Στις 10:39 του πρωινού της 5ης Ιουνίου, ο Valentino Rossi βρισκόταν ξαπλωμένος στο χώρο διαφυγής του σικέιν Biondetti, στο σιρκουί του Μουτζέλο. Δεξιά κνήμη σπασμένη. Ο πατέρας του, ο Graziano, που ξέρει καλά από τραυματισμούς, καθώς η δική του καριέρα στους αγώνες μοτοσικλέτας λοξοδρόμησε εξαιτίας τους, τις επόμενες ημέρες θα συμβούλευε τον Vale να μη βιαστεί να επιστρέψει. Ή, ακόμη καλύτερα, να μην επιστρέψει καν. Οι πρώτες προβλέψεις ήθελαν τον Rossi να μένει εκτός μάχης για μήνες, επί της ουσίας να ξεγράφει το φετινό πρωτάθλημα, εφόσον η επάνοδός του σε κάποιον από τους τελευταίους αγώνες δεν θα είχε κανένα νόημα. Παρόλα αυτά και προς γενική έκπληξη, στις 16 Ιουλίου ο Rossi, αρματωμένος με φόρμα και μπότες κατέβηκε με τις πατερίτσες από το motorhome της Yamaha και έλαβε μέρος κανονικά στις πρώτες δοκιμές του GP στο Sachsenring. Την Κυριακή λίγο έλειψε να βρεθεί στο βάθρο. Απίστευτο; Για πολλούς ναι, για ορισμένους άλλους όχι και τόσο: Ο Casey Stoner, ένας από τους πιο σκληρούς ανταγωνιστές του, απαξίωσε όσο γινόταν στα πλαίσια της ευπρέπειας, το «miracolo» που έβγαλε πάλι ο Rossi από το καπέλο του, κλέβοντας για άλλη μία φορά την παράσταση: «Όλοι μιλούν για τον Valentino σαν να ήταν ένας σακατεμένος ήρωας. Έχει ένα καρφί στο πόδι και κάποιο μικρό μυϊκό πρόβλημα. Όλοι έχουμε περάσει τραυματισμούς -εγώ, ο Jorge Lorenzo, ο Dani Pedrosa- και ποτέ κανείς δεν ασχολήθηκε. Όταν όμως ο Valentino τραυματίζεται, όλοι μιλούν για το πόσο διαφορετικά είναι τα πράγματα».
Εννοείται πως κάποιος πρέπει να θυμίσει στον Αυστραλό ότι ο Valentino Rossi δεν είναι απλώς άλλος ένας αναβάτης, δεν είναι καν ένας πρωταθλητής ανάμεσα σε άλλους. Ο «Γιατρός» είναι το μεγαλύτερο αστέρι που ανέδειξε ποτέ ο κόσμος της μοτοσικλέτας και όταν του συμβαίνει οτιδήποτε, μοιραία, γίνεται μείζον ζήτημα. Δυστυχώς για τους ίδιους, κανένας Stoner και κανένας Pedrosa δεν πρόκειται να λάμψει τόσο όσο ο Rossi, ακόμη και εάν καταφέρουν να φτάσουν τα ρεκόρ του Vale.
Παρόλα αυτά, δεν πρέπει κανείς να απορρίψει βιαστικά τις απόψεις του Casey σχετικά με την απροσδόκητα ανταγωνιστική επάνοδο του Rossi. Κάτι μυστήριο υπάρχει εδώ, τόσο στην ίδια την διαδικασία της ανάρρωσης όσο και στη μανία του Valentino να επιστρέψει στους αγώνες το ταχύτερο δυνατόν. Σε ό,τι αφορά στο πρώτο, θα πρέπει να είναι κανείς νοσηρά καχύποπτος για να αμφισβητήσει τη σοβαρότητα του τραυματισμού: Μήπως τελικά αυτό το κάταγμα δεν ήταν πραγματικό, αλλά «επικοινωνιακό»; Όταν ο Mark Webber είχε ένα παρόμοιο ατύχημα, χρειάστηκε πολύ περισσότερο χρόνο για να ανακάμψει. Για την επιτάχυνση της ανάρρωσής του χρησιμοποιήθηκαν ακραίες μέθοδοι, με τον Mark να εισέρχεται σε «κατάψυξη» για μερικά λεπτά κάθε μέρα, καθώς οι απότομες μεταβολές θερμοκρασίας (έφτανε έως και -130 βαθμούς) θα μείωναν δραστικά την περίοδο της αποθεραπείας. Ο Webber, μάλιστα, κάλεσε στο τηλέφωνο τον Valentino για να του ευχηθεί ταχεία ανάρρωση, ως ομοιοπαθής. Στην περίπτωση όμως του Rossi, δεν δημοσιοποιήθηκαν τόσο εντυπωσιακές λεπτομέρειες όσο σε εκείνη του οδηγού της Red Bull, εκτός από τις δηλώσεις του θεράποντος ιατρού, του μάγου Dr. Claudio Costa: «Ο ήλος που χρησιμοποιήσαμε στο πόδι του Valentino λέγεται Kuncher, στηρίζεται σε τέσσερις μόνο βίδες και εφευρέθηκε για να στέλνει τους στρατιώτες μια ώρα αρχύτερα πίσω στο μέτωπο».
Από την άλλη, ο Rossi είναι τα MotoGP: Οι δείκτες τηλεθέασης στα τέσσερα GP της απουσίας του βούτηξαν στα τάρταρα, αυτό όμως δεν θα έφερνε πρόωρα τον Vale πίσω στη σέλα της Yamaha. Άρα, εκείνο που απομένει σαν πιθανή εξήγηση της φούριας του, είναι μόνο η προσωπική του φιλοδοξία, να κερδίσει ακόμη και κόντρα στους πόνους, όπως έκανε ανέκαθεν ο μέγας Mick Doohan. Ο οποίος όμως, εάν δεν είχε επιστρέψει πρόωρα ύστερα από το δικό του φρικιαστικό ατύχημα στο Assen το 1992, ίσως σήμερα, αντί για πέντε να είχε επτά παγκόσμιους τίτλους, όπως ο Rossi. Ίσως και όχι όμως. Εξάλλου, «Doctor» είναι ο Valentino και μόνο ο Valentino.