Από την περίοδο των ευρωπαϊκών εκλογών και έπειτα, ανοίξαμε μια ακατάσχετη συζήτηση πολιτικολογίας, που ξεκινούσε από την ελληνική καινοτομία του πολιτικού συστήματος να ζητάμε εδώ και δεκαετίες, με ακατάσχετη φλυαρία πρόωρη εκλογική προσφυγή, να μετακυλίουμε τα αδιέξοδα χωρίς σαφή αντίληψη των καταστάσεων, να θεωρούμε ότι μπορούμε με περισσή ευκολία να επιστρέψουμε στην εποχή της πολιτικής και οικονομικής ασωτίας. Και είναι προφανές, ότι πάνω σε όλο αυτό σκηνικό, εδώ και χρόνια σχεδόν το σύνολο του εγχώριου πολιτικού συστήματος παίζει χαμηλού επιπέδου παράσταση.

Και φυσικά, δεν γίνεται αντιληπτό, ακόμα και από νέα συστημικά στοιχεία, πόσο εγωκεντρικό και εσωστρεφές καθίσταται. Σε ένα περιρρέον ευρωπαϊκό περιβάλλον, που το ενωσιακό έχει τραυματισθεί από την ελλειμματική διακυβερνητικότητα, που διαιρέσεις, εθνικισμοί, ψυχροπολεμικοί ξεπερασμενοι εθνικισμοί επανεμφανίζονται, όταν το θεσμικό δημοκρατικό κεκτημένο τίθεται υπο την ακραία υπονόμευση του Βρετανού πρωθυπουργού και των αγκυλωμένων φοβικών αντιλήψεων ετερόκλητων ευρωβουλευτών που χαρακτηρίζονται από ακραίο εξτρεμισμό, ευρωσκεπτικισμό και ευρωαρνητισμό.

Τα πολιτικά στερότυπα καλά κρατούν στην χώρα, ως ένδειξη αυτού, η αντιπολιτευτική εμμονή να κυριαρχεί την συζήτηση της με μόνιμες επωδούς , με διαφορετικές κάθε φορά απολήξεις, τις ανατροπές. Από την άλλη πλευρά τα όσα κερδίσαμε στο πεδίο της αποκατάστασης της αξιοπιστίας μας έναντι των ευρωπαίων εταίρων, της αναγκαίας συνεννόησης που επιδείξαμε με καθυστερήσεις, φαίνεται ότι με μοναδική ευκολία μπορούμε να τα εξοβελίσουμε και να αρχίσουμε να περιφερόμαστε σε αψυχολόγητες κινήσεις για επάρκεια εξόδου στις περίφημες αγορές, για να βάλουμε τίτλους τέλους σε μνημόνια, αφήνοντας όμως παράλληλα ανοικτή την πόρτα στους πάσης φύσεως ιχνηλάτες του πολιτικαντικού κρατισμού να περιφέρονται άσκοπα.

Λειτουργούμε ένα υπερτιμημένο πολιτικό σύστημα, που προσπαθεί να αποφύγει να συνθλίψει τις παρενέργειες και τις παροδοξότητες που έφεραν την κρίση, που αρέσκεται στην εσωστρέφεια, που μετακομίζει συλλήβδην δημιουργώντας τον νέο καθεστωτισμό, τον νέο κρατισμό, και τον νεποτισμό που αυτά τα δυο στοιχεία μεταφέρουν. Ήταν αυτές οι λειτουργίες, που εν μέσω των πιο δύσκολων στιγμών της κρίσης σκέφτονταν με απερισκεψία δημοψηφίσματα, την ώρα που « πολιτικοί λεβέντες » κραύγαζαν για προδότες, απειλούσαν με Γουδί, ενώ στις Πλατείες ο φασισμός συναντούσε σε μια περίεργη όσμωση με τις γκρούπες των καλάσνικωφ.

Σήμερα, ερχόμαστε να εφεύρουμε ξανά την επιστροφή στην ανακολουθία, με το να είμαστε έκθετοι από την εσπευσμένη προσπάθεια εξόδου από το πρόγραμμα πολιτικής διαπραγμάτευσης και το Μνημόνιο, ενώ η αξιωματική αντιπολίτευση, στην πρώτη προσπάθεια όσμωσης στην συνάντηση του Λονδίνου με τις περιβόητες αγορές, τις οποίες καταγγέλει ιδεοληπτικά, ήλθε αντιμέτωπη με τους δικούς της αποτυχημένους εγκλωβισμούς.

Διαθέτουμε ένα πολιτικό σύστημα, που είναι αδύναμο μπροστά στα όσα εξωφρενικά συντεχνιακά και παραγοντικά δημιούργησε και που σήμερα εξακολουθούν να δημιουργούν εδιέξοδα, που φθάνουν μέχρι και του σημείου να φέρει σε απόλυτη εξάρτηση τις πρόωρες εκλογές με το θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας. Ένα πολιτικό σύστημα, που εξανίσταται με το παραμικρό, αλλά αρνείται πεισματικά να μπεί στα βαθύτερα νοήματα σύγχρονων ρευμάτων και εξελίξεων, αλλά, τηρώντας με ευλάβεια τις συνήθειες του παρελθόντος, για να διατηρήσει τα μικροπαίγνια του πολιτικαντικού κρατισμού, ενώ εκπρόσωποι του μπαίνουν όπου βλέπουν φώς, βάζοντας ταμπελίτσες « προσφέρω πολιτική καριέρα, πληροφορίες εντός» .

Και σήμερα, έχουμε μπροστά μας κρίσιμες αποφάσεις, που η λήψη τους δεν μπορεί να αφήνεται στο εκκρεμμές του πολιτικαντισμού, στις αυτοαναιρέσεις, στους αυτοεγκλωβισμούς, στην επιστροφή από την πίσω πόρτα των ψευδεπίγραφων διχαστικών διλημμάτων περί μνημονιακών και αντιμνημονιακών δυνάμεων, που τόσο κακό μας έκαναν ως χώρα.

Μπροστά μας έχουμε μια κορυφαία θεσμική διαδικασία, την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, που δεν μπορεί ακόμα και σήμερα να περιπλέκεται μέσα στα παίγνια της εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης, περιθώρια για δοκιμασίες και πειραματισμούς που στο βάθος έχουν τις πρόωρες εκλογές , δεν τις αντέχουμε. Να αφήσουμε τον ατελέσφορο εξωπραγματικό πειραματισμό και να συμβάλλουμε στην διαμόρφωση μιας επόμενης μέρας στην βάση του πραγματισμού, γιατί διαφορετικά θα έχουμε μπροστά μας ένα δυσανάλογο κόστος που θα μας καθηλώσει στην ψυχρότητα των αδιεξόδων. Αντί των υποσχέσεων της αβεβαιότητας, ας κινηθούμε στην αποτελεσματική ειλικρίνεια, αντί της παλινδρόμησης και της κενότητας, ας πάρουμε κατεύθυνση για ορθολογικές προσεγγίσεις. Πάντα, κοντά και μέσα στην Ευρώπη.

Ο κύριος Γιώργος Ζερβάκης είναι Εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης
 

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook