Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος και ευαισθησίας, που επιχειρεί να διαμορφώσει ένα ασφαλές περιβάλλον δικαίου για τις μεταμοσχεύσεις αντίστοιχο με εκείνο που χαρακτηρίζει τα προηγμένα κράτη.
Στόχος του νομοσχεδίου είναι η αύξηση των μοσχευμάτων και η επιτυχία των μεταμοσχεύσεων υιοθετώντας κανόνες ασφαλείας και υψηλά standards ποιότητας. Στην κατεύθυνση αυτή εισάγονται τρεις μεγάλες καινοτομίες: Η Πρώτη καινοτόμα αλλαγή, αφορά την ουσιαστική διεύρυνση του κύκλου των δοτών, η οποία φτάνει πλέον μέχρι την συγγένεια τετάρτου βαθμού σε ευθεία ή πλάγια γραμμή, καθώς και μέχρι το δεύτερο βαθμό για συγγενή εξ αγχιστείας.
Προβλέπεται, επίσης, η περίπτωση δωρεάς οργάνου από πρόσωπο το οποίο συνδέεται συναισθηματικά με τον ασθενή και αποδεικνύεται η οικειοθελής και ανιδιοτελής προσφορά του δότη. Η Δεύτερη σημαντική αλλαγή αφορά την περίπτωση που ζώντας δότης αφαιρέσει όργανο για συγγενικό του πρόσωπο και δεν υπάρχει ιστοσυμβατότητα με τον ασθενή.
Στην περίπτωση αυτή πραγματοποιείται η μεταμόσχευση σε υποψήφιο λήπτη βάσει του Εθνικού Μητρώου, αλλά ταυτόχρονα ο ασθενής προτάσσεται στην κατάταξη στη θέση του λήπτη που έλαβε το μόσχευμα. Η Τρίτη αλλαγή αφορά την αφαίρεση οργάνων από θανόντα δότη.
Προτείνεται,, η αφαίρεση ενός ή περισσότερων οργάνων από ενήλικο, να πραγματοποιείται εφόσον στη διάρκεια της ζωής του δεν είχε εκφράσει την άρνησή του γι’ αυτό. Είναι η περίπτωση της «εικαζόμενης συναίνεσης», ενός κανόνα ο οποίος ισχύει στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης αλλά και παγκοσμίως.
Επειδή το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αναπαριστάνει στην πράξη όχι μόνο την φιλανθρωπία αλλά και την δίκαιη συμπεριφορά ανθρώπων υπεύθυνων και ρεαλιστών, είναι πολύ σημαντική η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας μέσα από ένα διαρκές και εντατικό επιχειρησιακό σχέδιο ενημέρωσης, το οποίο θα εκτείνεται στο σύνολο των θεσμών από το σχολείο, το Πανεπιστήμιο και τον στρατό μέχρι τους χώρους δουλειάς.
Στην κατεύθυνση αυτή είναι παρά πολύ σημαντικός ο ρόλος των ΜΜΕ.