Πριν από κάθε σχόλιο για τα αποτελέσματα των πρόωρων βουλευτικών εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, θεωρώ υποχρέωση μου να ΣΥΓΧΑΡΩ τον Ελληνικό λαό, ο οποίος, σε συνθήκες αποχαύνωσης και αποβλάκωσης μιάς ολοένα υποβαθμισμένης και εξαθλιωμένης ζωής, βρήκε το θάρρος να ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙ στην βάναυση και απάνθρωπη πολιτική λιτότητας, που επέβαλαν τα Μνημόνια.
Στο σκηνικό αυτό θα πρέπει να προστεθούν και οι έντονες ψυχολογικές πιέσεις, απειλές και εκφοβισμοί που ασκήθηκαν, προκειμένου να «συγκρατηθεί» η διαρροή ψήφων προς τον ΣΥΡΙΖΑ και τον «δημαγωγό» Αλέξη Τσίπρα, τον οποίο παρομοίωσαν με τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου!
Είναι μία πολύ σπουδαία εξέλιξη για την Ελλάδα, είναι η γέννηση μιάς ΕΛΠΙΔΑΣ, που μπορεί να αποτελέσει την ΑΠΑΡΧΗ ελπιδοφόρων εξελίξεων για όλη την νότια πτέρυγα της Ευρωζώνης, η οποία είναι σε «γύψο»!
Σκοπίμως και ενσυνειδήτως κάνω αυτή την παρομοίωση, στην οποία ηρέσκετο ο δικτάτωρ Γεώργιος Παπαδόπουλος. Ως γνωστόν, γύψος τοποθετείται σε περίπτωση κατάγματος ποδός ή χειρός , προκειμένου να κολλήσει το σπασμένο ή ραγισμένο κόκκαλο.
Όπως λοιπόν, ο δικτάτωρ Γεώργιος Παπαδόπουλος είχε βάλει την Ελλάδα σε «γύψο», προκειμένου να θεραπευθεί το κάταγμα ή τα κατάγματα, των οποίων την διάγνωση είχε κάνει εκείνος, έτσι και η κυρία Αγγελική του Βερολίνου έβαλε σε γύψο όλη την νότια πτέρυγα της Ευρωζώνης για να την «θεραπεύσει»!
Απαντώντας στα αηδιαστικά και εμετικά «σοφίσματα» (i) των κραχτών της μνημονιολαγνείας και των δούλων της μνημονιοκρατίας ότι τάχα «τα μνημόνια δεν μας τα έφεραν οι ξένοι», αλλά η κακή οικονομική κατάσταση της Ελλάδος, ότι «κι΄αν ακόμα δεν υπήρχαν τα μνημόνια, θα έπρεπε να τα εφεύρουμε», να τους υπενθυμίσω με έμφαση – με την ελπίδα να το κατανοήσουν επιτέλους όλα τα παπαγαλάκια της απεχθούς μνημονιοκρατίας- ότι το πρόβλημα ΔΕΝ είναι αυτό!
Το πρόβλημα ακριβώς συνίσταται στο αναμφισβήτητο πλέον γεγονός ότι τα «Μνημόνια» ΔΕΝ περιέχουν την ενδεδειγμένη θεραπεία του ασθενούς!
«Η θεραπεία απέτυχε (παταγωδώς). Ο ασθενής απέθανε»!
Άλλωστε αυτό το παραδέχονται όλοι οι έγκριτοι οικονομολόγοι, ακόμα και οι οικονομολόγοι του ΔΝΤ. Τα Μνημόνια απέτυχαν!
Δεν καταλαβαίνω λοιπόν, προς τι αυτή η δουλοπρέπεια στις δυνάμεις της μνημονιοκρατίας!
Σκόπιμο είναι να υπενθυμίσω το ρηθέν «Την δουλοπρέπεια πολλοί ηγάπησαν. Τον δουλοπρεπή ουδείς»!
Η κυρία Αγγελική του Βερολίνου θα πρέπει ΝΑ ΘΕΛΗΣΕΙ (II) να αντιληφθεί το ΜΕΓΕΘΟΣ της ΚΡΙΣΙΜΟΤΗΤΟΣ και ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΟΣ της καταστάσεως στην Ευρωζώνη.
Το θέμα έχει ξεφύγει από τα εδαφικά όρια της Ελλάδος.
Διακυβεύεται το μέλλον του Ευρώ ως αυτοτελούς νομισματικής μονάδος και η εδαφική έκταση της Ευρωζώνης. Με άλλα λόγια, αν η νότια πτέρυγα της Ευρωζώνης θα εξακολουθήσει να παραμένει στην Ευρωζώνη!
Αν η κυρία Αγγελική του Βερολίνου εθελοτυφλήσει και προκρίνει την χρήση (οικονομικής και όχι στρατιωτικής) ΒΙΑΣ και ΠΥΓΜΗΣ για να «σώσει» την ενότητα της Ευρωζώνης (δηλαδή το Ευρώ),όπως, πριν από 76 χρόνια, έπραξε και εκείνος ο μοιραίος προκάτοχός της στην Καγκελαρία του Βερολίνου στη προσπάθεια του να «ενώσει» την Ευρώπη διά της βίας (των όπλων), αναπόφευκτα θα ταυτισθεί μαζί του στην παγκόσμια ιστορία και στην πανανθρώπινη συνείδηση!
Ο Δρ Βύρων Ματαράγκας είναι Διεθνολόγος
(i) Σόφισμα είναι συλλογισμός, που ως αφετηρία έχει κάποια αληθινή πρόταση, αλλά, με κάποιο λογικό σφάλμα καταλήγει σε συμπέρασμα που παρουσιάζεται ως αληθές, αλλά δεν μπορεί να είναι αληθές. Χαρακτηριστική περίπτωση σοφίσματος είναι ο ακόλουθος συλλογισμός:
Μείζον πρόταση: Παν ότι λέγεις, εξέρχεται του στόματός σου.
Ελάσσον πρόταση: Άμαξα λέγεις.
Συμπέρασμα: Άμαξα εξέρχεται του στόματός σου.
Για τον λόγο αυτό, το σόφισμα λέγεται και ψευδώνυμος συλλογισμός. Αιτία ανάπτυξης του σοφίσματος ήταν η άγνοια εννοιών, πραγμάτων και καταστάσεων ή πρόθεση εξαπάτησης ή λογοπαίγνιο.
(ΙΙ)Είναι καθαρά θέμα θελήσεως