τον έντρομο 17χρονο Πίνο Πελόζι πίσω από το τιμόνι. Η άδεια του αυτοκινήτου γράφει το όνομα Πιερ Πάολο Παζολίνι, ο νεαρός Πίνο είναι γνωστό ότι είναι μια αρσενική πόρνη. Ο Παζολίνι διάσημος ανά τον κόσμο, ένας μύθος του σινεμά στον οποίο υπέκυψε ακόμα και η Μαρία Κάλλας, δηλωμένος ομοφυλόφιλος (για το λόγο αυτό τον διέγραψε και το Κομουνιστικό Κόμμα). Η σύνδεση δεν άργησε να γίνει.

Ο Πελόζι ζαλισμένος, φοβισμένος ισχυρίζεται πως ο Παζολίνι τον πίεσε να κάνουν έρωτα και αυτός δεν ήθελε. Είχε προηγηθεί ένα ρομαντικό δείπνο, μια βόλτα στην παραλία, η ερωτική κίνηση του σκηνοθέτη, η απόρριψη. Και ήταν η απόρριψη αυτή που έφερε την οργή στον Παζολίνι – έλεγε τότε ο Πελόζι πως οργισμένος ο σκηνοθέτης πήρε ένα ξύλο και τον χτύπησε: «Τυφλωμένος από το αίμα που έτρεχε στο πρόσωπό μου ξεκόλλησα και εγώ ένα κομμάτι ξύλο από ένα φράκτη και άρχισα να τον χτυπώ ώσπου τον είδα να πέφτει. Εκείνη τη στιγμή, τρομοκρατημένος, προσπάθησα να διαφύγω. Μπήκα στο αυτοκίνητο όπου το κλειδί ήταν στη θέση του και έφυγα όσο πιο γρήγορα μπορούσα».

20 χρόνια μετά ο Πελόζι και ενώ ήδη έχει εκτίσει την ποινή φυλάκισής του αλλάζει τα πάντα στην κατάθεσή του. Μιλά για τρεις άντρες που ξυλοκόπησαν, βασάνισαν σαδιστικά τον Παζολίνι φωνάζοντας «βρωμόπουστα» και «παλιοκομμούνι». Ο Πελόζι που σήμερα είναι κηπουρός στη Ρώμη υποστηρίζει πως δεν μίλησε τότε γιατί απειλούσαν τον ίδιο και την οικογένειά του. Δημοσιογράφοι και ερευνητές ισχυρίζονται πως ο φόνος του Παζολίνι παρουσιάστηκε ως σεξουαλικό έγκλημα, ήταν όμως μια πολιτική δολοφονία, μια από τις πολλές που έγιναν εκείνη την εποχή. 

Δεν είναι παράλογο. Ο ατρόμητος Παζολίνι, ο ισχυρός του παγκόσμιου κινηματογράφου με τις διασυνδέσεις σε όλα τα στρώματα της Ιταλίας, ο μαρξιστής και αγωνιστής των δικαιωμάτων, δήλωνε ένα χρόνο πριν τον θάνατό του: «Ξέρω τα ονόματα των υπευθύνων, όλων αυτών που χειραγωγούν τους νεοφασίστες, όλων αυτών των γνωστών αγνώστων που είναι υπεύθυνοι για τα πρόσφατα εγκλήματα».

Τον Δεκέμβριο του 2010, ο πρώην δήμαρχος της Ρώμης και αρχηγός τότε του κεντροαριστερού κόμματος ζήτησε να ανοίξει εκ νέου η υπόθεση της δολοφονίας του Παζολίνι, ενώ οι δικηγόροι του ζητούν να γίνει εξέταση DNA στο αίμα που βρέθηκε στα ρούχα του σκηνοθέτη. Τα ρούχα … εκτίθενται σήμερα στο Μουσείο Εγκληματολογίας. 

«Ο θάνατος καθορίζει τη ζωή που έζησες» έλεγε ο Παζολίνι. «Η ζωή αποκτά νόημα όταν τελειώνει.»

Ο συγγραφέας Ταχτσής στραγγαλίστηκε στο κρεβάτι του
22 Αυγούστου του 1988. Δυο μέρες άφαντος ο συγγραφέας Κώστας Ταχτσής. Ανήσυχη η αδελφή του πηγαίνει στο σπίτι του στον Κολωνό και τον αντικρύζει νεκρό, γυμνό, στο κρεβάτι του, φορώντας μια ξανθιά περούκα και με βαμμένα κόκκινα τα νύχια. Η ριψοκίνδυνη, βραδινή, παρενδυτική ζωή του Ταχτσή τον οδήγησε στο θάνατο –ή μήπως όχι;

Ο Κώστας Ταχτσής, ο συγγραφέας της καρδιάς της Αθήνας, αυτός που κοίταξε όσο λίγοι μέσα στην καρδιά και το μυαλό των ανθρώπων αυτής της πόλης και έγινε ο αφηγητής της, τα βράδια πήγαινε στην πιάτσα των τραβεστί και έψαχνε τον έρωτα.  Τον ενοχλούσε να καταλαβαίνουν ότι είναι άντρας, είχε κάνει μεγάλη προσπάθεια για να δείχνει γυναίκα (μιλάει για αυτό η Πάολα στο βίντεο στο τέλος του κειμένου). 

Ο Κώστας Τσαρούχας που έγραψε ένα βιβλίο προϊόν έρευνας για το θάνατο του Ταχτσή εξηγεί πως τα κατάφερνε: «Είχε μια ειδική ζώνη στο χρώμα του σώματος, με την οποία έκρυβε τα γεννητικά του όργανα. Είχε κάνει πλήρη αφαίρεση των τριχών. Είχε προβεί σε ειδική εγχείρηση στήθους στο Μιλάνο. Με ειδική κολλητική ταινία τραβούσε προς τα πάνω το πρόσωπό του, προτού βάλει περούκα. Χρησιμοποιούσε μια δική του τεχνική στον έρωτα, που κατάφερνε να ξεγελάει τους πελάτες και να τους μένει η εντύπωση ότι έχουν πάει με γυναίκα». 

Συνήθιζε να πηγαίνει με τους πελάτες του στο ξενοδοχείο Εστία. Όμως, την ημέρα της δολοφονίας του επέλεξε για άγνωστους λόγους το ίδιο του το σπίτι στην οδό Τυρνάβου στον Κολωνό.  Εκείνο το μοιραίο βράδυ του Αυγούστου 1988 –μια βραδιά με πανσέληνο- ο τρίτος άντρας που πήγε σπίτι του, ένας νεαρός με μουστάκι φαίνεται πως πραγματικά είχε πειστεί ότι είναι γυναίκα. Και η διαπίστωση πως είχε κάνει έρωτα με έναν άντρα τον εξόργισε: Τον χτύπησε στο πρόσωπο και τον στραγγάλισε με τα ίδια του τα χέρια. 

Αυτή ήταν για καιρό η επίσημη εκδοχή. Παραμένει η επίσημη εκδοχή. Ο δολοφόνος δεν βρέθηκε ποτέ και η έρευνα που είχε γίνει στο σπίτι του όταν έφτασε η αστυνομία δεν εξιχνιάστηκε ή αποδόθηκε ποτέ. Οι δακτυλογραφημένες σελίδες της αυτοβιογραφίας του -που είχαν διαβάσει ήδη κάποιοι φίλοι του- έλειπαν από το ανάστατο σπίτι, όπως και μια βιντεοκάμερα, η φωτογραφική μηχανή του και ο αυτόματος τηλεφωνητής…

Η ιατροδικαστική έρευνα κατέληξε ότι ο Ταχτσής βρισκόταν σε κατάσταση βαριάς μέθης. Η Liberation έγραψε τις επόμενες μέρες πως η δολοφονία ήταν ύποπτη, ενώ πολλοί αναρωτιόντουσαν αν ο Ταχτσής δεν πέθανε από τα χέρια του εραστή του, αλλά αν έπρεπε να πεθάνει πριν ολοκληρώσει την αυτοβιογραφία που ετοίμαζε αποκαλύπτοντας μυστικά επωνύμων που θα προκαλούσαν αλυσίδα σκανδάλων. 
«Δεν έχω άλλο θάνατο από τη ζωή» έγραφε ο Ταχτσής.